Ο σερ Τόμας Κλίφορντ Όλμπατ (Thomas Clifford Allbutt, 20 Ιουλίου 1836 – 22 Φεβρουαρίου 1925) ήταν Βρετανός ιατρός, γνωστότερος για τις έρευνές του στην επιληψία και την εφεύρεση του κλινικού θερμομέτρου.
Ο Τ. Κλίφορντ Όλμπατ γεννήθηκε στο Ντιούσμπερυ της Αγγλίας και ήταν γιος του Αιδεσιμότατου Τόμας Όλμπατ και της συζύγου του Μαριάννας, το γένος Γούλερ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, από όπου απεφοίτησε με πτυχίο φυσικών επιστημών το 1859-1860. Κατόπιν σπούδασε Ιατρική στο Νοσοκομείο του Σαιν Τζωρτζ, στο Λονδίνο, και μετά πήγε στο Παρίσι και μαθήτευσε στις κλινικές του Αρμάν Τρουσώ, Ντυσέν ντε Μπουλόν και Πιερ-Αντουάν-Ερνέστ Μπαζέν
Από το 1861 έως το 1889 ο Όλμπατ ήταν επιτυχημένος γιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο του Ληντς, όπου εισήγαγε το βυθοσκόπιο του οφθαλμού και το μικροσκόπιο. Το 1865-1866 θεράπευσε ασθενείς μιας επιδημίας τύφου με μεθόδους «ανοικτού αέρα», τις οποίες αργότερα υπεστήριξε για τους ασθενείς από φυματίωση. Υπήρξε μέλος του συμβουλίου της Σχολής Ιατρικής του Ληντς (σήμερα μέρος του Πανεπιστημίου του Ληντς) από το 1864 έως το 1884 και δύο φορές πρόεδρός του.
Το 1870 ο Όλμπατ δημοσίευσε το «Ιατρική θερμομετρία», ένα άρθρο που συνόψιζε την ιστορία της θερμομετρίας και περιέγραφε αυτό που ο ίδιος είχε εφεύρει: ένα «κλινικό θερμόμετρο», μήκους περίπου 15 εκατοστομέτρων, το οποίο ένας γιατρός θα μπορούσε να έχει από συνήθεια σε μια τσέπη του. Η εκδοχή του για το ιατρικό θερμόμετρο, που εφεύρε το 1867, υιοθετήθηκε γρήγορα σε όλη την Αγγλία. Το προηγούμενο ιατρικό θερμόμετρο που χρησιμοποιούσαν ως τότε είχε το διπλάσιο μήκος και οι ασθενείς έπρεπε να το κρατούν επί περίπου 20 λεπτά.[5]
Ο Όλμπατ διεξήγε κάποιες από τις έρευνές του στη γειτονική ψυχιατρική κλινική, το Άσυλο του Γουέστ Ράιντινγκ. Στο βιβλίο του On the Use of the Ophthalmoscope in Diseases of the Nervous System and of the Kidneys (1871), [6] περιέλαβε ένα παράρτημα με 214 περιπτώσεις φρενοβλάβειας στις οποίες είχε παρατηρήσει τους οφθαλμούς των ασθενών με βυθοσκόπιο. Είχε ανακαλύψει μεταβολές στα μάτια πολλών από όσους είχαν διαγνωσθεί με παλαιές ή οργανικές περιπτώσεις εγκεφαλικής νόσου.[7]
Επιπλέον ο Όλμπατ εισήγαγε το 1885 και ενθάρρυνε την πρακτική της χειρουργικής θεραπείας των αδένων με φυματίωση. Εξάλλου, σε μια ομιλία του στη Γλασκώβη το 1888 συνέστησε με θέρμη τη μελέτη της συγκριτικής ιατρικής, λέγοντας ότι δεδομένα από την παρατήρηση της φυσιολογίας και των ασθενειών των ζώων θα μπορούσαν συχνά να βρουν εφαρμογή στην ανθρώπινη ιατρική.[5] Επίσης πραγματοποίησε σημαντικές μελέτες για τον τέτανο και τη λύσσα.[8] where he graduated B.A. in 1859, with a First Class degree in natural sciences in 1860.[9]