Μαξ Μπέκμαν

Μαξ Μπέκμαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Max Beckmann (Γερμανικά)
Γέννηση27  Φεβρουαρίου 1884[1][2][3]
Λειψία[4][5][6]
Θάνατος27  Δεκεμβρίου 1950[1][2][3]
Νέα Υόρκη[7][8][6]
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία[9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[2][10]
ΣπουδέςKing Albert School
Weimar Saxon-Grand Ducal Art School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[8][11][12]
γλύπτης[8][11]
σχεδιαστής[8]
χαράκτης[8]
συγγραφέας[11]
διδάσκων πανεπιστημίου
εικονογράφος[13][8]
ΕργοδότηςStädelschule
Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σαίντ Λίουις
ΑντιπρόσωποςArtists Rights Society[14]
Αξιοσημείωτο έργοSelf-Portrait in Tuxedo
Self-Portrait with Red Scarf
Departure
Birds’ Hell
Περίοδος ακμής1903[15] - 1950[15]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Βίλλα Ρομάνα (1906)[16]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μαξ Μπέκμαν (Max Carl Friedrich Beckmann, 12 Φεβρουαρίου 1884 - 27 Δεκεμβρίου 1950) ήταν Γερμανός ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας.

Εκπαίδευση και Επαγγελματική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποφοίτησε το 1903 από την Ακαδημία Τέχνης της Βαϊμάρης. Τότε τον θεωρούσαν ως το σημαντικότερο νέο ζωγράφο της Γερμανίας. Η επιλογή των θεμάτων του γινόταν από τα σύγχρονα γεγονότα, όπως το ναυάγιο του «Τιτανικού» και ο σεισμός που έγινε στη Μεσσήνη. Το 1914 κατατάχτηκε εθελοντικά στο Στρατό, πιστεύοντας ότι από αυτόν θα αποκόμιζε εμπειρίες οι οποίες θα ήταν χρήσιμες για τη ζωγραφική του. Επίσης υπηρέτησε ως νοσοκομειακός στρατιωτικός στη Φλάνδρα και επηρεάστηκε έντονα από την ωμότητα και τη βιαιότητα του πολέμου. Το έργο του η «Νύχτα» που χρονολογείται από το 1919 παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη σκληρότητα. Μετά από δύο χρόνια, το 1921, ολοκλήρωσε ένα άλλο έργο με τίτλο «Αναχώρηση», το οποίο ήταν ένα αλληγορικό τρίπτυχο. Με τα αλληγορικά τρίπτυχα ασχολήθηκε ως το τέλος της ζωής του. Ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος τον επηρεάζει βαθιά και εγκαταλείπει το στρατό με σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές. Μετά την τραυματική του εμπειρία στον πόλεμο, το ζωγραφικό του ήφος θα αλλάξει δραματικά. Επιλέγοντας θρησκευτικά, μυθολογικά και θεατρικά θέματα ασκεί έντονη κριτική στην κοινωνία της εποχής του. Το 1932 οι ναζιστές χαρακτηρίζουν την τέχνη του «εκφυλισμένη» και τον αναγκάζουν να παραιτηθεί από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Φραγκφούρτης, ενώ παράλληλα απομακρύνονται τα έργα του από τα μουσεία. Μέχρι το 1937 κατάσχονται συνολικά πάνω από 500 πίνακες.[17]

Το 1937 πήγε στο Άμστερνταμ, όπου παγιδεύτηκε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1947 έφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12031032x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Max Beckmann» (Ολλανδικά) 5533.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Artnet. max-beckmann.
  6. ↑ 6,0 6,1 The Fine Art Archive. 6281.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500024106.
  9. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 429. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  10. ↑ CONOR.SI. 10676579.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 The Fine Art Archive. 6281. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ «Winter Landscape». Ανακτήθηκε στις 5  Ιουλίου 2021.
  13. ↑ 9037. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  14. ↑ www.arsny.com/mostwanted/. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24  Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19  Αυγούστου 2018.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 5533. Ανακτήθηκε στις 29  Σεπτεμβρίου 2022.
  16. ↑ www.villaromana.org/front_content.php?idcat=24&lang=1. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2022.
  17. ↑ Σκαλτσα, Ματουλα (24 Νοεμβρίου 2008). «Η Αποκάλυψη του Max Beckmann». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2019.