Έξαψη (ταινία)

Έξαψη
Body Heat
ΣκηνοθεσίαΛόρενς Κάσνταν[1][2][3]
ΠαραγωγήΤζορτζ Λούκας
ΣενάριοΛόρενς Κάσνταν
ΠρωταγωνιστέςΓουίλιαμ Χερτ[4][2][3], Κάθλιν Τέρνερ[4][2][3], Ρίτσαρντ Κρένα[2][3][5], Τεντ Ντάνσον[2][5][6], Τζ. Α. Πρέστον[6], Μίκι Ρουρκ[6], Kim Zimmer[6], Lanna Saunders[6], Jane Hallaren[6] και Thom Sharp[6]
ΜουσικήΤζον Μπέρι
ΦωτογραφίαΡίτσαρντ Χ. Κλάιν
ΜοντάζΚάρολ Λίτλτον
Εταιρεία παραγωγήςThe Ladd Company και Warner Bros.
ΔιανομήWarner Bros.
Πρώτη προβολή28  Αυγούστου 1981 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[7], 15  Ιανουαρίου 1982 (Νορβηγία)[7], 29  Ιανουαρίου 1982 (Δανία και Σουηδία)[7], 4  Φεβρουαρίου 1982 (Ολλανδία)[7], 5  Φεβρουαρίου 1982 (Ηνωμένο Βασίλειο)[7], 12  Φεβρουαρίου 1982 (Φινλανδία και Νότια Κορέα)[7], 15  Φεβρουαρίου 1982 (Μαδρίτη)[7], 19  Φεβρουαρίου 1982 (Γερμανία και Ιρλανδία)[7], 20  Φεβρουαρίου 1982 (Ιαπωνία)[7], 24  Φεβρουαρίου 1982 (Γαλλία)[7], 25  Φεβρουαρίου 1982 (Αυστραλία)[7] και 9  Μαρτίου 1982 (Τορίνο)[7]
Διάρκεια109 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Έξαψη (αγγλικά: Body Heat‎‎) είναι Αμερικανικό ερωτικό νεο-νουάρ[8] θρίλερ του 1981 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Λόρενς Κάσνταν στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Πρωταγωνιστούν οι Γουίλιαμ Χερτ , Κάθλιν Τέρνερ, Ρίτσαρντ Κρένα και Μίκι Ρουρκ. Το σενάριο είναι εμπνεύσμενο από το κλασικό φιλμ νουάρ Κολασμένη Αγάπη (1944), βασισμένο με τη σειρά του στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1943.

Η ταινία ξεκίνησε την καριέρα της Τέρνερ - το περιοδικό Empire ανέφερε την ταινία το 1995 όταν την ονόμασε ως ένα από τα 100 πιο σέξι αστέρια στην ιστορία του κινηματογράφου. [9] Οι New York Times έγραψαν το 2005 ότι, ωθούμενη από το συναρπαστικό ντεμπούτο της στον κινηματογράφο [στην Έξαψη] ... έχτισε μια καριέρα πάνω στην περιπέτεια και την ειλικρινή σεξουαλικότητα που γεννήθηκε από ισχυρή σωματικότητα. [10]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη ζέστη ενός ανελέητου καλοκαιριού, ο Νεντ Ρασίν, ένας αποτυχημένος δικηγόρος στη Νότια Φλόριντα, συναντά και ξεκινά μια σχέση με την Μάττι Γουόλκερ. Ο πλούσιος σύζυγος της Μάττι, Έντμοντ, λείπει πάντα για δουλειές κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Αργά ένα βράδυ, ο Νεντ φτάνει στην έπαυλη Γουόλκερ και, βλέποντας τη Μάττι στο κιόσκι, αρχίζει να την φλερτάρει. Η γυναίκα είναι στην πραγματικότητα η Μαίρη Αν Σίμσον, η παλιά φίλη της Μάττι στο γυμνάσιο που της μοιάζει σωματικά και που βρίσκεται για λίγο στην πόλη. Αμέσως μετά, εμφανίζεται η Μάττι που λέει στον Νεντ ότι θέλει διαζύγιο, αλλά μια προγαμιαία συμφωνία δεν θα της άφηνε σχεδόν τίποτα. Όταν εύχεται ο Έντμοντ να ήταν νεκρός, ο Νεντ προτείνει να τον δολοφονήσουν έτσι ώστε η Μάττι να κληρονομήσει την περιουσία του. Ο Νεντ συμβουλεύεται έναν πρώην πελάτη του, τον Τέντι Λιούις, ειδικό σε εκρηκτικά, ο οποίος παρέχει στον Νεντ έναν μικρό εμπρηστικό μηχανισμό, αν και συμβουλεύει τον Νεντ να εγκαταλείψει τα σχέδιά του.

Μετά τη δολοφονία του Έντμοντ, ο Νεντ και η Μάττι μεταφέρουν τη σωρό του σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο που ανήκει στον Έντμοντ. Ο Νεντ πυροδοτεί τη βόμβα για να φαίνεται ότι ο Έντμοντ πέθανε κατά λάθος κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης απόπειρας εμπρησμού. Αμέσως μετά, ο δικηγόρος του Έντμοντ έρχεται σε επαφή με τον Νεντ σχετικά με μια νέα διαθήκη που υποτίθεται ότι συνέταξε ο Νεντ για τον Έντμοντ και στην οποία μάρτυρας ήταν η Μαίρη Αν Σίμσον. Ωστόσο η νέα διαθήκη έχει συνταχθεί πρόχειρα, καθιστώντας την άκυρη και έχει σαν αποτέλεσμα η Μάττι να κληρονομήσει ολόκληρη την περιουσία του Έντμοντ, ενώ δεν κληρονομούσε τίποτα στην αδερφή του. Παρά την προηγούμενη προειδοποίηση του Νεντ να μην κάνει οποιεσδήποτε αλλαγές στην περιουσία, η Μάττι τροποποιεί τη νέα διαθήκη, εκμεταλλευόμενη τα προηγούμενα ζητήματα κακής πρακτικής του Νεντ, γνωρίζοντας ότι θα ακυρωνόταν και αφήνοντάς την μοναδικό δικαιούχο. Ο Νεντ ξέρει ότι η αστυνομία θα θεωρήσει τη νέα διαθήκη ύποπτη. Ένα εξέχον σημείο πλοκής επικεντρώνεται σε έναν περίπλοκο και συχνά παρεξηγημένο νομικό κανόνα που είναι γνωστός ως κανόνας κατά των διηνεκών.

Δύο από τους φίλους του Νεντ, ο βοηθός αναπληρωτής εισαγγελέας Πίτερ Λόουενσταϊν και ο αστυνομικός ντετέκτιβ Όσκαρ Γκρέις, υποπτοτεύονται ότι ο Νεντ μπορεί να εμπλέκονται στον θάνατο του Έντμοντ. Στα στοιχεία περιλαμβάνονται τα γυαλιά που έλειπαν από τον Έντμοντ, τα οποία φορούσε πάντα. Τη νύχτα της δολοφονίας, τα τηλεφωνικά αρχεία του ξενοδοχείου δείχνουν ότι οι επανειλημμένες κλήσεις στο δωμάτιο του Νεντ έμειναν αναπάντητες, αποδυναμώνοντας έτσι το άλλοθι του. Επίσης, η αστυνομία δεν μπορεί να εντοπίσει τη Μαίρη Αν Σίμσον. Όλο και πιο νευρικός για τα αυξανόμενα αποδεικτικά στοιχεία και αμφισβητώντας την πίστη της Μάττι, ο Νεντ συναντά έναν γνωστό δικηγόρο που του λέει ότι αυτός ήταν που πρότεινε τον Νεντ στην Μάττι Γουόλκερ. Παραδέχεται επίσης ότι της είπε για τις περιορισμένες νομικές δεξιότητες του Νεντ. Αργότερα, ο Τέντι λέει στον Νεντ για μια γυναίκα που του ζήτησε έναν εμπρηστικό μηχανισμό και του λέει ότι της έδειξε πώς να παγιδεύει μια πόρτα. Ο Τέντι λέει επίσης ότι η αστυνομία του έκανε ερωτήσεις σχετικά με τον εμπρησμό.

Η Μάττι τηλεφωνεί στον Νεντ και λέει ότι τα γυαλιά του Έντμοντ βρίσκονται στο σκάφος της. Ο Νεντ φτάνει αργά εκείνο το βράδυ και εντοπίζει ένα σύρμα συνδεδεμένο στην πόρτα του σκάφους. Η Μάττι φτάνει και, μετά από μια αντιπαράθεση, ο Νεντ της ζητά να πάρει τα γυαλιά. Εν τω μεταξύ, ο Όσκαρ Γκρέις καταφθάνει και παρατηρεί την αλληλεπίδρασή τους. Για να αποδείξει την παρουσία της εκεί, η Μάττι περπατά προς το σκάφος και εξαφανίζεται από τα μάτια του Γκρέις ενώ το σκάφος στη συνέχεια εκρήγνυται. Ένα πτώμα που εντοπίζεται μέσα αναγνωρίζεται ως η Μάττι Γουόλκερ. Τώρα βρισκόμενος προφυλακισμένος για τον θάνατο της Μάττι, ο Νεντ, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι έχει τον εξαπατήσει, προσπαθεί να πείσει τον Όσκαρ Γκρέις ότι είναι ακόμα ζωντανή. Πιστεύει ότι η Μάττι απέκτησε την πραγματική ταυτότητα της Μάττι Τάιλερ για να παντρευτεί και να δολοφονήσει τον Έντμοντ. Ο Νεντ εικάζει ότι η Μαίρη Αν Σίμσον που είχε συναντήσει ο Νεντ είχε ανακαλύψει το σχέδιο και εκβίαζε τη Μάττι, μόνο για να δολοφονηθεί και το σώμα της χρησιμοποιήθηκε για να αναγνωρίστεί ως σύζυγος του Έντμοντ. Αν ο Νεντ είχε σκοτωθεί στην έκρηξη του σκάφους όπως πιθανότατα ήθελε η Μάττι, πιστεύει ότι η αστυνομία θα είχε βρει τα πτώματα και των δύο υπόπτων.

Ο Νεντ, μέσα στη φυλακή, αποκτά ένα αντίγραφο της επετηρίδας της Μάττι από το γυμνάσιο. Σε αυτό υπάρχουν φωτογραφίες της Μαίρη Αν Σίμσον και της Μάττι Τάιλερ, που επιβεβαιώνουν την υποψία του ότι η Μαίρη Αν ανέλαβε την ταυτότητα της Μάττι Γουόλκερ. Κάτω από τη φωτογραφία της Μαίρη Αν είναι γραμμένη μια λεζάντα που αναφέρει: "Φαμ φατάλ" - Γίνε πλούσια και ζήσε σε μια εξωτική χώρα. Η πραγματική Μαίρη Αν εμφανίζεται στη συνέχεια να χαλαρώνει σε μια τροπική παραλία να ζει με τα χρήματα του συζύγου της με έναν νέο εραστή και μια νέα ζωή.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιπλέον, η σύζυγος του σκηνοθέτη, Μεγκ Κάσνταν, έχει μια σύντομη εμφάνιση ως μια από τις ερωτικές συντρόφους του Ρασίν. – μια νοσοκόμα που φαίνεται να ετοιμάζεται να φύγει από το διαμέρισμά του.

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα σημαντικό μέρος της ταινίας γυρίστηκε στην ανατολική-κεντρική κομητεία Παλμ Μπιτς της Φλόριντα, συμπεριλαμβανομένου του κέντρου της λίμνης Γουόρθ και στον παραθαλάσσιο θέρετρο Μαναλάπαν. Πρόσθετες σκηνές γυρίστηκαν στην παραλία του Χόλιγουντ της Φλόριντα.

Αρχικά υπήρχαν πιο γραφικά και εκτενέστερα πλάνα σεξουαλικής σκηνής, αλλά αυτό προβλήθηκε μόνο σε μια πρώιμη πρεμιέρα, συμπεριλαμβανομένου του West Palm Beach, της περιοχής όπου γυρίστηκε, και αργότερα επεξεργάστηκε για ευρύτερη διανομή. Σε μια συνέντευξη, η συντάκτρια της ταινίας Κάρολ Λίτλετον είπε πως, "Προφανώς, υπήρχαν περισσότερα γραφικά πλάνα. Αλλά αισθανθήκαμε ότι λιγότερο ήταν περισσότερο."

Μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη του 1980, ο Λόρενς Κάσνταν συναντήθηκε με τέσσερις συνθέτες των οποίων τα έργα είχε θαυμάσει, αλλά μόνο ο Τζον Μπάρι παρουσίασε ιδέες που ήταν κοντά στις δικές του σκηνοθέτη. 10 demos ηχογραφήθηκαν στις 31 Μαρτίου και ο Μπάρι έγραψε ολόκληρη τη μουσική τον Απρίλιο και τις αρχές Μαΐου 1981. Ο συνθέτης έδωσε πολλά θέματα και μοτίβα — το πιο αξιομνημόνευτο ήταν το "Main Theme", που ακούστηκε κατά τη διάρκεια των κύριων τίτλων και αντιπροσώπευε την Μάττι. [11]

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισπράξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Έξαψη ήταν εμπορική επιτυχία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, κέρδισε 24,1 δολάρια εκατομμύρια στο box office, έναντι προϋπολογισμού παραγωγής $9 εκατομμύρια δολάρια.

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μόλις κυκλοφόρησε η ταινία, ο Ρίτσαρντ Κόρλις έγραψε η 'Έξαψη έχει περισσότερη αφηγηματική ώθηση, συμφόρηση χαρακτήρων και αίσθηση του τόπου από οποιοδήποτε πρωτότυπο σενάριο από την Chinatown, αλλά αφήνει χώρο σε μερικούς υπέροχους νέους ηθοποιούς να αναπνεύσουν, να συνεργαστούν στη δημιουργία της υφής της ταινίας.

Το περιοδικό Variety έγραψε:η 'Έξαψη είναι ένα συναρπαστικό, στιλάτο μελόδραμα, στο οποίο το σεξ και το έγκλημα βαδίζουν χέρι-χέρι στο μονοπάτι προς την τραγωδία, όπως παλιά. Δουλεύοντας στην επιβλητική σκιά του του αείμνηστου Τζέιμς Κέιν, ο σεναριογράφος Κάσνταν κάνει ένα εντυπωσιακά σίγουρο σκηνοθετικό ντεμπούτο. Ο Ρότζερ Ίμπερτ συμπεριέλαβε την ταινία στην Λίστα με τις 10 Καλύτερες για τη χρονιά. [12]

Η Τζάνετ Μάσλιν έγραψε ότι η ταινία προήλθε επιδέξια, αν και δουλικά από τα κλασικά φιλμ νουάρ της δεκαετίας του 1940, δήλώνοντας ότι ο κύριος Χερτ κάνει θαυμάσια δουλειά φέρνοντας στη ζωή τον Νεντ», αλλά δεν εντυπωσιάστηκε από την ερμηνεία της Τέρνερ:

Το σεξ είναι πολύ σημαντικό για την έξαψη του σώματος, όπως μπορεί να υποδηλώνει ο τίτλος του. Και πέρα από αυτό, δεν υπάρχουν πολλά για να προχωρήσουμε την ιστορία ή να συνδυάσουμε αυτούς τους χαρακτήρες. Ένα μεγάλο μέρος της απόστασης μεταξύ [Νεντ και Μάττι] μπορεί να αποδοθεί στην ερμηνεία της δεσποινίς Τέρνερ, η οποία μοιάζει με την πεμπτουσία της σειρήνας των σαράντα, αλλά ακούγεται σαν την ηθοποιό της σαπουνόπερας που είναι. Η δεσποινίς Τέρνερ κρατά το πηγούνι της ψηλά στον αέρα, μιλάει με τέλειο μονότονο λόγο και δεν φαίνεται να μετακινείται ποτέ από τη θέση στην οποία την έχει αφήσει ο κύριος Κάσνταν. [13]

Η Πωλίν Κάελ απέρριψε την ταινία, αναφέροντας τον υπαινιγματικό, ζεστό διάλογό της που θα ήταν διασκεδαστικό να κοροϊδέψεις αν μόνο ο σιωπηλός, υπνοβάτης τρόπος της ταινίας δεν σε έκανε να ανατριχιάσεις ή να χασμουρηθείς. [14] Ο Ίμπερτ απάντησε στην αρνητική κριτική της Κάελ όταν πρόσθεσε την ταινία στη "Λίστα με τις 10 Καλύτερες":

Ναι, η Έξαψη (1981) του Lawrence Kasdan γνωρίζει τις ταινίες που το ενέπνευσαν—ειδικά την Κολασμένη Αγάπη (1944) του Μπίλι Γουάιλντερ . Έχει όμως μια δύναμη που ξεπερνά τις πηγές της. Εκμεταλλεύεται το προσωπικό στυλ των αστεριών του για να υπονοηθεί. Η Κάελ είναι άδικη με την Τέρνερ, η οποία στον πρώτο της ρόλο έπαιξε μια γυναίκα με τόσο σεξουαλική αυτοπεποίθηση που μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο εραστής της (Χερτ) θα μπορούσε να ζαλιστεί και να κάνει σχεδόν τα πάντα για εκείνη. Από τη στιγμή που το πιστεύουμε, η ταινία παύει να είναι άσκηση και αρχίζει να λειτουργεί. [15]

Ο John Simon του National Review περιέγραψε το Body Heat ως «παράγωγο και απεχθές». [16]

Σε μια κριτική βίντεο για το Turner Classic Movies, ο Glenn Erickson το αποκάλεσε "αναμφισβήτητα το πρώτο συνειδητό Neo Noir" και έγραψε: Πολύ συχνά περιγράφεται ως ένα γρήγορο ριμέικ της Κολασμένης Αγάπης, η Έξαψη είναι πιο λεπτομερές στη δομή και πιο απαισιόδοξο για την ανθρώπινη φύση. Ο ήρωας για τα χρόνια του Ρίγκαν μοιάζει περισσότερο με τον αυτοκαταστροφικό Αλ Ρόμπερτς της Παράκαμψης.

Το Body Heat έλαβε κυρίως θετικές κριτικές. Το Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία βαθμολογία έγκρισης 96% με βάση 47 κριτικές και μέση βαθμολογία 8,10/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: 'Φτιαγμένο από κλασικά συστατικά νουάρ και αρωματισμένο με αχνιστά μοντέρνα μπαχαρικά, το Body Heat ανταποκρίνεται περισσότερο στον υποβλητικό τίτλο του. [17] Στο Metacritic, η ταινία έχει σταθμισμένο μέσο όρο βαθμολογίας 77 στα 100 με βάση 11 κριτικούς, υποδεικνύοντας "γενικά ευνοϊκές κριτικές". [18]

Η ταινία αναγνωρίζεται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στις εξής λίστες:

  • 2001: AFI's 100 Χρόνια... 100 Συγκινήσεις - No 92 [19]
  • 2002: AFI's 100 Χρόνια... 100 Πάθη - Νο 94 [20]

Ο Μίκι Ρουρκ κέρδισε την αναγνώριση των κριτικών για την ερμηνεία του, η οποία τον βοήθησε να εξελιχθεί από ηθοποιός χαρακτήρων σε σταρ του κινηματογράφου.

Οικιακά μέσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Warner Bros. κυκλοφόρησε ένα DVD Deluxe Edition για την 25η επέτειο της ταινίας, συμπεριλαμβανομένου ενός ντοκιμαντέρ για την ταινία, έναν αριθμό σκηνών που έχουν διαγραφεί, και ένα τρέιλερ.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0082089/. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.adorocinema.com/filmes/filme-7213/. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 stopklatka.pl/film/zar-ciala. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.metacritic.com/movie/body-heat. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=7213.html. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 www.imdb.com/title/tt0082089/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 www.imdb.com/title/tt0082089/releaseinfo.
  8. ↑ Schwartz, Ronald (2005). Neo-noir: The New Film Noir Style from Psycho to Collateral. Rowman & Littlefield. σελ. 37. ISBN 978-0-8108-5676-9. 
  9. ↑ «The 100 Sexiest Movie Stars: The Women». Empire. 1995. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020.  Alt URL
  10. ↑ Green, Jesse (March 20, 2005). «Kathleen Turner Meets Her Monster». The New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9C06EED8123CF933A15750C0A9639C8B63. Ανακτήθηκε στις 2011-08-30. 
  11. ↑ Jon Burlingame, liner notes from Film Score Monthly's Body Heat CD (FSM Vol. 15, No. 4, pp. 4, 6-7)
  12. ↑ Ebert, Roger (15 Δεκεμβρίου 2004). «Ebert's 10 Best Lists: 1967-present». rogerebert.com. Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  13. ↑ Maslin, Janet (August 28, 1981). «Body Heat». The New York Times. https://www.nytimes.com/1981/08/28/movies/body-heat.html. Ανακτήθηκε στις 2011-08-30. 
  14. ↑ Kael, Pauline (December 9, 2005). «An appeal powered by steam». Los Angeles Times. https://articles.latimes.com/2005/dec/09/entertainment/et-erotic9. Ανακτήθηκε στις August 30, 2011. 
  15. ↑ Ebert, Roger (July 20, 1997). «Body Heat (1981)». Chicago Sun-Times. https://www.rogerebert.com/reviews/great-movie-body-heat-1981. Ανακτήθηκε στις January 25, 2010. 
  16. ↑ Simon, John (2005). John Simon on Film: Criticism 1982-2001. Lanham, Maryland: Applause Books. σελ. 52. ISBN 978-1557835079. 
  17. ↑ «Body Heat». Rotten Tomatoes. San Francisco, California: Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2023. 
  18. ↑ «Body Heat Reviews». Metacritic. Fandom, Inc. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  19. ↑ «AFI's 100 Years...100 Thrills» (PDF). American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2016. 
  20. ↑ «AFI's 100 Years...100 Passions» (PDF). American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]