Westland Welkin | |
---|---|
![]() Το Westland Welkin | |
Τύπος | βαρύ μαχητικό μεγάλου ύψου πτήσης |
Κατασκευαστής | Westland Aircraft |
Χώρα προέλευσης | Ηνωμένο Βασίλειο |
Σχεδιασμός | W.E.W. Petter |
Παρθενική πτήση | 1 Νοεμβρίου 1942[1] |
Κύριος χειριστής | RAF |
Μονάδες που παρήχθησαν | 75 + 2 πρωτότυπα |
Αναπτύχθηκε από | Westland Whirlwind |
Το Westland Welkin ήταν βρετανικό δικινητήριο βαρύ μαχητικό μεγάλου ύψους πτήσης[2] (η αγγλική λέξη welkin σημαίνει "θόλος του ουρανού", δηλαδή τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας[3]). Αναπτύχθηκε στις αρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αναγνωριστικά μεγάλου ύψους Junkers Ju 86P της Luftwaffe,[4] καθώς και σαν αντίμετρο σε περίπτωση που οι Γερμανοί επιχειρούσαν βομβαρδισμούς από πολύ μεγάλα ύψη.[1][2] Παρήχθη μικρός αριθμός Welkin διότι η γερμανική αεροπορία δεν πραγματοποίησε τέτοιου είδους βομβαρδισμούς.
Η κατασκευάστρια πρότεινε το σχέδιο P.14, που βασίζονταν στο προγενέστερο Westland Whirlwind, προκειμένου να καλύψει την απαίτηση F.4 του Υπουργείου Αεροπορίας.[5] Επρόκειτο για ένα μεσοπτέρυγο δικινητήριο αεροσκάφος με πτέρυγες πολύ μεγάλου εκπετάσματος (21 m)[N 1] και πιλοτήριο υπό πίεση, προκειμένου να σε πολύ μεγάλα ύψη (περ. στα 12.000 m[1]).[2][6] Στα 1941 το Υπουργείο ζήτησε την κατασκευή δύο πρωτοτύπων, που θα συμμετείχαν σε συγκριτικές δοκιμές με το ανταγωνιστικό Vickers Type 432.[6] Προωθούνταν από κινητήρες Rolls Royce Merlin Mk.76/77 και ήταν οπλισμένο με τέσσερα πυροβόλα Hispano των 20 mm.[1][6][2]
Όταν τα Welkin Mk.I ήταν έτοιμα να ενταχθούν σε παραγωγή, είχε καταστεί πλέον σαφές ότι η Luftwaffe δεν θα πραγματοποιούσε βομβαρδισμούς από μεγάλα ύψη. Αυτό είχε σαν συνέπεια να ολοκληρωθούν μόνο 77 αεροσκάφη,[7] τα οποία δεν αξιοποιήθηκαν επιχειρησιακά.[1][6] Δύο στάλθηκαν για εκπαίδευση πληρωμάτων στην αεροπορική βάση του Wittering. Πρωτάθηκε η ανάπτυξη μιας έκδοσης νυχτερινού μαχητικού, αλλά δεν εντάχθηκε σε παραγωγή.[8][9][1] Η ύπαρξη των Welkin αποκαλύφθηκε στο κοινό μόνο μετά το τέλος του πολέμου.[10]
Τα κυριότερα προβλήματα του αεροσκάφους αφορούσαν την συμπίεση στο κόκπιτ και τις πτέρυγές του, που είχαν μεγάλο πάχος και εκπέτασμα, με αποτέλεσμα να είναι πολύ εύκολο να παρουσιασθεί κατάσταση απώλειας στήριξης (stall).