Φρανκ Γκλάσκοου Τίνκερ


Φρανκ Γκλάσκοου Τίνκερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση14  Ιουλίου 1909
Κάπλαν
Θάνατος13  Ιουνίου 1939
Λιτλ Ροκ
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααεροπόρος
στρατιώτης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΔιεθνείς ταξιαρχίες
Πόλεμοι/μάχεςΙσπανικός Εμφύλιος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φρανκ Γκλάσκοου Τίνκερ Τζούνιορ (Frank Glasgow Tinker Jr., 14 Ιουλίου 190913 Ιουνίου 1939), ήταν Αμερικανός μισθοφόρος πιλότος που πέταξε για τη Δημοκρατική Ισπανία στην διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου. Ιστορικά είναι ο πρώτος ποτέ μαχητής πιλότος στον κόσμο που κατέρριψε αεροπλάνο Messerschmitt Bf 109 σε αερομαχία, σκοτώνοντας μάλιστα τον πρώτο πιλότο που έγινε ποτέ άσσος σε ένα τέτοιο αεροπλάνο, τον Επισμηνία Γκουίντο Χένες. Όταν αποχώρησε από την Ισπανία είχε 8 αναγνωρισμένες καταρρίψεις καταρρίπτοντας ιταλικά αεροπλάνα Fiat CR32, γερμανικά Xένκελ He 51 και Μέσσερσμιτ Bf109Β της Λεγεώνας Κόνδορ. Στο προσωπικό του ημερολόγιο, που έχει διασωθεί, έχει καταγράψει 19 καταρρίψεις κι έχει περιγράψει και αερομαχίες εναντίον γερμανικών βομβαρδιστικών Ju 52. Το σύστημα όμως επιβεβαίωσης καταρρίψεων ήταν πολύ αυστηρό και πολλά εχθρικά αεροπλάνα κατέπιπταν πίσω από την διαχωριστική γραμμή του μετώπου χωρίς δυνατότητα εξακρίβωσης της κατάρριψης.

Ήταν στενός φίλος του διάσημου συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουεϊ ο οποίος του είχε προλογίσει το βιβλίο που έγραψε κατά την επιστροφή του στην Αμερική : Μερικοί ζουν ακόμα (Some still live), με αναμνήσεις του από την ζωή και τις αερομαχίες του στην Ισπανία, εικονογραφημένο με φωτογραφίες του διάσημου πολεμικού ρεπόρτερ Φ. Κάπα. Το βιβλίο αυτό παραμένει η σοβαρότερη γραπτή μαρτυρία για την περιπέτεια των Αμερικανών μισθοφόρων πιλότων που πολέμησαν στην Ισπανία εκείνη την εποχή.

Πιλότος στην Ισπανία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Κάπλαν της Λουϊζιάνα των ΗΠΑ από τους Φρανκ και Εφη Τίνκερ, αλλά μεγάλωσε στο Ντε Γουίτ του Αρκάνσας. Το 1926 κατατάχτηκε στην Ναυτική Ακαδημία για να γίνει πιλότος του πολεμικού ναυτικού. Πέταξε με αναγνωριστικά υδροπλάνα του καταδρομικού Σαν Φρανσίσκο και μετατέθηκε στη Χαβάη. Αφού συνεπλάκη, μάλλον μεθυσμένος, σε μια φασαρία με αξιωματικό, πέρασε στρατοδικείο και αποτάχθηκε απ το σώμα.

Το διπλάνο Πολυκάρπωφ I-15 του Φρανκ Τίνκερ
Το μονοπλάνο Πολυκάρπωφ Ι-16 του Φρανκ Τίνκερ

Μετά από μια βαρετή και σκληρή ναυτική εργασία σε πετρελαιοφόρα πληροφορήθηκε ότι η Ισπανική Κυβέρνηση είχε ανάγκη από πιλότους που θα πληρώνονταν πολύ καλά και μέσω της Μεξικάνικης πρεσβείας στρατολογήθηκε και βρέθηκε στην Ισπανία ταξιδεύοντας μέσω Γαλλίας. Εκεί συνάντησε 3 άλλους Αμερικανούς πιλότους με τους οποίους εντάχθηκε στην 1η Μοίρα Καταδιωκτικών, υπό τον Σμηναγό Λακάλλε που πετούσαν τα ρώσικα διπλάνα Πολυκάρπωφ Ι-15. Οι 4 Αμερικανοί αποτέλεσαν την Αμερικάνικη Ομάδα της Μοίρας εκείνης, αλλά σχετικά σύντομα, με τις πρώτες αερομαχίες, ο ένας πληγώθηκε σοβαρά, ο άλλος πιάστηκε αιχμάλωτος κι ο τρίτος αρρώστησε και απομακρύνθηκε. Ο Τίνκερ συνέχισε μόνος του πολεμώντας σε εξαιρετικά άσχημες συνθήκες, προβιβαζόμενος στον βαθμό του Υποσμηναγού.


Μετά από ένα χρόνο ακολούθησε αναδιοργάνωση των σμηνών και μετατέθηκε σε μοίρα όπου η πλειονότητα ήταν Ρώσοι εθελοντές, εφοδιασμένοι με τα νέα μαχητικά μονοπλάνα Πολυκάρπωφ Ι-16. Ανάμεσά τους υπήρχε ένας ακόμα Αμερικανός πιλότος, ο Αλμπερτ Μπάουμλερ, με τον οποίο ο Τίνκερ θα γίνει αχώριστος φίλος και θα περάσει τις τελευταίες μάχες μαζί του. Η κούραση και η ένταση από τις ασταμάτητες πτήσεις έκαναν τον Τίνκερ να διακόψει το συμβόλαιό του και να φύγει απ' την Ισπανία τον Αύγουστο του 1938. Δύο εβδομάδες πριν την αποχώρησή του εκτελούσε χρέη διοικητή σμήνους. Θα πρέπει να ήταν ο πρώτος Αμερικανός πιλότος στην ιστορία που διοίκησε ρωσική μοίρα σε πολεμικές αποστολές.

Επιστροφή στην Αμερική και θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την επιστροφή του στην Αμερική ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, ενώ θέλησε να ενταχθεί στην Αεροπορία Στρατού. Η αστυνομία του Χούβερ εκείνο τον καιρό ήταν εξαιρετικά αυστηρή με τον οποιοδήποτε είχε δείξει συμπάθεια στους δημοκρατικούς ισπανούς, που είχαν χαρακτηριστεί όλοι χωρίς εξαίρεση οι κόκκινοι. Αποτέλεσμα ήταν να του αρνηθούν την ένταξη . Στη συνέχεια έπεσε σε μεγάλη μελαγχολία, απείλησε να επιστρέψει στην Ισπανία με κάθε τρόπο αλλά το FBI του αφαίρεσε το διαβατήριο. Στα μέσα του 1939 ο φίλος του Μπάουμλερ, που είχε επιστρέψει κι αυτός στην Αμερική, του πρότεινε να υπογράψει αίτηση να ενταχθεί στα σμήνη των "Ιπτάμενων Τίγρεων" που πολεμούσαν για την Κίνα εναντίον των Ιαπώνων αλλά βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Ο Τίνκερ βρέθηκε νεκρός ένα βράδυ αν και δεν είναι σίγουρο αν αυτοκτόνησε. Στα χέρια του βρέθηκε η αίτηση υπογραμμένη αν και δεν ξέρουμε αν αυτό εσήμαινε ότι τον είχαν δεχτεί ή όχι. Στην ταφόπλακά του γράφτηκε η φράση Ποιος να ξέρει στα ισπανικά. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ του αφιέρωσε μια νεκρολογία σε αμερικανική εφημερίδα.

Ο φίλος του Αλμπερτ Μπάουμλερ θα καταταγεί στους Ιπταμένους Τίγρεις την ώρα που οι γιαπωνέζοι χτυπούσαν το Περλ Χάρμπορ και θα τελειώσει τον 2ο ΠΠ σαν Σμηναγός της Αμερικανικής Αεροπορίας στον Ειρηνικό με 16 καταρρίψεις. Θεωρήθηκε ο μόνος αμερικανός πιλότος που είχε πολεμήσει εναντίον όλων των δυνάμεων του Άξονα. Κατά τον πόλεμο της Κορέας, όπου υπηρέτησε ως αξιωματικός αεράμυνας στα ραντάρ, λέγεται ότι από τους ελιγμούς των αντιπάλων αεροπλάνων Mig 15 αναγνώρισε κάποιους από τους πιλότους του σμήνους του στην Ισπανία (είναι γνωστό ότι στα σμήνη εκείνα στην Κορέα πέταξαν και ρώσοι εθελοντές).

Τηλεοπτική Αναφορά και Επέτειος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην αγγλική παραγωγή της τηλεόρασης Piece of Cake που γυρίστηκε το 1994, ο ρόλος του Αμερικανού εθελοντή που εμφανίζεται να έχει πολεμήσει στην Ισπανία κι είναι ο μόνος απ το Σμήνος Χόρνετ που έχει ήδη καταρρίψει γερμανικό Μέσσερσμιτ εκεί, είναι εμπνευσμένος απ τον Φρανκ Τίνκερ.

Στις 14 Ιουλίου 2009, 100 χρόνια μετά την γέννησή του, στο Ντε Γουίτ , οι θαυμαστές του, ο Σύλλογος Πιλότων που πολέμησαν για την Δημοκρατική Ισπανία και η ανηψιά του Μάρσια διοργανώνουν Επέτειο-Μνημόσυνο στον τάφο του. Θα διαβαστεί ο λόγος που έγραψε γι αυτόν ο νυν Διοικητής του Αρκάνσας και αποσπάσματα από τα βιβλία που τον αναφέρουν

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]