Фрыдрых Эберт | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ням.: Friedrich Ebert | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | пасада заснавана | ||||||
Пераемнік | Паўль фон Гіндэнбург | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
4 лютага 1871 |
||||||
Смерць |
28 лютага 1925 (54 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Бацька | Karl Ebert[d] | ||||||
Маці | Katharina Ebert[d] | ||||||
Жонка | Луіза Эберт[d] | ||||||
Дзеці | Фрыдрых Эберт[d] і Карл Эберт[d] | ||||||
Веравызнанне | лютэранін | ||||||
Партыя | СДПГ | ||||||
Член у | |||||||
Месца працы | |||||||
Аўтограф | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Фрыдрых Э́берт (ням.: Friedrich Ebert, 4 лютага 1871[3] — 28 лютага 1925[3]) — нямецкі сацыял-дэмакрат, адзін з вядучых дзеячаў СДПГ, лідар яе правага, «рэвізіянісцкага» крыла. Першы рэйхсканцлер Германіі пасля лістападаўскай рэвалюцыі 1918 г., першы прэзідэнт Германіі (Веймарская рэспубліка, 1919—1925), а таксама першы ў гісторыі Германіі дэмакратычна абраны кіраўнік дзяржавы.
У 1893 годзе рэдактар органа СДПГ «Bremer Bürger-Zeitung» («Брэменская грамадзянская газета») . У 1905—1913 гг. сакратар праўлення, з 1913 г. сустаршыня, з 1915 — старшыня СДПГ. У 1916—1918 гг. сустаршыня фракцыі СДПГ у рэйхстагу. Падчас Лістападаўскай рэвалюцыі 1918 г. з 9 лістапада рэйхсканцлер, з 10 лістапада сустаршыня рэвалюцыйнага ўрада. З лютага 1916 г. прэзідэнт Германіі.