Magnus Felix Ennodius

Iliz Sant Vikael e pavia ma voe beziet ar sant Magnus Felix Ennodius

Magnus Felix Ennodius, anavezet ivez evel Ennodius Pavia, ganet e 474 pe 475[1] en Arle, ha marvet e 521, a oa eskob Pavia en Italia, kannad ar pab e Constantinopolis er VIvet kantved, hag ur barzh.

E vuhez

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Ganet e oa en un tiegezh eus kêr Arle, an Anicii. Goude marv e dud ez eas da chom da di ur voereb, c'hoar d'e dad, en Liguria.

Beleget e voe, marteze e Pavia, e Milano edo etre 499 ha 501, ma oa kuzulier gant an eskob Laorañs. Perzh a gemeras e meur a sened-iliz e Roma, e 501 ha 502, a-du gant ar pab Symmaque.

En 514, e voe anvet da eskob Pavia. Kaset e voe gant ar pab Hormisdas da gannad da Gonstantinopolis en 515, hag en 517 da zifenn ar savboent roman diwar-benn skism Acacius.
Mervel a reas en 521.
Lakaet eo bet da sant, lidet e vez d'ar 17 a viz Gouhere[2].

E oberenn

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Anavezet eo evel unan eus ar pevar den galian-roman a zo chomet war o lerc'h un toullad mat a lizheroù skrivet gante: ar re all eo : Sidonius Apollinaris, prefed Roma e 468 hag eskob Clermont (marvet e 485), Ruricius eskob Lemojez (marvet e 507) hag Alcimus Ecdicius Avitus, eskob Viena (marvet e 518). An holl anezho a oa liammet dre rouedad ar metoù galian-roman a bourchase eskibien da C'halia gatolik[3].

Oberennoù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • Epistolarum ad Diversos Libri IX. Dastumad a 497 lizher, ma weler e zarempredoù gant uhelidi an amzer.
  • Panegyricus Theodorico regi dictus. Discurso dirixido ao rei Teodorico o Grande, probablemente o 507, unha das principais fontes do reinado deste rei.
  • Libellus adversus eos qui contra synodum scribere praesumserunt (503)
  • Vita beatissimi viri Epiphanii Ticinensis episcopi. Buhezskrid sant Epifanius, eskob Pavía en e raok, marvet e 496
  • Vita beati Antonii monachi Livinensis
  • Eucharisticum de vita
  • Paraensis didascalica ad Ambrosium et Beatum
  • Praeceptum de cellulanis episcoporum.
  • Petitorium quo Gerontius puer Agapiti absolutus est.
  • Cerei paschalis benedictiones duae.
  • Orationes (28 declamacion, 6 sacrae, 7 scholasticae, 10 controversias, e 5 ethicae).
  • Carmina. Dastumad barzhonegoù.

Notennoù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  1. ↑ Hervez Claire Sotinel, Dictionnaire de l'Antiquité - les ouvrages antérieurs donnent 473. Cf. Henri Pirenne - Mahomet et Charlemagne, pajenn 84.
  2. ↑ Gross, Ernie. This Day In Religion. New York:Neal-Schuman Publishers, Inc, 1990. ISBN 1-55570-045-4.
  3. ↑ Ralph W. Mathisen, "Epistolography, Literary Circles and Family Ties in Late Roman Gaul" Transactions of the American Philological Association 111 (1981), pp. 95-109.

Levrlennadur

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • FERTIG (M.), Ennodius und seine Zeit, 3 vol., Passau-Landshut, 1855-1860.
  • GIOANNI, Stéphane, Lettres, Tome 1: livres I et II, Paris, Les Belles Lettres, 2006 (CUF), hervez e dezenn en 2004, «Lumière de Rome», «Lumière de l'Église». Voir un premier compte rendu (Joop VAN WAARDEN); Lettres, Tome 2: livres III et IV, Paris, Les Belles Lettres, 2010 (CUF).
  • HARTEL, C.S.E.L., 6, 1882.
  • VOGEL (F.), M.G.H., Scriptores, Auct. Ant., 7, Berlin, 1885. Un doare elektronek zo : DMGH Digital Ennodi Opera.

Pennadoù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • CARINI (M.), «Recenti contributi alla critica ennodiana », Atene e Roma, 33, 1988, pp. 158–165.
  • GIOANNI (S.), «La contribution épistolaire d’Ennode de Pavie à la primauté pontificale sous le règne des papes Symmaque et Hormisdas», Mélanges de l’École française de Rome (MEFRM), 113, 2001, pp. 245–268.
  • KENNEL (S.A.H.), Magnus Felix Ennodius: A Gentleman of the Church, Michigan University Press, Ann Arbor, 2000.
  • NAVARRA (L.), Ennodio e la facies storico-culturale del suo tempo, Cassino, 1974.
  • WERMELINGER (O.), « Ennodius von Pavia », TRE, 10, 1982, pp. 654–657.

Liamm diavaez

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]