Σέννα (ταινία)

Σένα
(Senna)
Η αφίσα της θεατρικής κυκλοφορίας
ΣκηνοθεσίαΑσίφ Καπαντία
ΠαραγωγήΚρις Μπέρεντ
Τιμ Μπέβαν
Έρικ Φέλνερ
Τζέιμς Γκέι-Ρις
ΣενάριοΜάνις Πάντεϊ
ΠρωταγωνιστέςΆιρτον Σένα
Αλέν Προστ
Φρανκ Γουίλιαμς
Ρον Ντένις
ΜουσικήΑντόνιο Πίντο
ΤραγούδιAntonio Pinto
ΦωτογραφίαΤζέικ Πολόνσκι
ΜοντάζΚρις Κινγκ
Γκρέγκερς Σαλ
Εταιρεία παραγωγήςStudioCanal
Working Title Films
Midfield Films
ΔιανομήUniversal Pictures (Επιλεγμένες περιοχές)
Océan Films (Γαλλία)[1]
Πρώτη προβολή7  Οκτωβρίου 2010 (Σουζούκα)[2][3], 12  Μαΐου 2011 (Γερμανία)[4], 3  Ιουνίου 2011 (Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία)[3], 12  Αυγούστου 2011 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[3] και 19  Αυγούστου 2011 (Καναδάς)[3]
Κυκλοφορία7 Οκτωβρίου 2010 (Σουζούκα, Μίε)
25 Μαΐου 2011 (Γαλλία)
3 Ιουνίου 2011 (Ηνωμένο Βασίλειο: περιορισμένη)
Διάρκεια106 λεπτά[5]
ΠροέλευσηΗνωμένο Βασίλειο
Γαλλία
ΓλώσσαΑγγλικά
Πορτογαλικά
Γαλλικά
Ιαπωνικά
Ακαθάριστα έσοδα$10,9 εκατομμύρια[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Σένα (αγγλικά: Senna) είναι ταινία ντοκιμαντέρ του 2010, η οποία απεικονίζει τη ζωή και τον θάνατο του Βραζιλιάνου πρωταθλητή του μηχανοκίνητου αθλητισμού Άιρτον Σένα, σε σκηνοθεσία Ασίφ Καπαντία.[7] Η παραγωγή της ταινίας έγινε από τις StudioCanal, Working Title Films και Midfield Films, και διανεμήθηκε από τη μητρική εταιρεία των δύο τελευταίων εταιρειών παραγωγής, τη Universal Pictures.

Η αφήγηση της ταινίας επικεντρώνεται στην αγωνιστική καριέρα του Σένα στη Φόρμουλα 1, από το ντεμπούτο του στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας το 1984 μέχρι τον θάνατό του σε ένα ατύχημα στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο το 1994, με ιδιαίτερη έμφαση στον ανταγωνισμό του με τον συνάδελφό του, Αλέν Προστ. Βασίζεται κυρίως σε αρχειακά πλάνα και βίντεο που παρέχονται από την οικογένεια Σένα, αντί για αναδρομικές βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις ενώ δεν έχει επίσημο σχολιασμό.

Σύνοψη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ξεκινά με την άφιξη του στη Φόρμουλα 1 κατά τη διάρκεια της σεζόν του 1984, καλύπτοντας εν συντομία το χρόνο του στην Τόλμαν και τη Λότους προτού επικεντρωθεί στον χρόνο του με τη βρετανική ομάδα Μακλάρεν – αυτήν που τον έφερε την άνοδό του στην παγκόσμια φήμη – όπου έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Το δράμα αυτής της περιόδου της καριέρας του επικεντρώνεται στον ανταγωνισμό του με τον συνοδηγό του Άλεν Προστ και τις πολιτικές του μάχες με τον τότε επικεφαλής της FISA Ζαν-Μαρί Μπαλέστρ, που κορυφώθηκαν κατά τη διάρκεια των σεζόν 1989 και 1990, όταν ο Σέννα και ο Προστ ενεπλάκησαν σε αμφιλεγόμενες συγκρούσεις οι οποίες έκριναν τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλήματος οδηγών, το 1989 για τον Προστ και το 1990 για τον Σέννα.

Η ταινία απεικονίζει την όλο και πιο περίπλοκη δυναμική και αναταραχή που χαρακτήριζε τα χρόνια του Σέννα ως παγκόσμιος πρωταθλητής, τη μάχη του να βελτιώσει την ασφάλεια του αθλήματος και τις αντιδράσεις του καθώς βλέπει ατυχήματα και τελικά τον θάνατο του Αυστριακού συνοδηγού του Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ μια μέρα πριν του δικού του. Βλέπουμε και ακούμε μέσα από την άποψη του Σέννα ότι η καινοτόμος μηχανογράφηση οδήγησε αυτά τα χρόνια στην τεχνολογική κυριαρχία των μονοθέσιων της Williams, με τον Προστ να εντάσσεται στη Williams και, σε μια σύγκρουσή του με τον Σέννα, να αρνείται να είναι πλέον στην ίδια ομάδα με τον Σέννα. Το ντοκιμαντέρ φτάνει στο φινάλε του καθώς ο Προστ αποσύρεται και ο Σέννα καταλαμβάνει τη θέση του πρωταθλητή με την Williams, την ομάδα που εδρεύει στο Γκροβ το 1994, ακριβώς τη στιγμή που αλλάζουν οι κανόνες της Φόρμουλα 1, απαγορεύοντας τη μηχανογράφηση, αναγκάζοντας τα μονοθέσια της Williams να υποβληθούν σε ταχεία αναδιαμόρφωση που αποδεικνύεται μοιραία. Στο κορυφαίο Σαββατοκύριακο της ζωής του, στο Grand Prix του Σαν Μαρίνο εκείνης της χρονιάς, πλάνα δείχνουν τον Σέννα υπό ακραίο στρες, προβληματισμένο καθώς οι συνθήκες ασφαλείας αποκαλύπτουν τις αδυναμίες τους σε ατυχήματα στην πίστα που διαδέχονται το ένα το άλλο για τρεις συνεχόμενες ημέρες. Ο Ρούμπενς Μπαρικέλο τραυματίζεται σε ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια των προκριματικών της Παρασκευής, ο Ράτζενμπεργκερ σκοτώνεται σε ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια των τελικών προκριματικών στις 30 Απριλίου, και στην αρχή του αγώνα ο JJ Λέχτο σταματά και χτυπιέται με μεγάλη ταχύτητα από τον Πέδρο Λάμι. Το αυτοκίνητο ασφαλείας βγαίνει έξω και όταν οι αγώνες συνεχίζονται, ο Σέννα τρακάρει θανάσιμα στον 7ο γύρο. Η ταινία ολοκληρώνεται με την οικογένεια Σένα και τους στενούς του φίλους από τη Φόρμουλα 1 να θρηνούν την απώλειά του στην κηδεία του.

Στυλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Το Σένα δεν έχει συνεντεύξεις και κανένα έγκυρο σχόλιο».[8] Είναι ένα κολάζ από ιδιωτικά οικιακά βίντεο, δημόσιες τηλεοπτικές εμφανίσεις, συνεντεύξεις τύπου και αγώνες. «Όπως το κίνημα της ποπ αρτ προηγούμενων δεκαετιών, ο Καπαντία παίρνει τα υπάρχοντα στοιχεία της μαζικής κουλτούρας και τα μεταμορφώνει και τα ανασυνθέτει».[8] Αυτός μπόρεσε να «μοντάρει την ιστορία του Σέννα ως ζωντανό δράμα δράσης παρά ως μεταθανάτιο ντοκιμαντέρ».[9] Η ταινία «παραδίδει μια αναμφισβήτητα κινηματογραφική εμπειρία», διαπραγματευόμενη «μια διάχυτη γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και αναπαράστασης».[10]

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια ειδική προβολή της ταινίας πραγματοποιήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2010 στο Ιαπωνικό Grand Prix του 2010, στο Suzuka Circuit στη Σουζούκα της Ιαπωνίας.[11] Η επίσημη παγκόσμια πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στο Cinemark Theatre στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας στις 3 Νοεμβρίου 2010.[12] Κυκλοφόρησε στη Βραζιλία στις 12 Νοεμβρίου 2010 και στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 3 Ιουνίου 2011.

Home media

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ιαπωνία και τη Βραζιλία, η ταινία κυκλοφόρησε σε DVD και Blu-ray Disc στις 21 και 24 Μαρτίου 2011, αντίστοιχα. Στις 11 Οκτωβρίου[13] κυκλοφόρησε στα home media στο Ηνωμένο Βασίλειο και κυκλοφόρησε στις 6 Μαρτίου 2012 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κυκλοφόρησαν δύο εκδόσεις της ταινίας, μία στους κινηματογράφους, DVD, Netflix, iTunes και Blu-ray Disc. Το άλλο είναι διαθέσιμο μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο σε δίσκο Blu-ray διπλής στάθμης, επεκτείνοντας τη διάρκεια της ταινίας στα 162 λεπτά, με περισσότερες συνεντεύξεις και εμπιστευτικές πληροφορίες.

Η ταινία είχε μια ειδική περιορισμένη έκδοση box set, που παρείχε το DVD της ταινίας, έναν διπλό δίσκο Blu-Ray και ένα μοντέλο ενός από τα αγωνιστικά αυτοκίνητα του Σέννα.

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτική υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes, η ταινία έχει βαθμολογία έγκρισης 93% με βάση 122 κριτικές και μέση βαθμολογία 7,92/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου λέει: «Ακόμα και για τους κινηματογραφόφιλους που δεν είναι λάτρεις των αγώνων, το Senna προσφέρει συγκλονιστικές συγκινήσεις -- και σπαρακτική συγκίνηση».[14] Ο Νταν Τζόλιν της Empire έδωσε στην ταινία 4 από τα 5 αστέρια και δήλωσε ότι είναι «φιλόδοξα κατασκευασμένη, βαθιά συναρπαστική και σε καμία περίπτωση μόνο για όσους τους αρέσει να παρακολουθούν αυτοκίνητα να οδηγούν σε κύκλους».[15] Ο Στιβ Ρόουζ, γράφοντας στη The Guardian, έδωσε επίσης στην ταινία 4 στα 5 αστέρια και επαίνεσε το γεγονός ότι «με τόσα πολλά ηχογραφημένα πλάνα της Φόρμουλα 1 διαθέσιμα, κατέστη δυνατό να διαμορφωθεί η ιστορία του Σέννα ως δράμα ζωντανής δράσης και όχι μεταθανάτιο ντοκιμαντέρ. Δεν ακούμε τόσο πολύ τι συνέβη στο παρελθόν όσο να το δούμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας».[16][17]

Ο Άλεν Προστ άσκησε έντονη κριτική στην ταινία και στην απεικόνιση της σχέση του με τον Σέννα, καθώς θεωρούσε ότι δεν διερεύνησε επαρκώς τον τρόπο με τον οποίο η σχέση τους άλλαξε από αντιπαλότητα σε φιλία τους τελευταίους μήνες της ζωής του Σέννα.[18] Σε μια συνέντευξη, ο Τζούλιαν Γιάκομπι, ο οποίος ήταν ο μάνατζερ του Σέννα και του Προστ, εξήγησε ότι η ταινία υποτίμησε τον ρόλο της Honda στη σχέση των δύο οδηγών, πιο συγκεκριμένα, ο Προστ ήταν άνθρωπος της McLaren και ο Σέννα ήταν άνθρωπος της Honda καθώς ήρθαν μαζί στη McLaren, και έτσι είχαν διαφορετικές βάσεις ισχύος για να φέρνουν αποτελέσματα εκτός πίστας.[19]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβείο Κατηγορία Παραλήπτες και υποψήφιοι Αποτέλεσμα
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς[20] Βραβείο Κοινού Παγκόσμιου Κινηματογράφου: Ντοκιμαντέρ — Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λος Άντζελες[21] Βραβείο Κοινού για την Καλύτερη Διεθνή Ταινία Μεγάλου Μήκους — Νίκη
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μελβούρνης[22] Βραβείο People's Choice για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ — Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αδελαΐδας[23][24] Βραβείο Κοινού για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ — Νίκη
BAFTA Εξαιρετική Βρετανική Ταινία — Υποψηφιότητα
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ — Νίκη
Καλύτερο Μοντάζ Γκρέγκερς Σαλ, Κρις Κινγκ Νίκη
Συντεχνία Συγγραφέων της Αμερικής[25] Καλύτερο Σενάριο Ντοκιμαντέρ Μάνις Πάντεϊ Υποψηφιότητα

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Senna». Cineuropa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2021. 
  2. ↑ Freebase Data Dumps. Google.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt1424432/releaseinfo/. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουνίου 2023.
  4. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt1424432/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 20  Αυγούστου 2016.
  5. ↑ «SENNA (12A)». British Board of Film Classification. 22 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2014. 
  6. ↑ «Senna (2010)». The Numbers. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2013. 
  7. ↑ «Racing Doc Senna Takes Banksy Indie Route: Opens Strong, Tries to Reel in Women». Indiewire.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2012. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Moloney, Ciara (10 Μαΐου 2021). «The tragic intimacy of Asif Kapadia's archival trilogy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2022. 
  9. ↑ Rose, Steve (2 Ιουνίου 2011). «Senna - review». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2022. 
  10. ↑ Llinares, Dario (2 Ιουλίου 2011). «Senna: alternate take». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2022. 
  11. ↑ «Senna screened at Japanese Grand Prix». Working Title Films. 14 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  12. ↑ «Senna Premiere São Paulo Brazil». Working Title Films. 4 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  13. ↑ «Blu-ray.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022. 
  14. ↑ «Senna». Rotten Tomatoes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2011. 
  15. ↑ «Senna». empireonline.com. Empire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2011. 
  16. ↑ Rose, Steve (3 June 2011). «Senna - review». guardian.co.uk (London: The Guardian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 November 2014. https://web.archive.org/web/20141125063152/http://www.theguardian.com/film/2011/jun/02/senna-film-review. Ανακτήθηκε στις 5 June 2011. 
  17. ↑ Calkin, Jessamy (20 May 2011). «Senna: The Driver Who Lit Up Formula One». London: The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 January 2018. https://web.archive.org/web/20180115162003/http://www.telegraph.co.uk/culture/film/8524259/Senna-the-driver-who-lit-up-Formula-One.html. Ανακτήθηκε στις 2 April 2018. 
  18. ↑ Collantine, Keith (12 July 2012). «Prost explains his objections to Senna film». F1 Fanatic (Keith Collantine). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 July 2012. https://web.archive.org/web/20120714004304/http://www.f1fanatic.co.uk/2012/07/12/prost-te-senna-film/. Ανακτήθηκε στις 12 July 2012. 
  19. ↑ Archived at Ghostarchive and the «Prost and Senna's Former Manager, Julian Jakobi | Beyond The Grid | Official F1 Podcast». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link) : «Prost and Senna's Former Manager, Julian Jakobi | Beyond The Grid | Official F1 Podcast». YouTube. 
  20. ↑ «Award Screening Schedule». sundance.org. Sundance Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2011. 
  21. ↑ «2011 Winners». Lafilmfest.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  22. ↑ «People's Choice Award - Docos». miff.com.au. 24 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2014. 
  23. ↑ Buckeridge, Julian. «Audience Awards Announced». Atthecinema.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  24. ↑ «Adelaide Film Festival». Adelaide Film Festival. 15 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  25. ↑ «Writers Guild Awards: Complete Winners List». hollywoodreporter.com. The Hollywood Reporter. 19 Φεβρουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]