Карл Чэрні | |
---|---|
ням.: Carl Czerny | |
Асноўная інфармацыя | |
Дата нараджэння | 21 лютага 1791[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 15 ліпеня 1857[3][4][…] (66 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Краіна | |
Альма-матар | |
Музычная дзейнасць | |
Педагог | Людвіг ван Бетховен[6], Антоніа Сальеры, Іаган Непамук Гумель і Муцыа Клеменці |
Прафесіі | піяніст, кампазітар, музыказнавец, тэарэтык музыкі, музычны педагог |
Інструменты | фартэпіяна |
Жанры | класічная музыка |
Выхаванцы | Ферэнц Ліст[6], Theodor Kullak[d], Theodor Leschetizky[d][7][8], Karl van Beethoven[d], Theodor Döhler[d], Alfred Jaëll[d], Friederike Bäuerle[d][9], Stephen Heller[d], Josef Dachs[d], Сігізмунд Тальберг, Anton Door[d], Alfrēds Kalniņš[d] і Anna Caroline Oury[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Карл Чэрні (ням.: Carl Czerny, 21 лютага 1791, Вена — 15 ліпеня 1857, Вена) — аўстрыйскі піяніст і кампазітар чэшскага паходжання; лічыўся ў Вене адным з лепшых выкладчыкаў гульні на фартэпіяна. Знакаміты стварэннем велізарнай колькасці эцюдаў для фартэпіяна.
Сярод яго вучняў былі Леапольд дэ Меер і Ферэнц Ліст. Чэрні напісаў больш за 800 твораў для фартэпіяна; з іх сусветнай вядомасцю карыстаюцца яго эцюды. Яму належыць таксама кніга: «Umriss der ganzen Musikgeschichte» (Майнц).