Ligier

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|27|11|2024}}
Ligier
Νομική μορφήsociété par actions simplifiée
Κλάδοςβιομηχανία αυτοκίνησης και automobile vehicle manufacturing
Ίδρυση1969
ΙδρυτήςGuy Ligier
ΈδραAbrest, Γαλλία
Υπάλληλοι380
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Instagram Σελίδα στο Linkedin
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Λιζιέ (Ligier) είναι γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία, που ιδρύθηκε το 1968 από τον πρώην οδηγό αγώνων και παίκτη ράγκμπι Γκυ Λιζιέ. Το πρώτο μοντέλο της ήταν το Ligier JS2, ένα εντυπωσιακό σπορ υπεραυτοκίνητο, που έφερε αρχικά έναν βενζινοκινητήρα V6 της Ford και από το 1971 τον ίδιο βενζινοκινητήρα V6 της Maserati με το Citroën SM. Λόγω της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης όμως, που ξέσπασε τον Οκτώβριο του 1973, η Ligier στράφηκε από τότε αποκλειστικά στην παραγωγή μικροσκοπικών αυτοκινήτων πόλης (microcars).

Ligier JS2 του 1973.

Ωστόσο, η εταιρεία είναι περισσότερο γνωστή για το αγωνιστικό τμήμα της, την Equipe Ligier (Ομάδα Λιζιέ) που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 το 1976 και κάποιες χρονιές αποτέλεσε υπολογίσιμη δύναμη, χωρίς όμως να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο.

Η ομάδα πωλήθηκε μετά τη σεζόν του 1996 και αποτέλεσε τη βάση της Προστ Γκραν-Πρι. Η μητρική εταιρεία εξακολουθεί να υφίσταται, ως θυγατρική της ιταλικής Πιάτζιο.

Φόρμουλα 1

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μονοθέσιο JS43, με το οποίο η Λιζιέ συμμετείχε στο πρωτάθλημα του 1996. Ήταν το τελευταίο μοντέλο της αγωνιστικής ομάδας της, αφού την επόμενη χρονιά η Equipe Ligier πωλήθηκε στον Αλέν Προστ.

Η Λιζιέ εισήλθε στη Φόρμουλα 1 το 1976, έχοντας εξαγοράσει το αγωνιστικό τμήμα της Ματρά. Τα τρία πρώτα χρόνια έτρεξε με μόνο ένα μονοθέσιο, παρ' όλα αυτά ο οδηγός της Ζακ Λαφίτ ανέβηκε αρκετές (για νεοεμφανιζόμενη ομάδα) φορές στο πόντιουμ, πετυχαίνοντας μάλιστα και μια νίκη στο γκραν-πρι της Σουηδίας τη σεζόν του 1977. Οι επιδόσεις του Λαφίτ οδήγησαν τη Λιζιέ σε καλές θέσεις στη βαθμολογία κατασκευαστών, υψηλότερα από αρκετές ομάδες που συμμετείχαν με πλήρη σύνθεση.

Τη σεζόν του 1979 η ομάδα συμπληρώθηκε με δεύτερο μονοθέσιο και ανέβηκε στην τρίτη θέση των κατασκευαστών, ενώ ο Λαφίτ τερμάτισε τέταρτος στους οδηγούς. Ακόμα καλύτερο ήταν το πρωτάθλημα του 1980, όταν η ομάδα πέτυχε τη δεύτερη θέση στους κατασκευαστές και οι οδηγοί της (Λαφίτ-Πιρονί) μπήκαν στην πρώτη πεντάδα των οδηγών.

Όλοι περίμεναν ότι η Λιζιέ θα διεκδικούσε σύντομα κάποιον τίτλο, έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει γενναιόδωρες χορηγίες από γαλλικές δημόσιες εταιρείες (για τις οποίες φημολογείται πως μεσολάβησε προσωπικά ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας από το 1981 Μιτεράν), οι εξελίξεις όμως ήταν εντελώς διαφορετικές. Ο Λαφίτ συνέχισε τις καλές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα του 1981 (τερμάτισε 4ος στους οδηγούς και με την νίκη που πήρε στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς στον Καναδά είχε πιθανότητες ακόμη και για το πρωτάθλημα στον τελευταίο αγώνα), αλλά η φυγή του Πιρονί στη Ferrari (Φερράρι) άφησε ένα κενό που ουδέποτε αναπληρώθηκε, αν και η ομάδα δοκίμασε τρεις οδηγούς ως αντικαταστάτες του. Παράλληλα η δεύτερη γαλλική ομάδα, η Renault, έλυνε τα προβλήματά της και με το δίδυμο Προστ-Αρνού σύντομα κατέκτησε τις καρδιές των Γάλλων.

Στις επόμενες διοργανώσεις η Λιζιέ περιέπεσε στη μετριότητα, κάποιες χρονιές μάλιστα δεν είχε ούτε ένα βαθμολογούμενο τερματισμό. Για κερδισμένα γκραν-πρι ούτε λόγος, αφού ακόμα και η άνοδος στο πόντιουμ θεωρείτο μεγάλη (και σπάνια) επιτυχία. Μία μεταγενέστερη αλλαγή ιδιοκτησίας, φάνηκε να διαμορφώνει καλύτερες προϋποθέσεις στο πρωτάθλημα του 1993 - πράγματι η ομάδα βελτίωσε τα αποτελέσματά της, αλλά δεν κατάφερε να επανέλθει στις υψηλές θέσεις.

Κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος του 1996, ο Ολιβιέ Πανί πέτυχε την πρώτη νίκη για την ομάδα μετά από 15 χρόνια, τερματίζοντας πρώτος στο Μονακό, σε έναν αγώνα-θρίλερ με 18 εγκαταλείψεις! Αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία άνοδος στο βάθρο για οδηγό της Εκίπ Λιζιέ, η οποία με την ολοκλήρωση της σεζόν πωλήθηκε στον Αλέν Προστ και αποτέλεσε τη βάση για την Προστ Γκραν-Πρι.

Αναλυτική παρουσία στο πρωτάθλημα κατασκευαστών
(συστήματα βαθμολόγησης ανά έτος)
Σεζόν Θέση Εμπορική ονομασία Κινητήρας Βαθμοί Νίκες Bάθρα Poles
1976 5 Ligier Gitanes Matra V12 20 0 3 1
1977 8 Ligier Gitanes Matra MS76 3.0 V12 18 1 2 0
1978 6 Ligier Gitanes Matra MS76/MS78 3.0 V12 19 0 2 0
1979 3 Ligier Gitanes Ford Cosworth DFV 3.0 V8 61 3 8 4
1980 2 Equipe Ligier Gitanes Ford Cosworth DFV 3.0 V8 66 2 10 3
1981 4 Equipe Talbot Gitanes Matra MS81 3.0 V12 44 2 7 1
1982 8 Ligier-Matra Matra MS81 3.0 V12 20 0 4 0
1983 ΔΚ Equipe Ligier Gitanes Ford Cosworth DFV 3.0 V8 0 0 0 0
1984 9 Ligier Loto Renault EF4 1.5 V6T 3 0 0 0
1985 6 Equipe Ligier Gitanes Renault EF4 1.5 V6T 23 0 4 0
1986 5 Equipe Ligier Renault EF4 1.5 V6T 29 0 2 0
1987 11 Ligier Loto Megatron M12/13 1.5 L4T 1 0 0 0
1988 ΔΚ Ligier Loto Judd CV 3.5 V8 0 0 0 0
1989 13 Ligier Loto Ford DFR 3.5 V8 3 0 0 0
1990 ΔΚ Ligier Gitanes Ford DFR 3.5 V8 0 0 0 0
1991 ΔΚ Ligier Gitanes Lamborghini 3512 3.5 V12 0 0 0 0
1992 7 Ligier Gitanes Blondes Renault RS3C 3.5 V10 6 0 0 0
1993 5 Ligier Gitanes Blondes Renault RS5 3.5 V10 23 0 3 0
1994 6 Ligier Gitanes Blondes Renault RS6 3.5 V10 13 0 2 0
1995 5 Ligier Gitanes Blondes Mugen-Honda MF-301 3.0 V10 24 0 2 0
1996 6 Ligier Gauloises Blondes Mugen-Honda MF-301 ΗΑ 3.0 V10 15 1 1 0
Σαιζόν Θέση Εμπορική ονομασία Κινητήρας Βαθμοί Νίκες Bάθρα Poles

Βαθμοί: το άθροισμα βαθμολογίας των δύο μονοθεσίων της ομάδας
Νίκες: πρώτες θέσεις
Βάθρα: φορές που οδηγός της τερμάτισε στην πρώτη τριάδα
Poles: pole-positions, φορές που οδηγός της εκκίνησε απ' την πρώτη θέση της αφετηρίας
ΔΚ: Δεν κατατάχθηκε, διότι η συγκομιδή της ήταν 0 βαθμοί.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]