Мэнцзян

марыянеткавы рэжым Японіі
Мэнцзян
кіт.: 蒙疆
Герб Сцяг Мэнцзяна
Герб Сцяг Мэнцзяна
Мэнцзян у 1939 годзе
Мэнцзян у 1939 годзе
< 
< 
< 
 >
 >
1939 — 1945
Сталіца Калган
Мова(ы) японская, мангольская, кітайская
Афіцыйная мова японская мова, мангольская мова і кітайская мова
Грашовая адзінка Юань Унутранай Манголіі
Плошча 506 800 км²
Насельніцтва каля 5,5 млн чалавек
Форма кіравання рэспубліка
Дынастыя Чынгізіды
Гісторыя
 • 12 мая 1936 Мангольскі вайсковы ўрад
 • 22 лістапада 1937 Аб'яднаныя аўтаномныя мангольскія аймакі
 • 1 верасня 1939 Аб'яднаны аўтаномны ўрад Мэнцзяна
 • 4 жніўня 1941 Мангольская аўтаномная федэрацыя
 • 10 кастрычніка 1945 Народная рэспубліка Унутранай Манголіі
 • 1 кастрычніка 1949 Аўтаномны раён Унутраная Манголія
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мэнцзян — марыянеткавая дзяржава (фармальна — рэспубліка), утвораная японскай ваеннай адміністрацыяй на тэрыторыі цэнтральнай часткі Унутранай Манголіі (правінцыі Чахар, Жэхэ і Суйюань), якая была акупавана Японіяй у ходзе вайны з Кітаем (1937—1945). Сталіца Мэнцзяна знаходзілася ў Калгане.

Апісанне

[правіць | правіць зыходнік]

На чале дзяржавы, што займала ў перыяд сваёй найбольшай экспансіі 506 800 км², у якасці прэзідэнта быў пастаўлены князь Дэ Ван Дэмчыгданроў, чынгізід, буйны землеўласнік. Насельніцтва складала каля 5,5 млн чалавек, прыкладна 80% з якіх, нягледзячы на назву дзяржавы, былі этнічнымі ханьцамі. Мэнцзян існаваў у перыяд з 1936 года па 1945 год і фактычна кантраляваўся Японіяй.

Мэнцзян быў ліквідаваны ў ходзе савецка-японскай вайны з разгромам Квантунскай арміі і вызваленнем адпаведнай тэрыторыі савецкай арміяй і войскамі МНР. У 1949 тэрыторыя Мэнцзяна ўвайшла ў склад Кітайскай народнай рэспублікі ў якасці аўтаномнага раёна.

Заснаванне аўтаноміі

[правіць | правіць зыходнік]

Кантралюючы з 1934 года частку Унутранай Манголіі, у 1935—1936 гадах японцы справакавалі па ўсёй яе тэрыторыі сепаратысцкія выступы мясцовых традыцыйных палітычных лідараў («феадалаў»), чаму спрыяў той факт, што ў красавіку 1934 года саслабелы Кітай, які акупаваў Унутраную Манголію, падаў ёй статус аўтаноміі.

Мангольскі князь Дэ Ван, які арыентаваўся ў сваіх перавагах на Японію, заняў пост старшыні аўтаномнага Хэбэй-Чахарскага Палітычнага савета і пачаў фармаванне мангольскай арміі. 22 снежня 1935 года (паводле іншых дадзеных 27 мая 1936 года) ён абвясціў незалежнасць Унутранай Манголіі, а ўжо да 12 мая 1936 года ў Цзябусу ім з дапамогай японцаў была сфармавана адміністрацыя — Мангольскі вайсковы ўрад.

28 чэрвеня 1936 года ёю быў, у прыватнасці, прыняты першы дзяржаўны сцяг Мэнцзяна. Пасля ўзяцця стаўкі Дэ Вана ў Байлінмяа кітайскімі войскамі генерала Фэ Цзоі месцам знаходжання ўрада незалежнай Унутранай Манголіі быў вызначаны Чжанбэй (англ.: Chang Pei), рэзідэнцыя князя Дэ Вана недалёка ад Чжанцзякоу (Калгана). Фактычна пад яго бесперапынным кіраваннем знаходзілася толькі тэрыторыя, што прылягала да сталіцы і Хух-Хота, астатнія раёны перыядычна аказваліся па-за нармальным кантролем з-за змены ліній франтоў з гаміньданаўцамі, камуністамі і канкуруючымі сепаратысцкімі групоўкамі.

22 лістапада наступнага 1937 года Дэ Ван, знаходзячыся на чале «100 уплывовых людзей», абвясціў «поўную незалежнасць ад Кітая» — і вайсковая ўлада была ператворана ў фармальна грамадзянскае Аўтаномны ўрад Аб’яднаных мангольскіх аймакаў. 8 снежня 1937 года Дэ Ван як старшыня федэрацыі, кіраўнік урада і галоўнакамандуючы мангольскага войска падпісаў пагадненне пра супрацу і ўзаемадапамогу з суседняй Маньчжоу-Го. Аналагічныя органы ўлады ствараліся японцамі па гэтай мадэлі на роўні правінцый і нават частак правінцый амаль ва ўсіх акупаваных імі землях Кітая.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Владинец Н. И. Филателистическая география. Страны Азии (без СССР). — М.: Радио и связь, 1984. — 71 с.
  • Новейшая история Китая. 1928—1949 — М.: Наука, 1984
  • Jowett, Phillip S. Rays of The Rising Sun, Armed Forces of Japan’s Asian Allies 1931-45. Volume I: China & Manchuria — Solihull: Helion, 2004 (англ.)
  • Оуэн Латтимор. The Phantom of Mengkukuo. — Pacific Affairs, 10, #4, 1937, p. 420-27 (англ.)

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]