Ο πατέρας του Ντεμπρέ ήταν συνεργάτης στη βιοτεχνία δαντέλας του εκ μητρός παππού τού Ζεράρ, παραδοσιακή ασχολία στο Καλαί, όπου ζούσε η οικογένεια. Ωστόσο, ο πατέρας του Ζεράρ αυτοκτόνησε και η μητέρα του πέθανε επίσης σχετικώς νωρίς από φυσικά αίτια.[14] Ο Ζεράρ πρόλαβε πάντως να πάρει το απολυτήριο Λυκείου πριν την έναρξη του Β΄ Πολέμου, και πήγε στο Αμπέρ και αργότερα στη Γκρενόμπλ για να προετοιμασθεί για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε grande école. Το 1941, επί γερμανικής Κατοχής, πέρασε στην École Normale Supérieure των Παρισίων. Εκεί επηρεάσθηκε από τη μαθηματική σκέψη του Ανρί Καρτάν και του «Νικολά Μπουρμπακί» (ψευδώνυμο πίσω από το οποίο κρύβεται μια ολόκληρη ομάδα Γάλλων μαθηματικών). Ετοιμαζόταν να δώσει τις τελικές απολυτήριες εξετάσεις το 1944, όταν έγινε η Απόβαση στη Νορμανδία, οπότε και έσπευσε να καταταγεί στον γαλλικό στρατό. Μεταφέρθηκε προς εκπαίδευση στην τότε γαλλική Αλγερία και μετά υπηρέτησε στις γαλλικές δυνάμεις στη νικημένη Γερμανία μέχρι τον Ιούλιο του 1945. Τελικώς ό Ντεμπρέ πέρασε τις τις εξετάσεις «Agrégation de Mathématiques» τον επόμενο χειμώνα. Μέχρι τότε όμως είχε ήδη ενδιαφερθεί για τα οικονομικά, ιδίως για τη Θεωρία γενικής ισορροπίας του Λεόν Βαλράς. Από το 1946 μέχρι το 1948 ήταν βοηθός στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Σε αυτά τα δυόμισυ έτη ολοκλήρωσε τη μεταπήδησή του από τα καθαρά μαθηματικά στην οικονομολογία. Το 1948 πήγε στις ΗΠΑ με υποτροφία Ροκφέλερ, γεγονός που του επέτρεψε να επισκεφθεί αρκετά αμερικανικά πανεπιστήμια, αλλά και τα σκανδιναβικά πανεπιστήμια της Ουψάλας και του Όσλο το 1949–1950.
Ο Ζεράρ Ντεμπρέ νυμφεύθηκε τη Φρανσουάζ Μπλεντ (Françoise Bled) το 1946 και απέκτησαν δύο θυγατέρες, τη Σαντάλ και τη Φλοράνς, που γεννήθηκαν το 1946 και το 1950, αντιστοίχως.
Ο Ντεμπρέ πέθανε από φυσικά αίτια στο Παρίσι, παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε ηλικία 83 ετών. Η σορός του βρίσκεται στο Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ, στη γαλλική πρωτεύουσα.
Ο Ντεμπρέ άρχισε να εργάζεται ως ερευνητής και μέλος της Επιτροπής Κόουλς (σήμερα Ίδρυμα Κόουλς) στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου το καλοκαίρι του 1950. Παρέμεινε εκεί μια πενταετία, επισκεπτόμενος το Παρίσι κατά περιόδους.
Το 1954 δημοσίευσε μια εργασία-σταθμό με τίτλο Existence of an Equilibrium for a Competitive Economy (= «Η ύπαρξη μιας ισορροπίας για μια ανταγωνιστική οικονομία») μαζί με τον Κένεθ Άροου, στην οποία παρείχαν μια μαθηματική απόδειξη ότι υπάρχει μία γενική ισορροπία στην οικονομία μιας χώρας, με χρήση μεθόδων της τοπολογίας αντί του απειροστικού λογισμού.
Το 1955 ο Ντεμπρέ μετακλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Γέιλ και το 1959 δημοσίευσε την κλασική του μονογραφίαTheory of Value: An Axiomatic Analysis of Economic Equilibrium (= «Θεωρία της Αξίας: Μια αξιωματική ανάλυση της οικονομικής ισορροπίας», Cowles Foundation Monographs Series), ένα από τα σημανικότερα βιβλία των οικονομικών μαθηματικών.[15]
Σε αυτό το έργο ο Ντεμπρέ δημιουργεί μια αξιωματική θεμελίωση των ανταγωνιστικών αγορών και επαναλαμβάνει την τοπολογική απόδειξη της υπάρξεως ισορροπίας. Ο κεντρικός σκοπός του είναι να αποδείξει πως υπάρχει ένα σύστημα τιμών για το οποίο η περίσσεια στη συνολική τελική ζήτηση εξαφανίζεται. Αυτό το κατόρθωσε αποδεικνύοντας ένα είδος θεωρήματος σταθερού σημείου, που βασίζεται στο θεώρημα σταθερού σημείου του Κακουτάνι. Στο Κεφάλαιο 7 εισάγει την έννοια της οικονομικής αβεβαιότητας και δείχνει το πώς αυτή θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο ντετερμινιστικό οικονομικό μοντέλο. Εδώ εισήγαγε την έννοια του αγαθού υπό συνθήκη, που σχετίζεται με την υπόσχεση της παροχής ενός αγαθού ή υπηρεσίας αν ισχύσει μια ορισμένη φυσική συνθήκη. Αυτή η έννοια χρησιμοποιείται πολύ συχνά στη χρηματιστική οικονομική, όπου είναι γνωστή ως η «ασφάλεια Arrow–Debreu» (Arrow–Debreu security).
Το 1960-1961 ο Ντεμπρέ εργάσθηκε στο «Κέντρο Προχωρημένων Μελετών στις Επιστήμες της Συμπεριφοράς» του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, όπου ασχολήθηκε κυρίως με την πολυσύνθετη απόδειξη ενός γενικότερου θεωρήματος επί της υπάρξεως οικονομικής ισορροπίας, που δημοσιεύθηκε το 1962.
Οι μεταγενέστερες εργασίες του επικεντρώθηκαν κυρίως στη θεωρία των διαφορίσιμων οικονομιών, αποδεικνύοντας ότι έχουν πεπερασμένο αριθμό ισορροπιών των τιμών αγαθών και υπηρεσιών.
Το 1976 ο Ντεμπρέ τιμήθηκε με το γαλλικό παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής και το 1983 με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών «για την ενσωμάτωση νέων αναλυτικών μεθόδων στην οικονομική θεωρία και για την αυστηρή επαναδιατύπωση της θεωρίας της γενικής ισορροπίας.
Debreu, Gérard· Arrow, Kenneth J. (2001). Landmark papers in general equilibrium theory, social choice and welfare. Cheltenham, UK και Northampton, Massachusetts, ΗΠΑ: Edward Elgar Publishing. ISBN9781840645699.
Debreu, Gérard (Απρίλιος 1960). «On 'an identity in arithmetic'». Proceedings of the American Mathematical Society11 (2): 220–221. doi:10.2307/2032959.Pdf.
Debreu, Gérard (Μάρτιος 1975). «The rate of convergence of the core of an economy». Journal of Mathematical Economics2 (1): 1–7. doi:10.1016/0304-4068(75)90008-7.
Debreu, Gérard (Μάιος 1976). «The application to economics of differential topology and global analysis: regular differentiable economies». The American Economic Review: Papers and Proceedings66 (2): 280-287.
Debreu, Gérard (Δεκέμβριος 1984). «Economic theory in the mathematical mode». The Scandinavian Journal of Economics86 (4): 393–410. doi:10.2307/3439651.Pdf.
Debreu, Gérard (1994). «Innovation and research: an economist's viewpoint on uncertainty». Nobelists for the Future.
Debreu, Gérard; Buchanan, James M.; Klein, Lawrence R.; Friedman, Milton; Solow, Robert M. (φθινόπωρο 2001). «The most significant contributions to economics during the twentieth century: lists of the Nobel laureates». The European Journal of the History of Economic Thought8 (3): 289-297. doi:10.1080/09672560110062915.
↑Düppe, Till (φθινόπωρο 2012). «Gerard Debreu's secrecy: his life in order and silence». History of Political Economy44 (3): 413–449. doi:10.1215/00182702-1717239.
Düppe, Till (φθινόπωρο 2012). «Gerard Debreu's secrecy: his life in order and silence». History of Political Economy44 (3): 413-449. doi:10.1215/00182702-1717239.
Gerard Debreu (1921–2004). The Concise Encyclopedia of Economics. Library of Economics and Liberty (2η έκδοση). Liberty Fund. 2008.