Antonov An-32 | ||
---|---|---|
Antonov An-32 | ||
Περιγραφή[1] | ||
Αποστολή | Μεταγωγικό Αεροσκάφος | |
Πλήρωμα | 3 | |
Κατασκευαστής | Antonov | |
Διαστάσεις | ||
Μήκος | 23.78 m | |
Εκπέτασμα | 29.20 m | |
Ύψος | 8.75 m | |
Επιφάνεια πτέρυγας | 75 m² | |
Βάρος | ||
Άδειο | 16.800 kg | |
Ωφέλιμο | 6.700 kg | |
Μέγιστο απογείωσης | 27.000 kg | |
Πηγή ισχύος | ||
Κινητήρες | 2× ZMKB Progress AI-20DM turboprop | |
Ισχύς | 5,112 shp (Έκαστος) | |
Επιδόσεις | ||
Μέγιστη ταχύτητα | 540 km/h 286 knots 329 mph | |
Αυτονομία | 2,500 km 1,350 nm | |
Μέγιστο ύψος | 9.500 m | |
Μεταφορική Ικανότητα | ||
50 επιβάτες | ||
42 πλήρως οπλισμένους στρατιώτες | ||
23 φορεία με 3 ιατρικούς συνοδούς |
Το Antonov An-32 (ονομασία NATO: Cline) είναι σοβιετικό δικινητήριο τουρμποπρόπ μεταφορικό αεροσκάφος.
Το An-32 ουσιαστικά είναι ένα An-26 με νέους τουρμποπρόπ κινητήρες. Πέταξε πρώτη φορά στις 9 Ιουλίου 1957[2] και συνολικά κατασκευάστηκαν 357 αεροσκάφη[3]. Πρώτος εξαγωγικός πελάτης υπήρξε η Ινδική πολεμική αεροπορία, εν μέρει λόγω των καλών σχέσεων μεταξύ του τότε γενικού γραμματέα της Σοβιετικής Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ και της πρωθυπουργού της Ινδίας Ιντίρα Γκάντι. Το An-32 σχεδιάστηκε να αντεπεξέλθει σε καλύτερα σε δυσμενής καιρικές συνθήκες από το κανονικό An-26. Τη τοποθέτηση των κινητήρων πάνω από την πτέρυγα επέτρεψε την χρήση μεγαλύτερης διαμέτρου ελίκων, συνδυαζόμενων με κινητήρες τουρμποπρόπ AI-20, ισχύος 5100 ίππων ο καθένας, δύο φορές ισχυρότερων από τους κινητήρες AI-24 του An-26, προσδίδοντας του εξαιρετικά χαρακτηριστικά απογείωσης σε τροπικές συνθήκες και μεγάλα υψόμετρα, όπου ο ζεστός ή αραιός αέρας επηρεάζει την απόδοση των αδύναμων κινητήρων.
|
Μέχρι τον Αύγουστο του 2006 χρησιμοποιούνταν 56 Antonov An-32 από αεροπορικές εταιρίες. Κύριοι χρήστες είναι οι: Air Pass (4), Alada (3), Libyan Arab Air Cargo (4), Million Air Charter (3), AERCARIBE LTDA (2), Trans-Charter (3) and Selva (4). Περίπου 29 ακόμα αεροπορικές εταιρίες χρησιμοποιούν μικρότερους αριθμούς του τύπου.[8]