Рафаэль Манеа | |
---|---|
Дата нараджэння | 9 мая 1937[1][2][…] (87 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Belén Moneo[d] |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Член у |
|
Уплыў на | José Manuel Pérez Latorre[d] |
Узнагароды |
Каралеўскі залаты медаль[d] (2003) Прэмія Фельтрынелі[d] (1998) Імператарская прэмія (2017) Rei Jaume I Award[d] (2010) Soane medal[d] (2017) honorary doctorate from the Pontifical Catholic University of Peru[d] Залаты леў[d] (2021) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Хасэ́ Рафаэ́ль Мане́а Валье́с (ісп.: José Rafael Moneo Vallés; нар. 9 мая 1937, Тудэла) — іспанскі архітэктар.
Скончыў Мадрыдскі політэхнічны ўніверсітэт. Выкладаў архітэктуру ў розных краінах свету, у 1985—1990 гг. узначальваў Гарвардскую школу дызайну.
Сярод найважнейшых праектаў Манеа — Нацыянальны музей рымскага мастацтва ў Мерыдзе, Музей Жуана Міро ў Мальёрцы, ратушы ў Лагроньі і Мурсіі. Па праектах Манеа былі зроблены пашырэнні і прыбудовы мадрыдскага чыгуначнага вакзала Аточа, музея Прада і палаца Вільяэрмаса (Музей калекцыі Тысена-Барнемісы) у Мадрыдзе. У ЗША Манеа спраектаваў сабор Маці Божай Анёлаў у Лос-Анджэлесе і Музей выяўленчага мастацтва ў Х’юстане.
Лаўрэат прэміі Рольфа Шока (1993), Прытцкераўскай прэміі (1996), прэміі прынца Астурыйскага ў галіне мастацтва (2012).