Шаміль | |
---|---|
авар.: Шамил | |
Дата нараджэння | 26 чэрвеня (7 ліпеня) 1797[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 4 лютага 1871[2][3] (73 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Дзеці | Dzhamalddin bin Shamil[d] і Gazi Muhammad[d] |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | Паўночна-Каўказскі імамат і Расійская імперыя |
Званне | генералісімус[4] |
Бітвы/войны | |
Аўтограф | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Шаміль (26 чэрвеня 1797, Гімры (цяпер Унцукульскі раён, Заходні Дагестан — 4 лютага 1871, Медзіна, цяпер Саудаўская Аравія) — правадыр каўказскіх горцаў, у 1834 прызнаны імамам тэакратычнай дзяржавы — Паўночна-Каўказскі імамат, у якім аб'яднаў горцаў заходняга Дагестана і Чачні, а затым і Чаркесіі. Аварац. Да заключэння перамір'я пры штурме Гуніба ў 1859 князем Барацінскім энергічна вёў барацьбу супраць Расійскай імперыі. Перавезены ў Калугу, а затым у Кіеў, атрымаў нарэшце абяцаны яшчэ на Гунібе дазвол здзейсніць Хадж у Меку, затым у Медзіну, дзе і памёр.