Γιάννης Κανίδης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: μη εγκυκλοπαιδικό ύφος Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
| Γιάννης Κανίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γιάννης Κανίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1930 d:Q16374119 |
| Θάνατος | 3 Σεπτεμβρίου 2004 Μπεσλάν |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Σπουδές | Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Οσετίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθηγητής φυσικής αγωγής |
Ο Γιάννης Κ. Κανίδης (στη ρωσική: Иван Константинович Каниди, Ιβάν Κονσταντίνοβιτς Κανίντι, 1 Ιανουαρίου 1930 – 3 Σεπτεμβρίου 2004) υπήρξε Ελληνορώσος δάσκαλος φυσικής αγωγής και ήρωας κατά τη Σφαγή του Μπεσλάν.
Ο Κανίδης και οι όμηροι μαθητές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γιάννης Κανίδης γεννήθηκε στην Τιφλίδα, πρωτεύουσα της τότε Σοσιαλιστικής Ομόσπονδης Σοβιετικής Δημοκρατίας της Υπερκαυκασίας, την πρωτοχρονιά του 1930. Τον Σεπτέμβριο του 2004, όταν ένοπλοι Ιγκουσέτιοι και Τσετσένοι εξτρεμιστές πήραν ομήρους πάνω από 1200 μαθητές και ενήλικες στην πόλη Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, ο 74 ετών τότε Κανίδης επέμεινε να μείνει μαζί με τους μαθητές του, βοηθώντας τους να επιζήσουν και τελικώς πέθανε για να σώσει όσο το δυνατό περισσότερους.
Δύο ημέρες μετά την επιδρομή των τρομοκρατών, αυτοί επέτρεψαν σε κάποιες μητέρες που θήλαζαν να φύγουν μαζί με τα βρέφη τους. Τότε ο επικεφαλής της τρομοκρατικής ομάδας είδε τον Κανίδη ως έναν ηλικιωμένο και εξασθενημένο άνδρα, και του είπε ότι μπορούσε να φύγει στην ελευθερία μαζί τους. Αλλά ο Κανίδης αρνήθηκε, απαντώντας ότι θα έμενε «με τους μαθητές του μέχρι το τέλος». Σε όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας ο Κανίδης προφύλασσε τους μαθητές του και υπερασπιζόταν τις ζωές τους κατά το μέτρο του δυνατού. Για παράδειγμα, όταν τα παιδιά υπέκυπταν στη μεγάλη ζέστη που επικρατούσε μέσα στο γυμναστήριο όπου ήταν κλεισμένα, στην αποπνικτική ατμόσφαιρα και στη δίψα, ο Κανίδης πλησίασε τους τρομοκράτες και τους είπε με επιμονή ότι έπρεπε να τους δώσουν κάτι να πιούν, τουλάχιστον στα μικρότερα. Και όταν ένας από τους ένοπλους τον χτύπησε δυνατά με το κοντάκι του όπλου του, συνέχισε αψηφώντας τον λέγοντας: «Πώς τολμάς; Λέτε ότι είστε οι άνθρωποι του Καυκάσου, αλλά εδώ στον Καύκασο ούτε ένας σκύλος δεν θα απέρριπτε το αίτημα ενός γέρου ανθρώπου!» Τότε οι τρομοκράτες επέτρεψαν στον Κανίδη να βρέξει μία από τις σαλιάρες των μικρών παιδιών και να υγράνει με αυτή τα στόματα των μκρότερων παιδιών.
Οι όμηροι που επέζησαν διηγήθηκαν το πώς επανειλημμένα ο Κανίδης διακινδύνευσε τη ζωή του για να σώσει παιδιά και το πώς απεμάκρυνε εκρηκτικά που είχαν τοποθετηθεί κοντά τους ή να αποτρέψει την πυροδότηση άλλων.
Ο Κανίδης σκοτώθηκε κατά την τρίτη ημέρα της ομηρείας. Οι περιστάσεις του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρες. Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Γεντιόθ Αχρονόθ, σκοτώθηκε όταν πετάχτηκε και κάλυψε με το σώμα του μία χειροβομβίδα που είχαν πετάξει οι τρομοκράτες σε παιδιά που έφευγαν. Σύμφωνα με την αγγλόγλωσση έκδοση της εφημερίδας Η Καθημερινή, πυροβολήθηκε καθώς επιχειρούσε να αποσυναρμολογήσει έναν ανεμιστήρα οροφής που είχε παγιδευθεί με εκρηκτική συσκευή. Σύμφωνα τέλος με άρθρο του C.J. Chivers στο Esquire τον Ιούνιο του 2006[1], ο Κανίδης σκοτώθηκε παλεύοντας με έναν εκ των τρομοκρατών, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο ώστε να δραπετεύσουν όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά. Οι τελευταίες του λέξεις (σε αυτή την εκδοχή) ήταν: «Βγάλτε τα παιδιά έξω!»
Αργότερα, ένας από τους μαθητές που σώθηκαν τον συνέκρινε με τον Πολωνό Γιάνους Κόρτσακ, ο οποίος είχε συνοδεύσει τους μαθητές του στο στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα.
Τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 9 Δεκεμβρίου 2004 απονεμήθηκε μεταθανατίως στον Κανίδη το «Μετάλλιο για την Προάσπιση των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων» από την κυβέρνηση της Ρωσίας[2]. Αργότερα τον ίδιο μήνα, το ένα από τα δύο νέα σχολεία που κατασκευάσθηκαν για να αντικαταστήσουν αυτό που καταστράφηκε κατά την επίθεση, ονομάσθηκε «Ιβάν Κανίδης»[3][4].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «The School (σελ. 6)». Terrorism. Esquire. Ιούνιος 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2007.
- ↑ «Declaration wouldn't survive without humanity». The Moscow Helsinki Group. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2004.
- ↑ «New boarding school in Beslan will be named after the lost teacher of school number one». Regnum. 23 Δεκεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2004.
- ↑ «The Foundation Stone of the School at Tormented Beslan (Russia) Is Laid». Media Ecclesiastica. 26 Σεπτεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2007.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι - πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Greek among Beslan dead», αγγλόγλωσση έκδοση της Καθημερινής, 6 Σεπτεμβρίου 2004.
- «The Hero Teacher of Beslan», Joanne Jacobs, Fox News, 17 Σεπτεμβρίου 2004
- «Τραγωδία στην εκπαίδευση», Rossijskaya Gazeta, 8 Σεπτεμβρίου 2004 (στη ρωσική)
- «The School. Αρχειοθετήθηκε 2008-05-16 στο Wayback Machine.» του C.J. Chivers. Περιοδικό Esquire, Ιούνιος 2006, τόμος 145, τεύχος 6.
- «Κατόρθωμα δασκάλων του Μπεσλάν», Κομσομόλσκαγια Πράβντα, 8 Σεπτεμβρίου 2004 (στη ρωσική)