Η Πόλη των Αγγέλων (ταινία)

Η Πόλη των Αγγέλων
ΣκηνοθεσίαΜπραντ Σίλμπερλινγκ
ΠαραγωγήΤσαρλς Ρόβεν
Ντον Στιλ
ΣενάριοΝτέινα Στίβενς
Βασισμένο σεΤα Φτερά του Έρωτα[1]
ΠρωταγωνιστέςΜεγκ Ράιαν
Νίκολας Κέιτζ
Αντρέ Μπράουερ
Ντένις Φρανζ
ΜουσικήΓκάμπριελ Γιάρεντ
ΦωτογραφίαΤζον Σιλ
ΜοντάζΛίνζι Κλίνγκμαν
Εταιρεία παραγωγήςRegency Enterprises
Atlas Entertainment
ΔιανομήWarner Bros.
Πρώτη προβολή8 Απριλίου 1998
ΚυκλοφορίαCountry flag 10 Απριλίου 1998
Country flag 12 Ιουνίου 1998
Διάρκεια114 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Γερμανία
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός55 εκατομμύρια δολάρια
Ακαθάριστα έσοδα198,7 εκατομμύρια δολάρια
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Πόλη των Αγγέλων (αγγλ. City of Angels) είναι αμερικανικό αισθηματικό δράμα φαντασίας, παραγωγής 1998. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Μπραντ Σίλμπερλινγκ και το σενάριο έγραψε η Ντέινα Στίβενς, το οποίο είναι χαλαρά βασισμένο στην ταινία Τα Φτερά του Έρωτα (γερμ.Der Himmel über Berlin, 1987) που σκηνοθέτησε ο Βιμ Βέντερς.[2] Πρωταγωνιστούν οι Μεγκ Ράιαν και Νίκολας Κέιτζ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Μάγκι, μια επιτυχημένη καρδιοχειρούργος, και του Σεθ που είναι ένας άγγελος που επισκέπτεται τους ετοιμοθάνατους και τους μεταφέρει στη μεταθανάτιο ζωή. Κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης, η Μάγκι δεν θα μπορέσει να σώσει τον ασθενή της και στην προσπάθειά της να τον κρατήσει στη ζωή θα δει τον Σεθ. Εκείνος θα της παρουσιαστεί αρχικά ως άνθρωπος και όταν οι δυο τους θα αρχίσουν να ερωτεύονται ο Σεθ θα πρέπει να πάρει μια μεγάλη απόφαση για το αν θα απαρνηθεί την αιωνιότητά του για χάρη της Μάγκι.

Όταν η παραγωγός Ντον Στιλ είδε τη δυνατότητα να εξερευνήσει περισσότερες ιδέες στην αρχική ιστορία του Βέντερς, εκείνη και ο σύζυγός της Τσαρλς Ρόβεν, απέκτησαν τα δικαιώματα για μια αγγλόφωνη προσαρμογή. Μετά από χρόνια καθυστέρησης, βρήκαν υποστήριξη από τη Warner Bros. και προσέλαβαν τον Σίλμπερλινγκ και τη σεναριογράφο Ντέινα Στίβενς να αναλάβουν το πρότζεκτ. Τα βασικά θέματα της ταινίας τα δανείστηκαν από το έργο του Βέντερς, αν και το φινάλε άλλαξε, με ένα πιο τραγικό αποτέλεσμα. Η Πόλη των Αγγέλων γυρίστηκε γύρω από την Καλιφόρνια και είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Στιλ, η οποία απεβίωσε λίγους μήνες πριν την πρεμιέρα της ταινίας.

Η Πόλη των Αγγέλων κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 10 Απριλίου 1998. Αν και απέσπασε μικτά σχόλια από τους κριτικούς, έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας 198,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Η ταινία ξεχώρισε επίσης για το soundtrack, το οποίο προτάθηκε για τέσσερα Grammy κερδίζοντας δύο στις κατηγορίες Καλύτερη Γυναικεία Ροκ Ερμηνεία και Καλύτερο Ροκ Τραγούδι για την Αλάνις Μόρισετ και το τραγούδι "Uninvited" αντίστοιχα και έλαβε μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Τραγουδιού.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Λος Άντζελες, ο Σεθ είναι ένας από πολλούς άγγελους που παρακολουθούν και προστατεύουν τους ανθρώπους. Καθήκον του Σεθ είναι να εμφανίζεται σε αυτούς που έχουν φτάσει πολύ κοντά στο θάνατο και να τους καθοδηγεί στη μεταθανάτια ζωή. Μαζί με έναν άλλο άγγελο, τον Κασιήλ, τους αρέσει να ρωτάνε τους ανθρώπους τι τους άρεσε περισσότερο στη ζωή τους. Παρά τις καθημερινές τους συναντήσεις με τους ανθρώπους, δυσκολεύονται να τους καταλάβουν.

Ενώ περιμένει να συνοδεύσει έναν ετοιμοθάνατο άνδρα, ο Σεθ εντυπωσιάζεται από τις ασταμάτητες προσπάθειες της γιατρού, Μάγκι Ράις, που μάταια προσπαθεί να τον σώσει. Ο Σεθ αποφασίζει να γίνει ορατός σε αυτήν και παρά τη φανερή αδυναμία του να της δώσει πειστικές λεπτομέρειες για τον εαυτό του, όπως τι δουλειά κάνει ή το επίθετό του, αναπτύσσουν μια φιλία η οποία γρήγορα γίνεται έρωτας. Η Μάγκι όμως είναι ήδη δεσμευμένη με έναν συνάδερφό της, τον Τζόρνταν Φέρις. Στο νοσοκομείο ο Σεθ, γνωρίζει τον Ναθάνιελ Μέσιντζερ, έναν από τους ασθενείς της Μάγκι, ο οποίος αισθάνεται την παρουσία του Σεθ και των άλλων αγγέλων. Ο Ναθάνιελ εξομολογείται στον Σεθ ότι ήταν κι αυτός κάποτε άγγελος και αποφάσισε να γίνει άνθρωπος. Ο Σεθ αρχίζει να σκέφτεται αυτήν την ιδέα ώστε να μπορεί να είναι με τη Μάγκι.

Η Μάγκι αποφασίζει να αντιμετωπίσει τον Σεθ και να ζητήσει εξηγήσει για το ποιος πραγματικά είναι αλλά όταν ο Σεθ της λέει την αλήθεια, η ίδια αρνείται να το δεχτεί και τον διώχνει. Ο Σεθ αποφασίζει να γίνει άνθρωπος κάνοντας το "άλμα", πηδώντας από την κορυφή ενός ουρανοξύστη. Μετά το άλμα, αρχίζει να νιώθει όλα τα ανθρώπινα αισθήματα που δεν μπορούσε πριν να καταλάβει. Τρέχει αμέσως να βρει τη Μάγκι στο νοσοκομείο, αλλά του λένε ότι η Μάγκι έχει πάει στο εξοχικό του θείου της στο βουνό. Χωρίς λεφτά και αφελής, δεν μπορεί να πληρώσει για το ταξίδι και καταλήγει να πέσει θύμα ληστείας από μια συμμορία. Τελικά καταφέρνει να πάει στη Μάγκι στη Λίμνη Τάχο όπου εμφανίζεται μπροστά της, μουσκεμένος και κρυωμένος. Η Μάγκι γρήγορα συνειδητοποιεί ότι ο Σεθ παράτησε την αιωνιότητά του για την αγάπη της. Γιατρεύει τα τραύματά του και κάνουν έρωτα.

Το επόμενο πρωί, ο Σεθ απολαμβάνει το πρωινό του μπάνιο και η Μάγκι παίρνει το ποδήλατό της να πάει για ψώνια. Στην επιστροφή της, χαρούμενη και ολοκληρωμένη, οδηγεί το ποδήλατό της με κλειστά μάτια και με τα χέρια της ανοιχτά, όταν ένα φορτηγό εμφανίζεται μπροστά της. Ο Σεθ αισθάνεται ότι κάτι κακό συνέβη στη Μάγκι και τρέχει σε αυτήν. Φτάνει εγκαίρως στη Μάγκι ώστε να του πει ότι βλέπει τον άγγελο που έχει έρθει γι' αυτήν. Ο Σεθ την παρακαλά να μην τους κοιτάζει. Η Μάγκι του λέει ότι δεν φοβάται πια και όταν τη ρωτήσουν τι αγαπούσε πιο πολύ στη ζωή της θα πει ότι αγαπούσε αυτόν. Ο Σεθ θα δεχτεί την επίσκεψη του Κασιήλ και θα τον ρωτήσει ότι αν ήξερε τι θα γινόταν θα έπαιρνε πάλι την απόφαση να γίνει άνθρωπος. Ο Σεθ θρηνεί για τη Μάγκι και προσπαθεί να προσαρμοστεί στην καινούρια του ζωή.

Στην τελευταία σκηνή, ο Σεθ πηγαίνει στην παραλία όπου όλοι οι άγγελοι συναντιούνται την αυγή. Με τον Κασιήλ και όλους τους αγγέλους να παρακολουθούν, ο Σεθ εκφράζει τη χαρά του που είναι άνθρωπος τρέχοντας μέσα στη θάλασσα, παίζοντας με τα κύματα. Σε μια σπάνια εκδήλωση συναισθημάτων, ο Κασιήλ γελάει χαρούμενα με τον φίλο του.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Νίκολας Κέιτζ στο ρόλο του Σεθ
  • Μεγκ Ράιαν στο ρόλο της Δόκτωρ Μάγκι Ράις
  • Αντρέ Μπράουερ στο ρόλο του Κασιήλ
  • Κολμ Φιόρε στο ρόλο του Τζόρνταν Φέρις
  • Ντένις Φρανζ στο ρόλο του Ναθάνιελ Μέσιντζερ
  • Ρόμπιν Μπάρτλετ στο ρόλο της Άν
  • Τζοάνα Μέρλιν στο ρόλο της Τερέζα Μέσιντζερ
  • Σάρα Νταμπφ στο ρόλο της Σούζαν

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σκηνοθέτης Μπραντ Σίλμπερλινγκ επαίνεσε τη γαλλογερμανική ταινία Τα Φτερά του Έρωτα (Der Himmel über Berlin, 1987) που σκηνοθέτησε ο Βιμ Βέντερς χαρακτηρίζοντάς την "πραγματικά την πιο απίστευτη κινηματογραφική εμπειρία παρατήρησης ανθρώπινων λεπτομερειών."[3] Ο Σίλμπερλινγκ, ενώ αναγνώρισε ότι η ταινία του Βέντερς προοριζόταν ως φόρος τιμής στο Δυτικό Βερολίνο, παρατήρησε ότι εξελίχθηκε σε "μια ευρύτερη ανθρώπινη συζήτηση".[3] Το 1989, με πρωτοβουλία της παραγωγού Ντον Στιλ[4], η εταιρεία παραγωγής της, προσέγγισε τον Βέντερς για να αγοράσει τα δικαιώματα για μια προσαρμογή.[3] Ωστόσο, η παραγωγή καθυστέρησε, καθώς η Στιλ πρότεινε το πρότζεκτ στη Disney και στην Turner Entertainment πριν τελικά καταλήξει στη Warner Bros.[5] Ο Σίλμπερλινγκ εξασφάλισε τη θέση του σκηνοθέτη μετά την επιτυχία του με την κινηματογραφική μεταφορά του Κάσπερ: Το Φαντασματάκι (Casper) το 1995.[6]

Ο Τσαρλς Ρόβεν, σύζυγος της Στιλ και επίσης παραγωγός, είπε ότι η Στιλ "αισθανόταν ότι υπήρχε μια άλλη ταινία στην ιδέα της ταινίας Τα Φτερά του Έρωτα" και για αυτό το λόγο προσχέδια του σεναρίου από διάφορους σεναριογράφους τη δυσαρέστησαν.[5] Στη συνέχεια επέλεξε τη Ντέινα Στίβενς ως σεναριογράφο[7]. Η Στίβενς δήλωνε θαυμασμό για την πρωτότυπη ταινία του Βέντερς και πίστευε ότι μπορούσε να "αιχμαλωτίσει την ουσία της", επανεξετάζοντας ταυτόχρονα τη μη γραμμική αφήγηση. Υπερασπίστηκε επίσης τη μεταφορά ης ιστορίας στην Καλιφόρνια, λέγοντας "Το Λος Άντζελες είναι μεταφορικά πιο αντιπροσωπευτικό της Αμερικής από οποιαδήποτε άλλη πόλη... Έχει κάθε προσωπικότητα και μου αρέσει η ιδέα των αγγέλων να είναι ανάμεσα σε όλες αυτές τις διαφορετικές εθνικές κουλτούρες".[5]

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Νίκολας Κέιτζ είπε ότι η μεταφορά του σκηνικού από το Βερολίνο την εποχή του Τείχους στο Λος Άντζελες απαιτούσε αλλαγές στην ιστορία, με μεγαλύτερη εστίαση στο ρομάντζο. Ο Σίλμπερλινγκ και ο Κέιτζ σημείωσαν ότι η Πόλη των Αγγέλων ακολούθησε άλλες ταινίες με θέμα τους αγγέλους, όπως Μιχαήλ (Michael) και Φτερωτός Έρωτας (The Preacher's Wife), που κυκλοφόρησαν και οι δύο το 1996. Δεν εντυπωσιάστηκαν από αυτές τις ταινίες και επικεντρώθηκαν στο σενάριο για να αναγνωρίσουν σημεία που ένιωθαν ότι χρειάζονται βελτίωση.[8]

Αν και ο Σίλμπερλινγκ δεν χρησιμοποίησε το ασπρόμαυρο που βλέπουν οι άγγελοι στις ταινίες Τα Φτερά του Έρωτα και Τόσο Μακριά, Τόσο Κοντά! (In weiter Ferne, so nah!, 1993), δανείστηκε όμως την ιδέα των αγγέλων που κατοικούν σε βιβλιοθήκες. Ο Βέντερς και το συνεργείο του ανέπτυξαν επίσης το σχεδιασμό κοστουμιών για τα παλτό των αγγέλων, με τον Βέντερς να λέει στον Σίλμπερλινγκ ότι πειραματίστηκαν με κοστούμια κατά τη διάρκεια της παραγωγής πριν αποφασίσουν για αυτό το λουκ.[3] Το τέλος της ιστορίας άλλαξε, με τη Μάγκι να σκοτώνεται, ένα λιγότερο ευχάριστο φινάλε από το πρωτότυπο. Ο Σίλμπερλινγκ εξίσωσε το δικό του φινάλε με μια σκηνή στην ταινία Τα Φτερά του Έρωτα όπου ο πρωταγωνιστής-άγγελος πηγαίνει στο πλευρό ενός μοτοσικλετιστή που είναι κοντά στο θάνατο.[4]

Ο Σίλμπερλινγκ ισχυρίστηκε ότι υπήρχε ελάχιστη επίβλεψη από τη Warner Bros. κατά τη διάρκεια της συγγραφής και των γυρισμάτων, λόγω της προτεραιότητας που δόθηκε από το στούντιο στη νέα ταινία Μπάτμαν (Batman).[4] Η Πόλη των Αγγέλων ήταν η τελευταία ταινία σε παραγωγή της Στιλ, η οποία απεβίωσε λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία της ταινίας και είναι αφιερωμένη σε αυτήν.[9]

Κάστινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά, ο Σίλμπερλινγκ επιθυμούσε να χρησιμοποιήσει αρχάριους ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά συνειδητοποίησε ότι ηθοποιοί με το επίπεδο αναγνώρισης του Νίκολας Κέιτζ και της Μεγκ Ράιαν θα προσέλκυαν υποστήριξη για την παραγωγή.[4] Αφού υποδύθηκε ρόλους σε ταινίες δράσης όπως Ο Βράχος (The Rock, 1996), Απόδραση στον Αέρα (Con Air, 1997) και Αδίστακτα Πρόσωπα (Face/Off, 1997), ο Κέιτζ ήταν πρόθυμος να πρωταγωνιστήσει σε μια πιο βαθυστόχαστη ταινία όταν έλαβε το σενάριο της Στίβενς. Συμφώνησε να υποδυθεί το ρόλο, σημειώνοντας τα πνευματικά ζητήματα της ιστορίας και τον αντίκτυπο που είχε πάνω του, αλλά χωρίς να επεξηγήσει τις δικές του πεποιθήσεις.[5] Η Ράιαν συμφώνησε επίσης να υποδυθεί το ρόλο της Μάγκι, δηλώνοντας "Δεν ξέρω αν αιωρούνται άγγελοι, αλλά η ιδέα ότι υπάρχει μια καθοδηγητική δύναμη είναι κάτι που ασπάζομαι".[5]

Ο Αντρέ Μπράουερ, ηθοποιός της τηλεοπτικής σειράς Homicide: Life on the Street, ήταν σε θέση να συμμετάσχει στην ταινία ενώ η σειρά ήταν σε διάλειμμα πριν από την έναρξη της έκτης σεζόν.[10] Ο συμπρωταγωνιστής του, Ντένις Φρανζ, πρωταγωνιστούσε επίσης σε μια αστυνομική σειρά, τη NYPD Blue.[10]

Γυρίσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κέιτζ είπε ότι με αυτόν τον ρόλο, έπρεπε να αλλάξει τις συνήθεις μεθόδους του όπως οι συνεχείς κινήσεις και στην προσπάθεια να είναι "αποτελεσματικός" έπρεπε συχνά να μένει ακίνητος.[11] Πίστευε ότι έπρεπε να υιοθετήσει τη νοοτροπία ενός παιδιού και να ενεργήσει εντυπωσιασμένος από κοινές εμπειρίες όπως η αίσθηση της βροχής ή το φως του ήλιου.[12] Κατασκευάστηκε μια εξέδρα για την κάμερα για τη σκηνή όπου ο αγγελικός Σεθ βλέπει τη Μάγκι να κοιτάζεται στον καθρέφτη και το συνεργείο τράβηξε τον καθρέφτη χωρίς τους ηθοποιούς για μία λήψη, έτσι ώστε η αντανάκλαση του Κέιτζ να μπορεί να επεξεργαστεί από τη λήψη και με τους δύο.[13] Άλλα ειδικά εφέ περιλάμβαναν μια απεικόνιση της μεταθανάτιας ζωής τύπου "πηγαίνω στο φως", στην οποία ο Σεθ περπατά με ένα κοριτσάκι, το οποίο υποδύεται η Σάρα Νταμπφ, η οποία πέθανε. Αφού ο διευθυντής φωτογραφίας Τζον Σιλ τράβηξε τη σκηνή σε ένα διάδρομο, ο Τζον Νέλσον της Sony Pictures Imageworks, μιας εταιρίας που ειδικεύεται στα ειδικά οπτικά εφέ, αύξησε τη φωτεινότητα για να τελειώσει σε λευκό, προσθέτοντας θραύσματα φωτός.[13]

Ένα μέρος της ταινίας γυρίστηκε στις γύρω περιοχές της λίμνης Τάχο και στην κομητεία Κερν.[14] Η σκηνή της "πτώσης" γυρίστηκε εν μέρει στον ουρανοξύστη Bank of America Plaza στο Λος Άντζελες, ενώ ο Κέιτζ τοποθετήθηκε σε μια κινούμενη εξέδρα πάνω από μια μπλε οθόνη.[13] Η σκηνή του θανάτου της Ράιαν στο δρόμο Old Mill στο Κρέστλαϊν της Καλιφόρνια.[14] Οι σκηνές της βιβλιοθήκης γυρίστηκαν στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Σαν Φρανσίσκο.[15] Οι σκηνές με τους αγγέλους γυρίστηκαν στην παραλία Μαλιμπού. Αν και οι χαρακτήρες δεν είναι φυσικά όντα, αποφασίστηκε ότι τα ίχνη των αγγέλων θα ήταν για πολύ λίγο χρόνο ορατά για να αποφευχθεί η αντίληψη ότι η άμμος ήταν πολύ σκληρή για να αφήσει αποτυπώματα. Έτσι, ο Νέλσον έσβησε τα ίχνη αμέσως μετά την πρώτη τους εμφάνιση.[13]

Μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
City of Angels: Music from the Motion Picture
Soundtrack από Διάφοροι
Κυκλοφορία31 Μαρτίου 1998
Διάρκεια71:48
ΓλώσσαΑγγλικά
ΔισκογραφικήWarner Bros.

Το soundtrack της ταινίας City of Angels: Music from the Motion Picture κυκλοφόρησε από τη Warner Bros. στις 31 Μαρτίου 1998. Το άλμπουμ έφτασε στην κορυφή του Billboard 200 στις αρχές Ιουνίου και παρέμεινε στην 1η θέση για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες.[16] Ήταν το 7ο εμπορικότερο άλμπουμ του 1998 στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 2ο εμπορικότερο soundtrack, πουλώντας 5,5 εκατομμύρια αντίτυπα[17][18] ενώ έγινε πέντε φορές πλατινένιο.[17][18]

Από το soundtrack κυκλοφόρησαν τρία singles: Το "Iris" του συγκροτήματος Goo Goo Dolls και το "Uninvited" της Αλάνις Μόρισετ και το "Angel" της Σάρα ΜακΛάχλαν. Τη μουσική της ταινίας έγραψε ο Γκάμπριελ Γιάρεντ. Ο Γιάρεντ έλαβε υποψηφιότητα για Grammy Καλύτερης Σύνθεσης Γραμμένη για Κινηματογραφική Ταινία ή για την Τηλεόραση[19] και η Μόρισετ έλαβε υποψηφιότητες για Grammy Καλύτερου Τραγουδιού Γραμμένο για Κινηματογραφική Ταινία ή για την Τηλεόραση[19] και βραβεύτηκε με δύο στις κατηγορίες Καλύτερη Γυναικεία Ροκ Ερμηνεία και Καλύτερο Ροκ Τραγούδι.[20] Η Μορισέτ έλαβε επίσης και μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Τραγουδιού.[21]

Track listing

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. "If God Will Send His Angels" των U2 – 4:31
  2. "Uninvited" της Alanis Morissette – 4:34
  3. "Red House" του Jimi Hendrix – 3:49
  4. "Feelin' Love" της Paula Cole – 5:37
  5. "Mama, You Got A Daughter" του John Lee Hooker – 3:41
  6. "Angel" της Sarah McLachlan – 4:29
  7. "Iris" των Goo Goo Dolls – 4:50
  8. "I Grieve" του Peter Gabriel – 8:09
  9. "I Know" του Jude – 4:34
  10. "Farther Up the Road" του Eric Clapton – 7:26
  11. "Angel Falls" (Gabriel Yared) – 4:54
  12. "Unfeeling Kiss" (Gabriel Yared) – 3:42
  13. "Spreading Wings" (Gabriel Yared) – 4:25
  14. "City of Angels" (Gabriel Yared) – 7:07

Θέματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία του Σεθ επικαλείται τη μυθολογία του έκπτωτου άγγελου

Η ταινία Η Πόλη των Αγγέλων επικαλείται την ιδέα του έκπτωτου αγγέλου στη μεταμόρφωση του Σεθ σε άνθρωπο. Ωστόσο, ο συγγραφέας Σκοτ Καλπέπερ υποστηρίζει ότι αυτό δεν σχετίζεται με το κακό ή την εξορία από τον παράδεισο, και αντίθετα βασίζεται στην ελεύθερη βούληση.[22] Το γεγονός ότι η Μάγκι σκοτώνεται πολύ σύντομα μετά τη μεταμόρφωση του Σεθ θέτει το ερώτημα εάν ο Σεθ άφησε "παράδεισο για στάχτη", αλλά το συμπέρασμα είναι ότι "η ίδια η παροδικότητα των σχέσεων, των εμπειριών και των συναισθημάτων είναι αυτά που τα κάνουν να έχουν νόημα".[22] Η συνειδητοποίηση του Σεθ ακολουθείται από την τελική σκηνή στην οποία βουτάει στον ωκεανό και ο κατά τα άλλα «στωικός» Κασιήλ του χαμογελά. Οι κοινωνιολόγοι Άλμπερτ Μπέργκεσεν και Άντριου Γκρίλι γράφουν ότι αυτό μεταδίδει "όχι μόνο τη δόξα του να είσαι ζωντανός… αλλά και τη φαινομενική έγκριση από τον παράδεισο αυτής της επιλογής".[23]

Ο συγγραφέας Μπράιαν Γκοντάουοα ερμηνεύει την ταινία ότι έχει μια "ανθρωπιστική κοσμοθεωρία" στην οποία οι φυσικές εμπειρίες που μπορούν να απολαύσουν οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη αξία για τους αγγέλους από τις πνευματικές. Ωστόσο, ο Γκοντάουοα πιστεύει ότι αυτό έρχεται σε αντίθεση με την πρώτη επιστολή του Πέτρου, όπου πράγματα που επιθυμούν να εξετάσουν οι άγγελοι είναι πνευματικές αλήθειες στο ευαγγέλιο του Αγίου Πνεύματος.[24] Ο εγκυκλοπαιδιστής Άντριου Τέιτ γράφει ότι η Μάγκι είναι μια χειρούργος χωρίς πνευματική πίστη και μέσω του Σεθ μαθαίνει να εμπιστεύεται το αόρατο, ενώ ο Σεθ μαθαίνει τα θαύματα της ζωής μέσω αυτής.[25] Ο καθηγητής Κρίστοφερ Ρ. Μίλερ παρατηρεί ότι το βιβλίο που προτείνει ο Σεθ στη Μάγκι είναι το βιβλίο Κινητή Γιορτή (A Moveable Feast) του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, αλλά ο Μίλερ προτείνει ότι ο Χαμένος Παράδεισος του Τζον Μίλτον θα ήταν πιο ενδιαφέρον. Ο Μίλερ αντιπαραβάλλει το έπος του Μίλτον, στο οποίο «οι άγγελοι ήταν ύλη και πνεύμα» και «συβαριτικές επιδείξεις», με την απεικόνιση των υπερφυσικών όντων στην ταινία.[26] Σύμφωνα με τον Τέιτ το γεγονός ότι οι άγγελοι κατοικούν σε βιβλιοθήκες δείχνει ότι αντιπροσωπεύουν "μια εποχή λογικής, τάξης και μάθησης", αν και αυτές οι αρχές οδήγησαν την πίστη σε παρακμή, λαμβάνοντας υπόψη την ατάκα του Ναθάνιελ "Δεν πιστεύουν πια σε εμάς".[27] Ο Μίλερ αμφισβητεί τη φράση "κανείς δεν πιστεύει", αναφέροντας τις πωλήσεις βιβλίων της Νέας Εποχής του 1998, το θεατρικό έργο Ο Θεός Ξέχασε τον Παράδεισο (Angels in America) και την τηλεοπτική σειρά Touched by an Angel.[26]

Σχετικά με την επιλογή του Λος Άντζελες ως σκηνικό, ο Γκάμπριελ Σόλομονς αντιπαραβάλλει την απεικόνιση της πόλης ως πόρτας προς τον παράδεισο με άλλες ταινίες που την απεικονίζουν ως "ψυχολογικό αδιέξοδο" ή πραγματική κόλαση (όπως στην ταινία Constantine).[28] Ωστόσο, ο καθηγητής Τζεφ Μάλπας λέει ότι, ενώ η ταινία Τα Φτερά του Έρωτα επηρεάστηκε από το Βερολίνο, το Λος Άντζελες, γνωστό στην πραγματική ζωή και ως η "Πόλη των Αγγέλων", δεν παρέχει τίποτα περισσότερο από μια βολική τοποθεσία.[29]

Αποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε δοκιμαστικές προβολές που πραγματοποιήθηκαν, ο Σίλμπερλινγκ είπε ότι η ταινία είχε ευνοϊκές αντιδράσεις, αν και με κάποιοι θεατές ήταν μπερδεμένοι.[4] Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες στις 8 Απριλίου 1998. Η προβολή πραγματοποιήθηκε προς όφελος του ιδρύματος Dawn Steel Putting Girls in the Picture Fund, προς τιμήν της Στιλ, η οποία απεβίωσε το Δεκέμβριο του 1997. Ο Σίλμπερλινγκ, ο Ρόβεν και οι πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν παρόντες.[9] Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 10 Απριλίου 1998 σε διανομή της Warner Bros.[30]

Η Warner Home Video κυκλοφόρησε μια ειδική έκδοση DVD τον Δεκέμβριο του 1998.[31] Το 2014, η Warner Home Video κυκλοφόρησε μια Blu-ray εκδοχή, με ηχητικό σχολιασμό από τους Σίλμπερλινγκ, Ρόβεν και Στίβενς.[32]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 55.000.000 δολάρια[33], η ταινία Η Πόλη των Αγγέλων έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 1η θέση με 15,3 εκατομμύρια δολάρια[34] εκτοπίζοντας την ταινία Χαμένοι στο Διάστημα (Lost in Space, 1998) από την κορυφή που είχε κατακτήσει το προηγούμενο τριήμερο ξεπερνώνταςς τον Τιτανικό (Titanic, 1997) που ήταν στην πρώτη θέση για 15 εβδομάδες.[35] Στο αμερικανικό box office συνολικά συγκέντρωσε 78,6 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο έφτασε τα 120 εκατομμύρια δολάρια.[34] Παγκοσμίως απέφερε 198,6 εκατομμύρια δολάρια.[34]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μεγκ Ράιαν έλαβε εξαιετικές κρτικές για την ερμηνεία της

Η ταινία έλαβε κυρίως μικτές κριτικές. Στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes το 58% των κριτικών σχολίασαν θετικά την ταινία.[36]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στην ταινία τρία αστέρια λέγοντας ότι "η Μεγκ Ράιαν ήταν στα καλύτερά της εδώ, αλλά η ταινία ήταν περισσότερο μια τυπική ιστορία από ότι η πρωτότυπη ταινία Τα Φτερά του Έρωτα και ότι πολλές από τις αρετές της αντιγράφηκαν από εκεί".[37] Το περιοδικό Variety αξιολόγησε θετικά τον Νίκολας Κέιτζ ως "ατελείωτα εφευρετικό" και τη Ράιαν ως "εξαιρετικά καθηλωτική".[38] Η εφημερίδα The Christian Science Monitor συνέκρινε την ταινία με άλλα έργα όπως Αόρατος Εραστής (Ghost, 1990) και Επαφή (Contact 1997) ως "μια αμερικανική ταινία που θα μπορούσε να εξερευνήσει τη θρησκεία και την αγάπη, υπογραμμίζοντας τη συνειδητοποίηση της Μάγκι ότι η ζωή της θα συνεχιστεί μετά τον θάνατο των κυττάρων στο αίμα της και ότι η αγάπη είναι κάτι περισσότερο από μια χημική αντίδραση".[39] Η εφημερίδα Sun-Sentinel, επαίνεσε τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία και τα βαθιά συναισθήματα.[40] Ο Βιμ Βέντερς έμεινε ικανοποιημένος με τη διασκευή του έργου του, λέγοντας, "Γίνεται με σεβασμό, με μια αίσθηση ανακάλυψης από μόνη της".[5]

Ο Στίβεν Χόλντεν της εφημερίδας The New York Times έγραψε ότι τα τυπικά ρομαντικά κλισέ εμφανίζονταν "πλουσιοπάροχα", ο Κέιτζ έμοιαζε περισσότερο με κατά συρροή δολοφόνο παρά με άγγελο και προτιμούσε τη Ράιαν.[30] Το περιοδικό New York έγραψε ότι "σε αντίθεση με το Βερολίνο, το Λος Άντζελες προσφέρει τον ηλιόλουστο παράδεισο, όπου οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πειστικούς λόγους για το πόσο ωραία μπορεί να είναι η ζωή".[41] Ο Όουεν Γκλίμπερμαν του περιοδικού Entertainment Weekly χαρακτήρισε την ταινία ως "έναν ύμνο στο γλυκανάλατο".[42] Ο Πολ Κλίντον του CNN απέρριψε το ριμέικ ως μια μελό και αδιάφορη εκδοχή της πρωτότυπης ταινίας.[43] Ο Μάικλ Ο' Σάλιβαν της εφημερίδας The Washington Post χαρακτήρισε την ταινία μια τρομερή υποτίμηση του αρχικού υλικού του, ρωτώντας "Πότε θα μάθει το Χόλιγουντ να αφήνει το αρκετά καλό στην ησυχία του;"[44] Το περιοδικό Empire επαίνεσε τον Σίλμπερλινγκ για το "φρέσκο μάτι" του αλλά ένιωσε ότι η ταινία έπεσε σε "φιλοσοφική μπούρδα".[45]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Χρυσές Σφαίρες[21] Καλύτερο Τραγούδι (Uninvited) Αλάνις Μόρισετ Υποψηφιότητα


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Σουηδικά) Svensk Filmdatabas. Svenska Filminstitutet. 36688.
  2. ↑ Denise Lanctot (18 Σεπτεμβρίου 1998). «City of Angels». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Kenny, J.M.· Silberling, Brad (2009). The Angels Among Us. Wings of Desire (Blu-ray). The Criterion Collection. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Albers, Markus (29 Ιουνίου 1998). «Hat Hollywood ein Herz für Engel?». Der Spiegel (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Mermelstein, David (April 5, 1998). «The remake as a risky take on a classic». The New York Times 147 (51118): σελ. 17. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου, 2017. https://web.archive.org/web/20170814063655/http://www.nytimes.com/1998/04/05/movies/film-the-remake-as-a-risky-take-on-a-classic.html. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  6. ↑ Ojumu, Akin (16 Φεβρουαρίου 2003). «The family that grieves together...». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  7. ↑ Wilmington, Michael (10 Απριλίου 1998). «Caught in the Middle». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  8. ↑ Cagle, Jess, επιμ. (20 Φεβρουαρίου 1998). «City of Angels». Entertainment Weekly (419–420): 64. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Ehrman, Mark (10 Απριλίου 1998). «Stars Are Out for 'Angels,' Dawn Steel». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Kalat 2011
  11. ↑ Mooney, Joshua (10 Απριλίου 1998). «City of Angels». The Hour (Norwalk, Connecticut): σελ. C1. 
  12. ↑ Malone 2010, σελ. 162
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 Nelson, John (1998). The Making of the Visual Effects for City of Angels (DVD). Sony Pictures Imageworks. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Akiyama 2007, σελ. 334
  15. ↑ Marcus 2015, σελ. 206
  16. ↑ Eric Boehlert (3 Ιουνίου 1998). «Soundtracks Storm Charts, No Asylum for Soul Asylum». Rolling Stone. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Andrew Essex (27 Δεκεμβρίου 1998). «MUSIC; Forget the Movie. Listen to the CD». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Caulfield, Keith. «Ask Billboard: Answers to readers' questions about the 'Grease' Soundtrack, Whitney Houston and Crossfade». Billboard. http://www.billboard.com/articles/news/60098/ask-billboard. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «Awards for City of Angels». IMDb. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012. 
  20. ↑ " 41st Grammy Awards". Los Angeles Times.
  21. ↑ 21,0 21,1 «The 56th Annual Golden Globe Awards (1999)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Culpepper 2016, σελ. 28
  23. ↑ Bergesen & Greeley 2017, σελ. 115
  24. ↑ Godawa 2011, σελ. 242
  25. ↑ Tate 2011, σελ. 24
  26. ↑ 26,0 26,1 Miller, Christopher R. (24 Μαΐου 1998). «Winging It». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  27. ↑ Tate 2011, σελ. 23
  28. ↑ Solomons 2011, σελ. 6
  29. ↑ Malpas 2008, σελ. 150
  30. ↑ 30,0 30,1 Holden, Stephen (10 Απριλίου 1998). «Film Review; Heaven, He's From Heaven, But His Heart Beats So . .». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  31. ↑ «Top DVD Sales». Billboard: 84. 23 Ιανουαρίου 1999. https://archive.org/details/sim_billboard_1999-01-23_111_4/page/84. 
  32. ↑ Spurlin, Thomas (4 Φεβρουαρίου 2014). «City of Angels (Blu-ray)». DVD Talk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  33. ↑ «Η Πόλη των Αγγέλων στο The Numbers». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 «Η Πόλη των Αγγέλων στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012. 
  35. ↑ «City of Angels' Takes Wing in Heavenly Opening Weekend». Los Angeles Times. 13 Απριλίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2014. https://web.archive.org/web/20140404124317/http://articles.latimes.com/1998/apr/13/entertainment/ca-38767. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  36. ↑ «City of Angels (1998)». Rotten Tomatoes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  37. ↑ Ebert, Roger (10 Απριλίου 1998). «City of Angels». Rogerebert.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  38. ↑ Levy, Emanuel (6 Απριλίου 1998). «Review: 'City of Angels'». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  39. ↑ Wolcott, Jennifer (17 Απριλίου 1998). «'City of Angels' explores faith». The Christian Science Monitor 90 (99): B1. 
  40. ↑ Hurlburt, Roger (10 Απριλίου 1998). «What Happens When An Angel Falls in Love». Sun-Sentinel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  41. ↑ Denby, David. «To Live and Fly in L.A.». New York. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  42. ↑ Gleiberman, Owen (16 Απριλίου 1998). «City of Angels». Entertainment Weekly. http://ew.com/article/1998/04/16/city-angels/. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  43. ↑ Clinton, Paul (10 Απριλίου 1998). «Review: 'City of Angels' has no spirit». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  44. ↑ O'Sullivan, Michael (10 Απριλίου 1998). «'City of Angels': Clipped 'Wings'». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαίου 2017. https://web.archive.org/web/20170510163749/http://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/cityofangelsosullivan.htm. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 
  45. ↑ Thomas, William (1 Ιανουαρίου 2000). «City Of Angels Review». Empire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Bergesen, Albert· Greeley, Andrew (2017). «Angel Angst and the Direction of Desire». God in the Movies. London and New York: Routledge. ISBN 978-1351517218. 
  • Braheny, John (2006). The Craft & Business of SongwritingΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή (Third έκδοση). Cincinnati, Ohio: Writer's Digest Books. ISBN 1582974667. 
  • Culpepper, Scott (2016). «No More Mr. Nice Angel». The Supernatural Revamped: From Timeworn Legends to Twenty-First-Century Chic. Rowman & Littlefield. ISBN 978-1611478655. 
  • Detweiler, Craig (2017). «10. Wings of Desire». God in the Movies: A Guide for Exploring Four Decades of Film. Brazos Press. ISBN 978-1493410590. 
  • Godawa, Brian (2011). Hollywood Worldviews: Watching Films with Wisdom & Discernment. InterVarsity Press. ISBN 978-0830869534. 
  • Kalat, David P. (2011). «Andre Braugher». Homicide: Life on the Streets- the Unofficial Companion. St. Martin's Press. ISBN 978-1429938792. 
  • King, Mike (2014). «Ghosts, Angels and the Afterlife». Luminous: The Spiritual Life on Film. McFarland. ISBN 978-1476613239. 
  • Laing, Heather (2004). Gabriel Yared's The English Patient: A Film Score Guide. Scarecrow Press. ISBN 0810849658. 
  • Laing, Heather (2007). Gabriel Yared's The English Patient: A Film Score GuideΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Scarecrow Press. ISBN 978-1461658818. 
  • Malone, Aubrey (2010). Sacred Profanity: Spirituality at the Movies. Santa Barbara, California, Denver and Oxford: Praeger. ISBN 978-0313379222. 
  • Malpas, Jeff (2008). «Wim Wenders: The Role of Memory». Cinematic Thinking: Philosophical Approaches to the New Cinema. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0804758000. 
  • Maltin, Leonard (2014). Leonard Maltin's 2015 Movie Guide. Penguin. ISBN 978-0698183612. 
  • Marcus, Laura (2015). «The Library in Film: Order and Mystery». The Meaning of the Library: A Cultural History. Princeton and Oxford: Princeton University Press. ISBN 978-1400865741. 
  • Medved, Harry· Akiyama, Bruce (2007). Hollywood Escapes: The Moviegoer's Guide to Exploring Southern California's Great Outdoors. St. Martin's Press. ISBN 978-1429907170. 
  • Riggs, Thomas (2000). Contemporary Theatre, Film and Television. 31. Cengage Gale. ISBN 0787646369. 
  • Riggs, Thomas (2004). Contemporary Theatre, Film and Television. Cengage Gale. ISBN 0787671010. 
  • Solomons, Gabriel (2011). World Film Locations: Los Angeles. Intellect Books. ISBN 978-1841504858. 
  • Tate, Andrew (2011). «Angels». Encyclopedia of Religion and Film. ABC-CLIO. ISBN 978-0313330728. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]