Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Βιμ Μέρτενς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Wim Mertens (Ολλανδικά) |
Γέννηση | 14 Μαΐου 1953[1][2] Νέρπελτ |
Χώρα πολιτογράφησης | Βέλγιο |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Αγγλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[3] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Γάνδης Βασιλικό Ωδείο Βρυξελλών[4] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συνθέτης πιανίστας τραγουδιστής συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες μουσικολόγος[5] |
Αξιοσημείωτο έργο | Struggle for Pleasure |
Ιστότοπος | |
www | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βιμ Μέρτενς (φλαμανδικά: Wim Mertens, γενν. 14 Μαΐου 1953) είναι Βέλγος συνθέτης, κόντρα τενόρος, πιανίστας, κιθαρίστας και μουσικολόγος.
Ο Μέρτενς γεννήθηκε στο Νέρπελτ του Βελγίου. Το 1975 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Λέβεν, όπου σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες. Επίσης, σπούδασε μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης, καθώς και ανώτερα θεωρητικά και πιάνο στο Ωδείο της Γάνδης και στο Βασιλικό Ωδείο των Βρυξελλών.
Το 1978 χρημάτισε παραγωγός στην τότε Βελγική Ραδιοφωνία - Τηλεόραση (τώρα Vlaamse Radio- en Televisieomroep), για το δεύτερο πρόγραμμα της οποίας (Radio Brabant) έκανε παραγωγή συναυλιών των Φίλιπ Γκλας, Στιβ Ράιχ, Τέρι Ράιλι, Μέρεντιθ Μονκ και άλλων. Υπήρξε, ακόμη, συμπαραγωγός του ραδιοφωνικού προγράμματος Funky Town μαζί με τον Gust De Meyer, βασικό συνεργάτη στο πειραματικό άλμπουμ "For Amusement Only".
Τη φήμη του ως συνθέτης απέκτησε τη δεκαετία του 1980, κυρίως με το έργο "Struggle for Pleasure". Είναι επίσης γνωστός και για το κομμάτι "Maximizing the Audience", που έγραψε για το θεατρικό "The Power of Theatrical Madness" του Jan Fabre (Βενετία, 1984).
Το συνθετικό ύφος του Μέρτενς δείχνει μια διαρκή εξέλιξη, που έχει σαν αφετηρία τον πειραματισμό και την αβάν-γκαρντ σκηνή, πάντα με το κέντρο βάρους να ρέπει προς τον μινιμαλισμό. Η μουσική του συχνά δεν εντάσσεται σε κάποια κατηγορία, ενώ απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, περιλαμβάνοντας ακούσματα κλασικής, ποπ, τζαζ και κυρίως άμπιεντ μουσικής. Διακρίνονται τρεις κυρίαρχες κατευθύνσεις στο έργο του: α) έργα για μικρά σύνολα - ίσως τα εμπορικότερα και πλέον προσιτά έργα του· β) μουσική για σόλο πιάνο και φωνή - τα πιο προσωπικά του έργα, στα οποία παίζει ο ίδιος και τραγουδά σε μια δικής του επινόησης γλώσσα· γ) πειραματικοί κύκλοι με βάση τον μινιμαλισμό, για ένα, δύο ή και περισσότερα όργανα.
Έχουν εκδοθεί πάνω από 50 άλμπουμ μέχρι στιγμής, η πλειονότητα των οποίων από την δισκογραφική εταιρεία Les Disques du Crépuscule. Για την ίδια εταιρεία ο Μέρτενς υπήρξε και παραγωγός - σύμβουλος σε δισκογραφικές δουλειές συνθετών όπως ο Μάικλ Νάιμαν, Γκάβιν Μπράιαρς και Γκλεν Μπράνκα. Επίσης, επιμελήθηκε μια σειρά δίσκων με τίτλο Lome Armé, παρουσιάζοντας μουσική από την εποχή του κλασικισμού μέχρι τη σύγχρονη τζαζ.
Το 1987 έγραψε μουσική για την κινηματογραφική ταινία The Belly of an Architect του Πίτερ Γκρίναγουεϊ (προβλήθηκε στην Ελλάδα με τίτλο "Η κοιλιά του αρχιτέκτονα"). Τον επόμενο χρόνο η μουσική του ακούγεται στην ολλανδοβρετανικής παραγωγής ταινία Shadow Man· η σκηνοθεσία είναι του Πιοτρ Αντρέγιεβ, ενώ τη μουσική συνυπογράφει ο Γκλεν Μπράνκα.
Έργο του Μέρτενς είναι και το βιβλίο American Minimal Music ("Αμερικανική Μινιμαλιστική Μουσική"), σύγγραμμα-ορόσημο με αντικείμενο τη μουσική των Λαμόντ Γιάνγκ, Τέρι Ράιλι, Στιβ Ράιχ και Φίλιπ Γκλας.
Τον Μάρτη του 1998 ο Μέρτενς διετέλεσε Πολιτισμικός Ακόλουθος της Φλάνδρας.
Από τον Αύγουστο του 2007 ο Μέρτενς, σε συνεργασία με την δισκογραφική εταιρεία ΕΜΙ Classics, έχει αρχίσει την επανέκδοση όλων των έργων του. Έκδοση της ίδιας εταιρείας είναι και ο καινούριος του δίσκος Receptacle (Σεπτέμβριος 2007).