Януш Крупскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Крупскі.
Януш Крупскі
польск.: Janusz Krupski
Януш Крупскі
Януш Крупскі
Род дзейнасці Кіраўнік Упраўлення па ветэранах і рэпрэсаваных асобах
Дата нараджэння 9 мая 1951(1951-05-09)
Месца нараджэння Люблін, Польшча
Дата смерці 10 красавіка 2010(2010-04-10) (58 гадоў)
Месца смерці пад Смаленскам, Расія
Месца пахавання
Грамадзянства
Жонка Joanna Krupska[d]
Дзеці Пётр, Павал, Тамаш, Лука, Ян, Марыя, Тэрэза
Альма-матар
Член у
Узнагароды і прэміі

Вялікі крыж ордэна Адраджэння Польшчы

Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Януш Крупскі (польск.: Janusz Krupski; 9 мая 1951 году ў Любліне — пам. 10 красавіка 2010 года пад Смаленскам) — польскі гісторык, актывіст дэмакратычнай апазіцыі ў камуністычнай Польшчы (PRL), грамадзянскі служачы.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]
  • У 1970—1975 г. ён быў студэнтам Люблінскага каталіцкага ўніверсітэта (KUL).
  • У 1976 г. далучыўся да Клуба каталіцкай інтэлігенцыі ў Варшаве.
  • У 1977—1988 г. рэдагаваў па-за цэнзураю незалежны часопіс «Spotkania».
  • У 1980 г. пайшоў да ўлады у Савет рэгіёну арганізацыі «Салідарнасць» у Гданьску.

За яго працы неаднаразова пераследавалі і ахвярамі афіцэры дзяржаўнай «Службы бяспекі» (PRL). За часам Польскай Народнай Рэспублікі дзейнічаў у апазіцыі[1]. Падчас ваеннага становішча ў Польшчы (1981—1983) быў інтэрнаваны[1][2]. Быў выкрадзены ў пушчу «Kampinoska» (у сельскай мясцовасці «Truskaw»), яго трымалі тры супрацоўнікі незалежнай групы «D» Дэпартаменту IV (MSW) пад камандаваннем капітана Гжэгажа Піятроўскага. Затым зрабілі яму цяжкія апёкі з’едлівай вадкасцю 21 студзеня 1983 года, у тым ліку капітанам Гжэгажам Пятроўскім (пазнейшым забойцам ксяндза Ежы Папялушкі]])[1][3]. У выніку — атрымаў апёкі першай і другой ступені.

  • У 1990—1992 г. ён быў дырэктарам выдання «Editions Spotkania». Ён таксама прыняў удзел у рабоце парламенцкай камісіі па расследаванні наступстваў надзвычайнага ваеннага становішча і Канстытуцыйнай камісіі падсправаздачнасці.
  • З 1993 г. меў сваё выдавецтва «Krupski i S-ka».
  • З 2000 г. па 2006 г. ён займаў пасаду намесніка прэзідэнта Інстытута нацыянальнай памяці.
  • 19 мая 2006 г. прызначаны кіраўніком Упраўлення па ветэранах і рэпрэсаваных асобах.
  • Загінуў 10 красавіка 2010 г. ў авіякатастрофе пад Смаленскам. Праз дзесяць дзён быў пахаваны ў квартале ваенных могілак «Павязкі» ў Варшаве.
  • 16 красавіка 2010 г. пасмяротна ўзнагароджаны Вялікім крыжам ордэна Адраджэння Польшчы[4].
Надмагілле Януша Крупскага (могілкі «Павязкі» ў горадзе Варшава)
Надмагілле Януша Крупскага (могілкі «Павязкі» ў горадзе Варшава)

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Януш Крупскі быў жанаты, меў сем дзяцей: Пётра, Павел, Фама, Лука, Ян, Марыя і Тэрэза[5]. Жыў у Градзіску-Мазавецкім. Быў чальцом Таварыства свабоды слова.

Зноскі

  1. ↑ а б в Біяграфія Януша Крупскага (польск.)
  2. ↑ Скан інфармацыя для маці Крупскага з 1982 г. (польск.)
  3. ↑ Успаміны Януша Крупскага Архівавана 4 ліпеня 2011. (польск.)
  4. ↑ Komunikat Nr 163/VI kad. Архівавана 24 кастрычніка 2013. (польск.)
  5. ↑ W katastrofie zginął Janusz Krupski, opozycjonista, redaktor katolicki, polityk. ekai.pl (30 красавіка 2010). (польск.)

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]