Blackburn B.26 Botha | |
---|---|
Το Blackburn B.26 Botha | |
Τύπος | αναγνωριστικό και τορπιλοπλάνο βομβαρδιστικό |
Κατασκευαστής | Blackburn |
Χώρα προέλευσης | Ηνωμένο Βασίλειο |
Παρθενική πτήση | 28 Δεκεμβρίου 1938 |
Πρώτη παρουσίαση | 12 Δεκεμβρίου 1939 |
Αποσύρθηκε | Σεπτέμβριος 1944 |
Κύριος χειριστής | RAF |
Μονάδες που παρήχθησαν | 580 |
Το Blackburn B.26 Botha ήταν βρετανικό τετραθέσιο αναγνωριστικό και τορπιλοπλάνο βομβαρδιστικό αεροσκάφος που ανέπτυξε η Blackburn στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Ήταν ανταγωνιστικό του Bristol Beaufort και εντάχθηκε σε υπηρεσία με την RAF το 1939. Σε αντίθεση με το Beaufort είχε ανεπαρκείς επιδόσεις και σύντομα αποσύρθηκε από τις μονάδες πρώτης γραμμής.
Τον Σεπτέμβριο του 1935 το Υπουργείο Αεροπορίας εξέδωσε την απαίτηση Μ.15/35 για ένα τριθέσιο δικινητήριο αναγνωριστικό/τορπιλοπλάνο βομβαρδιστικό. Κατατέθηκαν προτάσεις εκ των οποίων δύο, το Botha της Blackburn και το Beaufort της Bristol έγιναν δεκτές από την αεροπορία. Και τα δύο προωθούνταν από κινητήρες Bristol Perseus των 850 hp. Το Υπουργείο με αναθεωρημένη απαίτησή του (Μ.10/36) ζήτησε το πλήρωμα να είναι τετραμελές, με συνέπεια να αυξηθεί το βάρος και των δύο αεροσκαφών.Συνέπεια αυτού ήταν η ανάγκη εγκατάστασης ισχυρότερων κινητήρων. Ενώ η Bristol εγκατέστησε τους ισχυρούς κινητήρες Taurus των 1130 hp, στην Blackburn δόθηκαν οι ανεπαρκείς κινητήρες Perseus X των 880 hp.[1]
Το Υπουργείο Αεροπορίας παρήγγειλε 442 Botha το 1936 καθώς και σημαντικό αριθμό Beaufort. Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 28 Δεκεμβρίου 1938.[2] Η παραγωγή του ξεκίνησε στο εργοστάσιο της Blackburn στο Brough καθώς και στο νέο εργοστάσιο της εταιρίας στο Dumbarton. Η συνολική παραγωγή ανήλθε στις 382 και 200 μονάδες αντίστοιχα.
Οι επιχειρησιακές δοκιμές έδειξαν ότι το αεροσκάφος αντιμετώπιζε πολλά σημαντικά προβλήματα: δεν είχε καλή πλευρική σταθερότητα και το πλήρωμα δεν μπορούσε να δει πίσω ή στα πλάγια εξ αιτίας της θέσης των κινητήρων, γεγονός που το καθιστούσε ακατάλληλο σαν αναγνωριστικό. Το σημαντικότερο ίσως ζήτημα ήταν ίσως οι ανεπαρκείς επιδόσεις του, που οφείλονταν στους κινητήρες Perseus που δεν παρείχαν επαρκή ισχύ.[3] Παρόλο που το αεροσκάφος πέρασε με επιτυχία τις δοκιμές αεροτορπιλισμού και πόντισης ναρκών, αποφασίστηκε τελικά να εξοπλιστούν με τον τύπο μονάχα τέσσερις σμηανρχίες τακτικής αναγνώρισης, που μέχρι τότε επιχειρούσαν με Avro Anson, αντί οι μονάδες τορπιλοπλάνων όπως προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός.[4]
Τον Ιούνιο του 1940 παρέλαβε τον τύπο η πρώτη μονάδα, το Νο. 608 Σμήνος της RAF (No. 608 Squadron RAF). Το Νο. 608 ήταν τελικά το μόνο που χρησιμοποίησε τον τύπο επιχειρησιακά.[5] Σε αυτές τις αποστολές, που έλαβαν χώρα τον Αύγουστο του 1940, μετέφεραν συνήθως τρεις ανθυποβρυχιακές βόμβες των 50 kg καθώς και δύο βόμβες γενικής χρήσης των 100 kg.[6] Τα Botha είχαν ανεπαρκείς επιδόσεις και ήταν ασταθή. Πολλά χάθηκαν σε ατυχήματα, ενώ ήταν εμφανές ότι η αεροδυναμική και το προωστικό σύστημα του αεροσκάφους απαιτούσαν επανασχεδιασμό. Σύντομα αποφασίστηκε η απόσυρση του τύπου από τις μονάδες πρώτης γραμμής και η χρήση του σαν εκπαιδευτικό, κάτι που είχε σαν συνέπεια να συμβούν πολλά ακόμα ατυχήματα.
Μερικά χρησιμοποιήθηκαν για την ρυμούλκηση ιπτάμενων στόχων. Τελικά όσα είχαν απομείνει αποσύρθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1944.