Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Σαΐτ Φαΐκ Αμπασιγιανίκ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sait Faik Abasıyanık (Τουρκικά) |
Γέννηση | 23 Νοεμβρίου 1906[1][2][3] Ανταπαζαρί[1] |
Θάνατος | 11 Μαΐου 1954[1][2][3] Κωνσταντινούπολη[1] |
Αιτία θανάτου | κίρρωση |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Ζιντζιρλικουγιού |
Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία[1] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Τουρκικά[1] |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Τουρκικά[4][1] |
Σπουδές | Σχολή Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης Istanbul High School Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ boy's high school Anadolu |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής μυθιστοριογράφος[1] συγγραφέας διηγηματογράφος[1] |
Αξιοσημείωτο έργο | Valley of Violets The Useless Man[5] |
Περίοδος ακμής | 1934 |
Οικογένεια | |
Γονείς | Mehmet Faik Abasıyanık και Makbule Abasıyanık |
Συγγενείς | Ahmet Faik Abasıyanık (θείος) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σαΐτ Φαΐκ Αμπασιγιανίκ (τουρκικά: Sait Faik Abasıyanık, Ανταπαζάρι, 18 Νοεμβρίου 1906 - 11 Μαΐου 1954) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Τούρκους συγγραφείς διηγημάτων και ποίησης.
Έλαβε την εκπαίδευσή του στο διεθνώς φημισμένο λύκειο Ιστανμπούλ Ερκέκ Λισεσί. Το 1928 γράφτηκε στο τμήμα Τουρκολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, αλλά υπό την πίεση του πατέρα του έφυγε στην Ελβετία το 1930 για να σπουδάσει οικονομικά. Άφησε τις σπουδές και πήγε για τρία χρόνια στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας, εμπειρία που είχε βαθύ αντίκτυπο στην τέχνη και τον χαρακτήρα του. Μετά την επιστροφή του στην Τουρκία δίδαξε Τούρκικα στο Αρμενικό Σχολείο για Ορφανά Halıcıoğlu, ενώ προσπάθησε να εκπληρώσει και την επιθυμία του πατέρα του να ανοίξει επιχειρήσεις αλλά απέτυχε. Μετά το 1934 αφοσίωσε τη ζωή του στη συγγραφή. Δημιούργησε μια δική του νέα γλώσσα και έφερε νέα πνοή στην Τουρκική διηγηματογραφία με τις σκληρές αλλά ανθρωπιστικές προσωπογραφίες εργατών, παιδιών, ανέργων, φτωχών. Μείζον θέμα στα έργα του ήταν η θάλασσα και περνούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο Μπουργάζ Αντά (ένα από τα Πριγκιπόννησα στη Θάλασσα του Μαρμαρά). Ήταν τιμητικό μέλος της Διεθνούς Κοινότητας Μαρκ Τουέιν του Σεντ Λούις στο Μισσούρι.
Ο Σαΐτ Φαΐκ κληροδότησε την περιουσία του στο Σχολείο Darüşşafaka για ορφανά. Το ίδρυμα Σαΐτ Φαΐκ διευθύνεται ακόμη από το Σχολείο Darüşşafaka, το οποίο διατηρεί το σπίτι του στο Μπουργάζ ως Μουσείο Σαΐτ Φαΐκ και από το 1954 απονέμει το ετήσιο Λογοτεχνικό Βραβείο Σαΐτ Φαΐκ για την καλύτερη συλλογή διηγημάτων. Το πρώτο Λογοτεχνικό Βραβείο Σαΐτ Φαΐκ πήγε στο "Gazoz Ağacı" του Σαμπαχαττίν Κουντρέτ Ακσάλ. Το βραβείο έχει μεγάλο κύρος και έχει δοθεί μέχρι σήμερα σε μερικούς από τους καλύτερους Τούρκους συγγραφείς όπως οι Πινάρ Κίουρ, Τομρίς Ουγιάρ και άλλους.