Σίμος Μενάρδος | |
---|---|
Γέννηση | 1871[1] Μυτιλήνη[1] |
Θάνατος | 1933[1] Αθήνα[1] |
Υπηκοότητα | Ελλάδα |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ερευνητικός τομέας | φιλολογία, Ελληνική φιλολογία, Ελληνική λογοτεχνία και μετάφραση |
Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών |
Ιδιότητα | ποιητής, συγγραφέας, φιλόλογος, μεταφραστής και παιδαγωγός |
δεδομένα ( ) |
Ο Σίμος Μενάρδος (Μυτιλήνη, 1871 - Αθήνα, 1933)[2] ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Σπούδασε νομικά και φιλολογία στην Αθήνα και διετέλεσε Σχολάρχης της Ελληνικής Σχολής Λάρνακας μέχρι το 1898, οπότε και παραιτήθηκε και άσκησε την δικηγορία στην Κύπρο. Το 1907 διορίστηκε επόπτης της Παιδείας της Κύπρου και ήταν από τους ιδρυτές του Κυπριακού Μουσείου στη Λευκωσία.[3] Έκτακτος καθηγητής (λέκτορας της Μεσαιωνικής και Νέας Ελληνικής Φιλολογίας) στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1908 και μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1911 έως το 1933, το 1925 - 1926 ήταν και πρύτανης του πανεπιστημίου. Δίδαξε επίσης νεώτερη ελληνική ποίηση το 1919 στο King's College του Λονδίνου, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Από το 1926 ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στις 25 Μαρτίου 1929, εκφώνησε λόγο στην συνεδρία της Ακαδημίας για την βράβευση απ᾿αυτήν με αργυρά μετάλλια του έργου του ζεύγους Σικελιανού για την Δελφική Προσπάθεια του.
Μετέφρασε πολλά έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, έγραψε ποιήματα και μελέτες σχετικά με την Κυπριακή διάλεκτο και τα τοπωνύμια της Κύπρου και μετέφρασε την Ιστορία της Ελληνικής λογοτεχνίας του Gilbert Murray.
Ο Κωστής Παλαμάς του αφιέρωσε ένα ποίημά του με τίτλο «Στον Σίμο Μενάρδο» από την συλλογή του Δειλοί καί Σκληροί Στίχοι.[4]