Ота Скарцэні

Ота Скарцэні
ням.: Otto Skorzeny
Дата нараджэння	12 чэрвеня 1908(1908-06-12)
Месца нараджэння	Вена, Аўстра-Венгрыя
Дата смерці	6 ліпеня 1975(1975-07-06) (67 гадоў)
Месца смерці	Мадрыд, правінцыя Мадрыд^[d], Кастылья-ла-Нуэва, Іспанія[1]
Месца пахавання	Дзёблінгскія могілкі^[d]
Альма-матар	Венскі тэхнічны ўніверсітэт
Грамадзянства	Аўстрыя
Прыналежнасць	Трэці рэйх
Род войскаў	Войскі СС
Гады службы	1939—1945
Званне	Оберштурмбанфюрар СС
Бітвы/войны	Другая сусветная вайна Усходні фронт Аперацыя «Дуб» Аперацыя «Доўгі скачок» Аперацыя «Ход канём» Аперацыя «Фаўстпатрон» Ардэнская аперацыя аперацыя «Грыф»
Узнагароды і званні	Жалезны крыж 1-га класа Рыцарскі крыж Жалезнага крыжа з Дубовым лісцем
Медыяфайлы на Вікісховішчы

О́та Скарцэ́ні (ням.: Otto Skorzeny, 12 чэрвеня 1908, Вена, Аўстра-Венгрыя — 6 ліпеня 1975, Мадрыд, Іспанія) — найвядомейшы нямецкі дыверсант; оберштурмбанфюрар СС, які праславіўся ў гады Другое сусветнай вайны сваімі паспяховымі спецаперацыямі. Самая вядомая аперацыя Скарцэні — вызваленне са зняволення зрынутага Беніта Мусаліні.

Біяграфія

Ота Скарцэні нарадзіўся 12 чэрвеня 1908 годзе ў Вене ў сям'і патомных ваенных. Быў студэнтам у 1920-я гады. На яго рахунку 15 студэнцкіх двубояў на шпагах. Шнар на яго левай шчацэ — вынік ранення, атрыманага падчас аднаго з такіх паядынкаў. Член «Акадэмічнага легіёна».

Блізка пазнаёміўся з Кальтэнбрунерам, які рэкамендаваў яго ў НСДАП у 1931 годзе і неўзабаве пасля гэтага ўступіў у СА. У 1934 годзе ўступіў у 89-ы штандар СС, які пачаткаў нацысцкі путч у Вене. У гэтых арганізацыях ён з самага пачатку выявіў свае лідарскія якасці.

У 1938 годзе падчас аншлюса Аўстрыі нацысцкай Германіяй арыштаваў прэзідэнта Аўстрыі Вільгельма Мікласа і канцлера Шушніга.

10 лістапада 1938 годзе Скарцэні ўдзельнічаў у «Крыштальнай ночы», пасля якой стаў уладальнікам^[2] раскошнай вілы, гаспадар якой, яўрэй, бясследна знік, а шэраг прадпрыемстваў, якія належалі яўрэям, пасля арыізацыі далучыў да фірмы свайго цесця.

У 1944 годзе Скарцэні сустракаўся з Радаславам Астроўскім, Усеваладам Родзькам і Міколам Абрамчыкам, яны дамовіліся пра супрацоўніцтва ў пошуку навабранцаў і супрацоўнікаў для дыверсійных школ, якія маглі б навучаць разведчыкаў.^[3]

Кінаўвасабленні

• 1972 — Вызваленне — Флярын П'ерсык
• 1977 — Салдаты волі — Бруна Ая
• 1985 — Бітва за Маскву
• 1985 — Mussolini: The Untold Story (тэлесерыял) ЗША — Вольф Кахлер
• 1985 — Mussolini and I (фільм) Францыя-Італія-Германія — Харальд Дытл
• 2007 — Галоўны калібар — Улад Дэмін
• 2010 — Замах — Анатоль Каценьяў

Зноскі

1. The Hitler Book / Hrsg.: H. Eberle, M. Uhl — 2005.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1606244"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26491985"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q7739861"></a>
2. Новы Венскі Часопіс Архівавана 17 мая 2008.
3. Perry Biddiscombe: The SS Hunter Battalions: The Hidden History of the Nazi Resistance Movement 1944-45. Tempus, 2006. ISBN 0752439383 С. 65 Google Books

Літаратура

• Отто Скорцени. «Секретные задания РСХА». АСТ, 1999 (ISBN 5-222-00785-5) — Книга доступна к прочтению на интернет-сайте FictionBook.ru
• «Отто Скорцени и секретные операции Абвера». Антология. Вече, 2000 (ISBN 5-7838-0582-3)
• Отто Скорцени. «Диверсия — моё ремесло». Русич, 2001 (ISBN 5-8138-0346-7)
• Отто Скорцени. «Неизвестная война». Попурри, 2003 (ISBN 985-438-736-4)
• Deutsche Biographische Enzyklopädie, том 9 Schmidt — Theyer, издательство K.G. Sauer, Мюнхен 1998, (ISBN 3-598-23169-5)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ота Скарцэні
• Артыкул Старасціна «„Супердыверсант“ Ота Скарцэні»
• http://www.vokrugsveta.ru/vs/article/1010/ Артыкул часопіса «Вакол Свету» «Аперацыя дучэ»
• http://www.vokrugsveta.ru/vs/article/1087/ 2я частка «Аперацыі дучэ»