Ντέιβιντ Μπλατ | |
---|---|
Προσωπικά στοιχεία | |
Πλ. Όνομα | Ντέιβιντ Μάικλ Μπλατ |
Εθνικότητα | Αμερικανική / Ισραηλινή |
Γέννηση | 22 Μαΐου 1959 Βοστώνη, Μασσαχουσέττη, ΗΠΑ |
Στοιχεία καριέρας | |
Ντραφτ | 1981 / - |
Αθλ. καριέρα | 1981 - 1993 |
Καριέρα σε συλλόγους | |
Ως αθλητής
1981-1984 Μακάμπι Χάιφα | |
Ως προπονητής 1993-1994 Χαποέλ Γκαλίλ Ελιόν |
Ο Ντέιβιντ Μάικλ Μπλατ (αγγλικά: David Michael Blatt, εβραϊκά: דיוויד מייקל בלאט), (Βοστώνη, 22 Μαΐου 1959) είναι Αμερικανό-Ισραηλινός πρώην προπονητής καλαθοσφαίρισης, πρώην καλαθοσφαιριστής και νυν τεχνικός σύμβουλος στη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Έχει υπάρξει προπονητής σε σημαντικές ομάδες του ευρωπαϊκού στερεώματος, ενώ από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2016, προπονούσε τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, με τους οποίους έφθασε μέχρι τον τελικό του NBA.
Θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους Αμερικανούς προπονητές οι οποίοι πέρασαν από το ευρωπαϊκό μπάσκετ, έχοντας κατακτήσει μεταξύ άλλων, μια φορά την Ευρωλίγκα (2014), μια φορά το Eurocup (2018) καθώς και τρία μετάλλια σε διεθνές επίπεδο (Ευρωμπάσκετ και Ολυμπιακοί Αγώνες). Τη σεζόν 2018-19 υπήρξε προπονητής του Ολυμπιακού.
Ο Ντέιβιντ Μπλατ μεγάλωσε στο Φρέιμινγκχαμ της Μασσαχουσέτης. Φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον από το 1977 ως το 1981, όπου αγωνίστηκε στην ομάδα μπάσκετ του κολεγίου. Από το 1981 ως το 1993, αγωνίστηκε ως επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής στο Ισραήλ, αρχικά στην Μακάμπι Χάιφα και στην συνέχεια στις Χάποελ Ιερουσαλήμ, Μακάμπι Νετάνια, Ελιτζούρ Νετάνια, Χαποέλ Γκαλίλ Ελιόν, Ιρόνι Ναχαρίγια και Μακάμπι Χαντέρα.[1]
Μετά την απόσυρσή του από το μπάσκετ ως επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, ανέλαβε ως βοηθός προπονητή στη Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν την σεζόν 1993-94, αλλά στα μέσα της περιόδου έγινε πρώτος προπονητής.
Από το 1996 μέχρι το 2001, υπήρξε βοηθός προπονητή στα εθνικά αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα του Ισραήλ, αρχικά στους νέους και στην συνέχεια στην ανδρική ομάδα.
Το 1999, ανέλαβε χρέη βοηθού του Πίνι Γκέρσον στην Μακάμπι Τελ Αβίβ,[2] η οποία κατέκτησε το νταμπλ στο Ισραήλ και έφθασε μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας, όπου ηττήθηκε με 73-67 από τον Παναθηναϊκό,[3] αλλά την επόμενη χρονιά πήρε τη ρεβάνς κερδίζοντας στον τελικό τους "πράσινους" με 81-67.[4]
Το 2001, ο Μπλατ ανέλαβε ως πρώτος προπονητής στην ομάδα της Μακάμπι, κατακτώντας δύο νταμπλ μέχρι το 2003, όταν και επανήλθε στην θέση του βοηθού. Το 2004, κάθισε για έναν χρόνο στον πάγκο της εθνικής ομάδας του Ισραήλ, ενώ παράλληλα προπονούσε την ρωσική Ντιναμό Αγ. Πετρούπολης, κατακτώντας το EuroChallenge,[5] ενώ αναδείχθηκε κορυφαίος προπονητής του ρωσικού πρωταθλήματος.
Το καλοκαίρι του 2005, υπέγραψε στην ιταλική Μπένετον Τρεβίζο, όπου παρέμεινε για δύο σεζόν και κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο Ιταλίας.[6] Παράλληλα, ανέλαβε την εθνική ομάδα της Ρωσίας, με την οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας, το 2007 και το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας το 2011. Επίσης, υπό την καθοδήγηση του, η ρωσική ομάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.[7]
Επόμενοι σταθμοί της καριέρας του υπήρξαν η τουρκική Εφές Πίλσεν και η ρωσική Ντιναμό Μόσχας,[8][9] πριν συμφωνήσει με την ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης για το δεύτερο μισό της σεζόν 2009-10.[10]
Το καλοκαίρι του 2010, επέστρεψε στην Μακάμπι Τελ Αβίβ,[11] όπου παρέμεινε για τέσσερις χρονιές, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα και τέσσερα κύπελλα Ισραήλ,[12] όπως και την Ευρωλίγκα της σεζόν 2013-2014,[13] ενώ είχε φτάσει ως τον τελικό της ίδιας διοργάνωσης το 2010-11, χάνοντας το τρόπαιο από τον Παναθηναϊκό.[14]
Στις 20 Ιουνίου 2014, ο Μπλατ υπέγραψε στους Κλίβελαντ Καβαλίερς,[15] ενώ την ίδια περίοδο ανακηρύχθηκε προπονητής της χρονιάς στην Ευρωλίγκα.[16] Κατά την σεζόν 2014-15, η ομάδα του Κλίβελαντ είχε ρεκόρ 53 νικών και 29 ηττών και κέρδισε τον τίτλο της ανατολικής περιφέρειας για πρώτη φορά μετά την σεζόν 2006-07,[17] γεγονός για το οποίο τον κάλεσε προσωπικά ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, για να τον συγχαρεί.[18] Παρ' όλα αυτά, η ομάδα των Καβαλίερς ηττήθηκε στην σειρά των τελικών από από τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς με 4-2.[19]
Ο Μπλατ ξεκίνησε και την επόμενη χρονιά στο Κλίβελαντ, αλλά μετά από 30 νίκες και 11 ήττες, απολύθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2016, λόγω του ότι δεν ταίριαζε με το επιτελείο τής ομάδας, σύμφωνα με τον γενικό αρχηγό των Καβαλίερς, Ντέιβιντ Γκρίφιν.[20]
Την 1 Ιουνίου 2016, ο Μπλατ επέστρεψε στην Ευρώπη, υπογράφοντας στην τουρκική Νταρουσάφακα ΣΚ.[21] Τον Απρίλιο του 2018 κατέκτησε το Γιούροκαπ με την τούρκικη ομάδα και έγινε μόλις ο δεύτερος προπονητής που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα και το Γιούροκαπ.[22]
Από τις 27 Ιουνίου του 2018, μέχρι τις 6 Οκτωβρίου 2019 ήταν προπονητής του Ολυμπιακού Πειραιώς, χωρίς να κατακτήσει κάποιο τίτλο.[23][24]
Τον Δεκέμβριο του 2019, προσλήφθηκε ως τεχνικός σύμβουλος των Νιου Γιορκ Νικς του ΝΒΑ.[25] Στις 15 Απριλίου 2020, αποτέλεσε παρελθόν από την ομάδα, λόγω των αλλαγών που επέφερε η απομάκρυνση του πρώην προέδρου Στιβ Μιλς.[26]
Στις 15 Ιουνίου 2022, η Mακάμπι Τελ Αβίβ ανακοίνωσε και επίσημα την επιστροφή του στο ρόλο του ειδικού συμβούλου της ομάδας.[27]
Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι παντρεμένος από το 1991 με την πρώην καλαθοσφαιρίστρια Κινέρετ Μπλατ και έχουν τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες και ένα γιο που είναι καλαθοσφαιριστής. Στις 19 Αυγούστου 2019, ο Μπλατ ανακοίνωσε, μέσω επιστολής, ότι διαγνώστηκε με Πρωτοπαθή Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση.[28][29] Η γνωστοποίηση του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε ως επακόλουθο πολλά μηνύματα συμπαράστασης από φορείς του ευρωπαϊκού και αλβανικου μπάσκετ.[30][31]