Меноці Гарыбальдзі

Меноці Гарыбальдзі
італ.: Domenico Menotti Garibaldi
Дата нараджэння 16 верасня 1840(1840-09-16)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 22 жніўня 1903(1903-08-22)[1] (62 гады)
Месца смерці
Бацька Джузэпэ Гарыбальдзі[2]
Маці Аніта Гарыбальдзі або Anna Maria Imeni[d][2]
Жонка Italia Bidischini dall'Oglio[d]
Дзеці Gemma Garibaldi[d], Anita Garibaldi[d], Rosita Garibaldi[d], Giuseppina Garibaldi[d], Giuseppe Garibaldi[d] і Giuseppe Garibaldi[d]
Грамадзянства
Званне генерал[2]
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
камандор ордэна Ганаровага Легіёна Gold Medal of Military Valour крыж Незалежнасці з мячамі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гарыбальдзі.

Дамені́ка Мено́цці Гарыба́льдзі (італ.: Domenico Menotti Garibaldi; 16 верасня 1840, Рыу-Гранды-ду-Сул, Бразілія — 22 верасня 1903, Рым) — польскі і італьянскі генерал, вольны муляр[4].

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]
Меноці Гарыбальдзі
Помнік на магіле Меноці Гарыбальдзі

Сын Джузэпэ Гарыбальдзі і Ганны Марыі дэ Хесус Рыбейра (вядомай як Аніта Гарыбальдзі). У 1860 браў удзел у «выправе тысячы чырвоных кашуль» на Сіцылію і ў бітве пад Аспрамонтэ ў часе Рысарджымента.

Падчас Студзеньскага паўстання генерал Юзаф Высоцкі, галоўнакамандуючы ўзброеных сіл Люблінскага ваяводства і забранага края, прызначыў Гарыбальдзі даводцам усходняй выправы і заклікаў да ўварвання са сваімі аддзеламі ў польскія правінцыі, якія застаюцца пад маскоўскім падзелам, разам з польскімі аддзеламі, што фарміруюцца ў Канстанцінопалі і Тульчы. На іх чале Гарыбальдзі меў высадзіцца ў раёне Адэсы. Аднак выправа так і не здзейснілася.

Браў удзел у франка-прускай вайне 1870—1871.

Зноскі

  1. ↑ а б Bibliothèque nationale de France Menotti Garibaldi // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
  2. ↑ а б в Catalog of the German National Library Праверана 10 чэрвеня 2020.
  3. ↑ Аспремонте // Военная энциклопедия — СПб.: Иван Дмитриевич Сытин, 1911. — Т. 3. — С. 182.
  4. ↑ Ludwik Hass. Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku. — 1982. — С. 351.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]