Міхаіл Канстанцінавіч Дзітэрыхс | |
---|---|
![]() | |
Нараджэнне |
5 (17) красавіка 1874[1], 17 красавіка 1874 ці 17 красавіка 1871[2] |
Смерць |
9 кастрычніка 1937[4][1] ці 9 верасня 1937 |
Бацька | Konstantin Dieterichs[d] |
Маці | Olga Musnitskaya[d] |
Жонка | Q99819454? |
Дзеці | Мікалай Міхайлавіч Гарчакоў[d] і Q22045585? |
Веравызнанне | Праваслаўная Царква і праваслаўе |
Адукацыя | |
Дзейнасць | ваенная справа[5] |
Прыналежнасць | Расійская імперыя і Белы рух |
Род войскаў | Руская імператарская армія, кавалерыя і пяхота |
Званне | генерал-маёр і генерал-лейтэнант |
Бітвы | |
Узнагароды | |
![]() |
Міхаіл Канстанцінавіч Дзітэрыхс (5 (17) красавіка 1874, Санкт-Пецярбург — 9 кастрычніка 1937, Шанхай) — рускі генерал і грамадскі дзеяч. Адзін з арганізатараў Белага руху ў Сібіры.
У ліпені 1919 камандаваў Сібірскім войскам А. В. Калчака, у ліпені — лістападзе 1919 — Усходнім фронтам. Асабіста курыраваў следства па забойстве Царскай Сям'і, якое праводзілася следчым М. А. Сакаловым. Адстойваў праваслаўна-манархічныя пазіцыі. Здолеў згуртаваць вакол сябе праваслаўных рускіх людзей і правесці ў 1922 у Прымор'і Прыамурскі Земскі сабор, на якім яго ўдзельнікі абвясцілі, што «Вярхоўная Усерасійская ўлада прыналежыць Царскаму Дому Раманавых». На гэтым саборы генерал быў абраны «кіраўніком і ваяводай земскай раці», «кіраўніком Прыамурскага Земскага края». З кастрычніка 1922 у эміграцыі, дзе на аснове следчай справы М. А. Сакалова выпусціў кнігу аб забойстве Царскай Сям'і і іншых членах Дома Раманавых.