Флавія Максіма Фауста | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
каля 289 |
||||||
Смерць |
326[1] ці 329 |
||||||
Род | Дынастыя Канстанціна | ||||||
Бацька | Максіміян | ||||||
Маці | Еўтрапія[d] | ||||||
Муж | Канстанцін I Вялікі | ||||||
Дзеці | Канстанціна[d], Канстанцый II, Канстанцін II, Канстант і Алена[d] | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Фла́вія Ма́ксіма Фау́ста (лац.: Flavia Maxima Fausta; Рым, 289 ці 290 — Рым, 326) — жонка Канстанціна I Вялікага ў 307—326 гадах, дачка рымскага імператара Максіміяна, маці Канстанціна II, Канстанцыя II і Канстанта.
Каб умацаваць саюз з Максіміянам, Канстанцін I ажаніўся з Фаустай і прызнаў яе брата Максенцыя ў якасці аўгуста.
Фауста мела дачыненне да звяржэння свайго бацькі. У 310 годзе Максіміян вырашыў уцягнуць дачку ў змову супраць яе мужа, але яна расказала пра змову Канстанціну, і забойства не ўдалося. У тым жа годзе Максіміян скончыў жыццё самагубствам.
Канстанцін вельмі паважаў Фаусту, і ў 323 годзе ёй быў дадзены тытул аўгусты, да гэтага яна насіла тытул «Найвысакародная дама» (лац.: Nobilissima Femina). Але ў 326 годзе Фауста была забіта Канстанцінам. Паводле некаторых крыніц, яна абвінаваціла сына Канстанціна Крыспа ў гвалце, і Канстанцін пакараў таго смерцю. Але калі высвятлілася яго невінаватасць, Канстанцін пакараў смерцю Фаусту, «сапхнуўшы яе ў гарачую ваду ў бане»[2]. Паводле паведамлення Філасторгія яна была абвінавачана ў пралюбадзействе з нейкім Курсорам[3]. Некаторыя даследчыкі лічаць, што Фауста жадала пазбавіцца ад Крыспа, з прычыны таго, што ён быў супернікам у барацьбе за ўладу для яе сыноў. Пазней Канстанцін аддаў Фаусту праклёну памяці (damnatio memoriae). Характэрна, што яе сыны, калі сталі імператарамі, пакінулі гэты праклён у сіле.