Κάρλος Γκόμες (νεότερος)

Κάρλος Γκόμες
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση19  Δεκεμβρίου 1949
Bolama
Χώρα πολιτογράφησηςΓουινέα-Μπισσάου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Λαβάλ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΑφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πράσινου Ακρωτηρίου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαMember of the National People's Assembly of Guinea-Bissau
Πρωθυπουργός της Γουινέας-Μπισσάου (2004–2005)[1]
Πρωθυπουργός της Γουινέας-Μπισσάου (2009–2012)[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κάρλος Γκόμες ο Νεότερος (Carlos Domingos Gomes Júnior) είναι τραπεζίτης, επιχειρηματίας και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός στη Γουινέα-Μπισσάου από τις 10 Μαΐου του 2004[2] ως τις 2 Νοεμβρίου του 2005 και υπηρέτησε ξανά στο αξίωμα από τις 25 Δεκεμβρίου του 2008 ως τις 10 Φεβρουαρίου 2012. Είναι πρόεδρος του Αφρικανικού Κόμματος για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου (PAIGC) από το 2002. Είναι ευρύτερα γνωστός ως "Cadogo".

Βιογραφία και πολιτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Μπολάμα στις 19 Δεκεμβρίου του 1949[3]

Στις πρώτες πολυκομματικές εκλογές του 1994 εξελέγη βουλευτής. Το 1996 ήταν η χρονιά της εκλογής του στο αξίωμα του αντιπροέδρου της Εθνοσυνέλευσης και μεταξύ άλλων ήταν δεύτερος Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης των χωρών της Δυτικής Αφρικής. Το Μάιο του 1998 εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Αφρικανικού Κόμματος για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου (PAIGC) και στο τρίτο μη τακτικό συνέδριο του 1999 επανεξελέγη στο Πολιτικό Γραφείο και έγινε επικεφαλής επιτροπής επί διεθνών θεμάτων.

Εξελέγη πρόεδρος του PAIGC στο 4ο έκτακτο συνέδριο του κόμματος στις αρχές του 2002. Το PAIGC κέρδισε τις πιο πολλές έδρες στις βουλευτικές εκλογές του 2004 και ο Γκόμες έγινε πρωθυπουργός το Μάιο.

Προτού εκλεγεί Πρόεδρος ο Νίνο Βιέιρα, το 2005 ο Γκόμες ανακοίνωσε ότι θα παραιτούνταν αν εκλεγεί στην προεδρία ο Βιέιρα, χαρακτηρίζοντας τον τελευταίο ως "μισθοφόρο, που πρόδωσε τους δικούς του ανθρώπους".[4] Έπειτα από την εκλογή του Βιέιρα, ο Γκόμες αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα στην αρχή, ωστόσο δεν έμεινε πιστός στην εξαγγελία της απόφασής του να παραιτηθεί.[5] Μετά την ορκωμοσία του Βιέιρα, στις 1η Οκτωβρίου του 2005 έλαβε χώρα συνάντηση με τον Γκόμες, ο οποίος περίμενε διάθεση συνεργασίας ανάμεσα στους δύο. Ωστόσο, στις 28 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο η διάλυση της κυβέρνησης και ο διορισμός του Αριστίντες Γκόμες στην πρωθυπουργία. Ο Αριστίντες Γκόμες ήταν επί πολλά χρόνια σύμμαχος του Κάρλος Γκόμες. Ο Αριστίντες διαδέχθηκε το συνεπώνυμό του, στις 2 Νοεμβρίου του 2005.[6]

Έπειτα από τη δολοφονία του Μοχάμεντ Λαμίν Σάνια, πρώην διοικητή του Ναυτικού στις αρχές του Ιανουαρίου του 2007, ο Γκόμες κατηγόρησε τον Πρόεδρο Βιέιρα για ανάμειξη στη δολοφονία, σε συνέντευξή του στο Lusa, στις 8 Ιανουαρίου. Δυο μέρες μετά, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης του Γκόμες και ο ίδιος εγκατέλειψε την οικία του όταν η αστυνομία αποπειράθηκε να τον συλλάβει, καταφεύγοντας στο κτήριο των Ηνωμένων Εθνών, στην Μπισσάου. Εκπρόσωπός του χαρακτήρισε αντισυνταγματική οποιαδήποτε απόπειρα σύλληψης του Γκόμες, καθώς ο τελευταίος απολάμβανε βουλευτικής ασυλίας.[7] Ο πολιτικός παρέμεινε στο κτήριο του ΟΗΕ μέχρι την άρση του εντάλματος σύλληψης.[8]

Ο ίδιος ο Γκόμες μίλησε για παρεξήγηση των δηλώσεών του, ωστόσο το Δεκέμβριο του 2007 του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για ψευδή κατάθεση και λίβελο κατά του Αρχηγού Κράτους.[9]

Εκλογές 2008

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Νοεμβρίου του 2008 το κόμμα του αναδείχθηκε νικητής των βουλευτικών εκλογών και ο ίδιος επέστρεψε στην πρωθυπουργία[10].[11] Η κυβέρνηση του Γκόμες ανέλαβε καθήκοντα στις 2 Ιανουαρίου του 2009.

Ανταρσία του στρατού 2010

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του 2008, ο υποναύαρχος Μπούμπο Να Τσούτο κατέφυγε στην Γκάμπια, όπου συνελήφθη. Εν συνεχεία επέστρεψε κρυφά μεταμφιεσμένος σε ψαρά και κατέφυγε σε κτήριο του ΟΗΕ στη Γουινέα-Μπισσάου. Τα Ηνωμένα Έθνη αρνήθηκαν να τον παραδώσουν στις αρχές. Την 1η Απριλίου 2010 στρατιώτες εισήλθαν στο κτήριο του ΟΗΕ και πήραν τον Μπούμπο Να Τσούτο. Την ίδια ημέρα εισέβαλαν στην οικία του πρωθυπουργού Γκόμες και τον έθεσαν υπό κράτηση. Ταυτόχρονα, αιχμαλωτίστηκαν 40 αξιωματικοί του στρατού σε στρατιωτική βάση. Εκατοντάδες υποστηρικτών του Γκόμες ζήτησαν την απελευθέρωση του πρωθυπουργού, ενώ ο υπαρχηγός του στρατού , Αντόνιο Τζάι, απείλησε να εκτελέσει τον Γκόμες αν συνεχίζονταν οι κινητοποιήσεις.[12] Την επόμενη ημέρα (2 Απριλίου) ο πρωθυπουργός αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στα καθήκοντά του[13].

Εκλογές και πραξικόπημα, 2012

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από τον αδόκητο θάνατο του Προέδρου Μαλάμ Μπακάι Σανιά, ο Γκόμες παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία στις 10 Φεβρουαρίου 2012 προκειμένου να κατέλθει υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές.[14] Κέρδισε τον πρώτο γύρο και ήταν έτοιμος να αναμετρηθεί σε έναν δεύτερο γύρο, με τον Μοχάμεντ Ιαλά Εμπαλό. Προτού διεξαχθεί ο τελικός γύρος των προεδρικών εκλογών, ο στρατός κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, ενώ αναφέρθηκε η σύλληψη του Γκόμες.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 22  Μαρτίου 2020.
  2. ↑ "Young technocrats prominent in new elected government", IRIN 13 Μαΐου 2004.
  3. ↑ Βιογραφία στον ιστότοπο του PAIGC Αρχειοθετήθηκε 2007-09-03 στο Wayback Machine. (στα πορτογαλικά).
  4. ↑ "Kumba Yala to back Nino Vieira in second round of presidential election", IRIN, 4 Ιουλίου 2005.
  5. ↑ "Prime minister says doesn't recognise new president but won't resign", IRIN, 23 Αυγούστου 2005.
  6. ↑ "President appoints controversial new prime minister", IRIN, 2 Νοεμβρίου 2005.
  7. ↑ "Former prime minister of Guinea-Bissau seeks asylum at U.N.", Associated Press (International Herald Tribune), 10 Ιανουαρίου 2007.
  8. ↑ "Former Guinea-Bissau prime minister quits U.N. protection after 19 days", Associated Press (International Herald Tribune), 29 Ιανουαρίου 2007.
  9. ↑ "Bissau accuses former premier of slander", Reuters (IOL), 21 Δεκεμβρίου 2007.
  10. ↑ IRIN News, GUINEA-BISSAU: High hopes for new government , 21 Νοεμβρίου 2008.
  11. ↑ «Guiné-Bissau: Líder PAIGC, Carlos Gomes Júnior nomeado primeiro-ministro - Notícias Lusa - Sapo Notícias». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2008. 
  12. ↑ Al Jazeera English - Africa - Guinea-Bissau PM detained
  13. ↑ Xinhua, Guinea-Bissau PM resumes post after brief detention, 04-04-2010.
  14. ↑ "Guinea Bissau names female interim PM", Agence France-Presse, 10-2-2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]