1988 | |||
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Πλήρες όνομα | Ούγκο Σάντσες Μάρκες | ||
Ημερ. γέννησης | 11 Ιουλίου 1958 | ||
Τόπος γέννησης | Πόλη Μεξικού, Μεξικό | ||
Ύψος | 1,74 μ. | ||
Θέση | Επιθετικός | ||
Ομάδες νέων | |||
1972–1975 | Πούμας | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1976–1981 | Πούμας | 188 | (97) |
1979–1980 | →Σαν Ντιέγκο Σόκερς | 32 | (26) |
1981–1985 | Ατλέτικο Μαδρίτης | 111 | (54) |
1985–1992 | Ρεάλ Μαδρίτης | 207 | (164) |
1992–1993 | Αμέρικα | 29 | (11) |
1993–1994 | Ράγιο Βαγεκάνο | 29 | (16) |
1994–1995 | Ατλάντε | 31 | (13) |
1995–1996 | ΦΚ Λιντς | 20 | (6) |
1996 | Ντάλας Μπερν | 25 | (11) |
1997 | Σελάγια | 12 | (2) |
Σύνολο | 684 | (400) | |
Εθνική ομάδα | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1977–1994 | Μεξικό | 58 | (29) |
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Ούγκο Σάντσες Μάρκες (ισπανικά: Hugo Sánchez Márquez , γεννήθηκε 11 Ιουλίου 1958) είναι Μεξικανός πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής, ο οποίος αγωνίστηκε ως κεντρικός επιθετικός. Παραγωγικός σκόρερ, θεωρείται ευρέως ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χώρας του όλων των εποχών,[1] και ένας από τους καλύτερους παίκτες της γενιάς του και της Βόρειας Αμερικής.[2][3][4] Το 2000 η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS) τον ψήφισε ως τον 26ο καλύτερο ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα και κορυφαίο της περιοχής ΚΟΝΚΑΚΑΦ.[5]
Όταν ήταν παιδί ο Ούγκο Σάντσες είχε παρακολουθήσει τον πατέρα του, που έπαιζε ημι-επαγγελματικό ποδόσφαιρο, «να πετάει στον αέρα» εντυπωσιακά στο πάρκο. Αυτό ήταν που τον ενέπνευσε να ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή και να παναγυρίζει με τον ιδιαίτερο τρόπο τα γκολ που σημείωνε.[6] Ο μεγαλύτερος αδερφός του έπαιζε σε ερασιτεχνική ομάδα του Μεξικού και μετά από πολλές προσπάθειες, επιτράπηκε στο μικρό να προπονηθεί μαζί τους. Οι δεξιότητές του του έδωσαν σύντομα το ψευδώνυμο Niño de Oro (Χρυσό Αγόρι). Ξεκίνησε την καριέρα του στη ομάδα νέων της UNAM Πούμας, του ποδοσφαιρικού συλλόγου του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού (UNAMAM) σε ηλικία 14 ετών.[7] Το ταλέντο του γρήγορα ξεχώρισε από τους υπεύθυνους των εθνικών ομάδων νέων και έτσι συμμετείχε σε τουλάχιστον 80 παιχνίδια των μικρών ηλικιών.[8]
Το 1976 προχώρησε στην επαγγελματική ομάδα του Πανεπιστημίου UNAM (Πούμας), όπου πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο του εθνικού πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου ένα χρόνο αργότερα.[9] Σημείωσε το πρώτο του γκολ στις 27 Μαρτίου του 1977 σε αγώνα με αντίπαλο την Αμέρικα, που ήταν και το μοναδικό της συνάντησης. Το 1978–79 ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 26 τέρματα.[10] Οι Πούμας (όπως αποκαλούνταν) γιόρταζαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους στις αρχές της δεκαετίας του 1980: το 1980 και το 1981 η πανεπιστημιακή ομάδα από το Μεξικό κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών της ΚΟΝΚΑΚΑΦ, όπου οι καλύτερες ομάδες συλλόγων από τη Βόρεια και Κεντρική Αμερική ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Το 1981 η ομάδα εξασφάλισε επίσης το Copa Interamericana και κέρδισε πάλι το πρωτάθλημα του Μεξικού.[7] Ο ίδιος ήταν πρώτος σκόρερ σε επίσημους αγώνες στον κόσμο με 47 γκολ.[11] Με αυτούς τους τίτλους, αλλά και τα 104 γκολ σε 200 επίσημους αγώνες[12] γρήγορα ευρωπαϊκοί σύλλογοι ενδιαφέρθηκαν για τον παίκτη.
Στα τέλη του 1981, ο Σάντσες μετακόμισε στην Ισπανία και συγκεκριμένα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Το 1985 ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 26 γκολ και κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας πριν μετακομίσει στην τοπική αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης.[13]
Έκανε το ντεμπούτο του την 1η Σεπτεμβρίου 1985 σε εκτός έδρας αγώνα με αντίπαλο τη Ρεάλ Μπέτις, σημειώνοντας το γκολ της ομάδας του στην ήττα με 2–1, με την πίκρα να ολοκληρώνεται στο τέλος του αγώνα με την αποβολή του. Από την πρώτη του χρονιά στη Ρεάλ ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 29 τέρματα, ενώ κέρδισε και τον τίτλο του πρωταθλητή και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.[14] Στα επτά χρόνια με τη Ρεάλ ο Σάντσες πανηγύρισε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του. Ο επιθετικός, ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως καλλιτέχνη στο γήπεδο, ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος τέσσερις φορές μεταξύ του 1986 και του 1990. Κέρδισε το ισπανικό πρωτάθλημα πέντε φορές στη σειρά (1986–1990), το Κύπελλο δύο φορές (1985 και 1989) και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1986.[15][16] Ήταν ένας από τους καλύτερους και πιο επικίνδυνους επιθετικούς της δεκαετίας του 1980 και εναρμονίστηκε άριστα με τους συνεργάτες του Χόρχε Βαλντάνο και Εμίλιο Μπουτραγκένιο. Για τη Ρεάλ σημείωσε 208 γκολ σε 283 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις.[17] Το πιο αξιομνημόνευτο γκολ του ήταν απέναντι στη Λογρονιές στις 10 Απριλίου 1988 μπροστά σε 80.000 θεατές στο Στάδιο Σαντιάγο Μπερναμπέου που τον αποθέωσαν.[18] Παρά την αθλητική του επιτυχία, ο Μεξικανός δεν ήταν χωρίς αμφισβητήσεις στην ισπανική πρωτεύουσα επειδή κατηγορήθηκε για κρυφά φάουλ και έτσι δεν ήταν δημοφιλής στους αντιπάλους. Το ημερολογιακό έτος 1989 σημείωσε 43 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις, τα περισσότερα στον κόσμο για εκείνη τη χρονιά.[11]
Μετά την κατάκτηση του Χρυσού Παπουτσιού ως του καλύτερου ευρωπαίου σκόρερ με 38 γκολ για το 1990,[19] η καριέρα του λόγω σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο άρχισε να δύει, καθώς το 1991 δεν μπόρεσε να παίξει για δώδεκα μήνες. Όταν επιλύθηκαν τα προβλήματα υγείας, τιμωρήθηκε με βάση τον εσωτερικό κανονισμό της ομάδας για παράπτωμα διάρκειας δύο μηνών. Στις 21 Μαρτίου 1992, την 27η αγωνιστική, έπαιξε τον τελευταίο του επίσημο αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης στη νίκη με 1–0 με αντίπαλο την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στο Μπερναμπέου, με γκολ που ήταν δικό του. Ο Σάντσες έφυγε από τη Ρεάλ το 1992 και προσχώρησε στην ομάδα Αμέρικα στην πρώτη κατηγορία της χώρας του. Επέστρεψε όμως στην Ισπανία το καλοκαίρι του 1993 και εντάχθηκε στη Ράγιο Βαγεκάνο.[16] Κλείνοντας την καριέρα του στην Ισπανία ήταν δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος με 234 τέρματα.[20]
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, έπαιξε σε τρεις διαφορετικές χώρες (ΗΠΑ, Μεξικό, Αυστρία) για σύντομα χρονικά διαστήματα και ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1997.[21][22]
Ως έφηβος με την εθνική ομάδα του Μεξικού της ηλικίας σημείωσε χατ τρικ εναντίον του Καναδά και της Κόστα Ρίκα στους Παναμερικανικούς Αγώνες του 1975. Το Μεξικό μοιράστηκε το χρυσό μετάλλιο με τη Βραζιλία καθώς ο τελικός αγώνας στο εμβληματικό Στάδιο Αζτέκα στην Πόλη του Μεξικού δεν ολοκληρώθηκε λόγω διακοπής ρεύματος μετά από 108 λεπτά με το σκορ στο 1–1.[23] Η διεθνής του σταδιοδρομία συνεχίστηκε με την Ολυμπιακή ομάδα της χώρας του στους Αγώνες του 1976.[7] Το 1977 έπαιξε για πρώτη φορά στην ηλικία των 19 ετών για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Μεξικού, η οποία συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αργεντινή το 1978.[17] Στα προκριματικά συνέβαλε με τέσσερα γκολ και το Μεξικό προκρίθηκε με πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια. Η πιο σημαντική στιγμή στην πατρίδα του ήταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στη χώρα του, που έφτασε στα προημιτελικά. Όμως παρέμεινε πολύ κάτω από τις δυνατότητές του και σε τέσσερις εμφανίσεις σημείωσε μόνο ένα γκολ, γι' αυτό το κοινό του Μεξικού ήταν απογοητευμένο. Στη συνέχεια ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα. Τον Μάρτιο του 1993 επέστρεψε στην εθνική ομάδα μετά από επταετή απουσία. Την επόμενη χρονιά πήρε μέρος στο τρίτο και τελευταίο του Παγκόσμιο Κύπελλο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου αγωνίστηκε μία φορά.[23][24] Μόνο στο φιλικό αγώνα στις 18 Μαρτίου 1998 με την Παραγουάη (1–1) χρησιμοποιήθηκε και πάλι, το οποίο ήταν «αποχαιρετιστήριο παιχνίδι» γι' αυτόν. Έπαιξε 58 παιχνίδια για την εθνική ποδοσφαιρική ομάδα του Μεξικού και σημείωσε 29 γκολ.[25]
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 400 γκολ σε αγώνες πρωταθλήματος σε 684 εμφανίσεις (από τα οποία 394 τέρματα σε πρωταθλήματα πρώτης κατηγορίας) και συνολικά τουλάχιστον 562 σε 956 επίσημους αγώνες.[26][27]
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας ακολούθησε καριέρα προπονητή για μία δεκαετία σε ομάδες της χώρας του (μεταξύ των οποίων και της Πούμας σε δύο περιπτώσεις), ενώ βρέθηκε και στην Ισπανία για πολύ μικρό χρονικό διάστημα.[28] Το 2004 συμπεριλήφθηκε στη λίστα FIFA 100 με τους 125 καλύτερους εν ζωή ποδοσφαιριστές.[29] Το 2021 η IFFHS τον συμπεριέλαβε στην ομάδα-όνειρο όλων των εποχών της περιοχής ΚΟΝΚΑΚΑΦ.[30]
Πούμας (Κλουμπ Ουνιβερσιδάδ Νασιονάλ)
Ατλέτικο Μαδρίτης
Ρεάλ Μαδρίτης
Κλουμπ Αμέρικα
ΦΚ Λιντς
Μεξικό