Café Filho
João Fernandes Campos Café Filho (3-a de februaro 1899 - 20-a de februaro 1970) estis brazila ĵurnalisto, advokato kaj politikisto, kiu fariĝis la 18-a prezidanto de Brazilo, post memmortigo de eksprezidento Getúlio Vargas.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Frua vivo kaj kariero
Café Filho naskiĝis en Natalo, Rio Grande do Norte, la 3an de februaro 1899. Dum sia junaĝo, li estis ĵurnalisto, verkante artikolojn kontraŭ milita enmiksiĝo en la movado "Coluna Prestes". Pro mobilizado kontraŭ enmiksiĝo de armeo en "Coluna Prestes", li estis kondamnita al tri monatoj en malliberejo. Li fuĝis al la ŝtato Bahio en 1927, sed finis kapitulaci.
En 1933, li helpis fondi la Socialan Naciisman Partion, per kio li estis elektita federacia deputito inter 1935-1937. Li estis ekzilita du jarojn en Argentino, post kritikado de la puĉo de "Estado Novo". Reen en Brazilo, li fondis la Progresan Respublikanan Partion kun sia amiko Ademar de Barros, estante elektita deputito denove inter 1946-1950. La PRP kunfandiĝis kun alia partio kaj formis la Socialan Progreseman Partion.[1]
1950 Elektoj
[redakti | redakti fonton]| Kandidato | Voĉdonoj | % |
|---|---|---|
| Café Filho (PSP) | 2.520.790 | 35.76% |
| Odilon Braga (UDN) | 2.344.841 | 33.26% |
| Altino Arantes (PSD) | 1.649.309 | 23.40% |
| Entute | 6.514.940 | 100 |
Dum la elektoj de 1950, la guberniestro de San-Paulo, Ademar de Barros, petis, ke Café Filho estu vicprezidanto kiel kondiĉo por subteni la elekton de Getúlio Vargas. Vargas rezistis, ĉar Café ĉagrenis kaj la militistaron kaj la katolikan eklezion, kaj estis akuzita kiel komunisto.[2]
Post kiam Ademar premis Vargas, la Brazila Laborista Partio (PTB) formaligis sian kandidatecon kiel malvirto, eĉ kun la Vicprezidanto de Vargas.
Vargas estis elektita per 3 849 040 voĉoj kaj Café ricevis 2 520 790.[3]
Vicprezidanto
[redakti | redakti fonton]Kun Brazilo en krizo, Café Filho sugestis al Getúlio Vargas, ke ili ambaŭ rezignu samtempe. Vargas devis konsulti amikojn kaj sian oficejon, kiuj konsilis lin ne akcepti ĉi tiun proponon. Rakontinta Vargas al Café sian decidon ne rezigni, Café Filho rompis kun Getulio.
Prezidanteco
[redakti | redakti fonton]Post kiam Getulio Vargas faris memmortigon, Café Filho transprenis la postenon kiel prezidanto.
Dum la registaro de Café Filho, la ununura imposto sur elektro estis kreita, generante la Federacian Elektrifuĝan Fonduson, kaj la retenan imposton sur la enspezoj el laboristaj salajroj. La kreado de la Federacia Komitato pri Nova Capital, la inaŭguro, en januaro 1955, de la hidroelektra centralo Paulo Afonso kaj la instigo por eksterlanda kapitalo eniri la landon, kio influus la industrian procezon sekvis.
Li demisiis la 3an de novembro 1955 pro kardiovaskula malsano, la 8an de novembro li estis anstataŭita de Carlos Luz, prezidanto de la Ĉambro de Deputitoj. Kiam li forlasis la hospitalon, Café Filho provis rekomenci la prezidantecon, sed lia restado estis aprobita de la Kongreso la 22an de novembro 1955 kaj konfirmita de la Federacia Supera Kortumo en decembro.
 |
||
|---|---|---|
| Ministerio | Ministro | Periodo |
| Aeronaŭtiko | Eduardo Gomes | 24 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955 |
| Agrikulturo | Apolônio Jorge de Faria Salles | 24 aŭgusto 1954 - 31 aŭgusto 1954
1 septembro 1954 - 3 majo 1955 5 majo 1955 - 11 novembro 1955 |
| Edukado | Edgar Rêgo Santos | 24 aŭgusto 1954 - 1 septembro 1954
1 septembro 1954 - 11 novembro 1955 |
| Ekonomio | Eugênio Gudin | 26 aŭgusto 1954 - 12 aprilo 1955
20 septembro 1954 - 8 novembro 1954 12 aprilo 1955 - 10 oktobro 1955 11 oktobro 1955 - 11 novembro 1955 |
| Milito | Euclydes Zenóbio da Costa | 24 aŭgusto 1954 - 25 aŭgusto 1954
25 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955 |
| Justeco kaj Interna Komerco | Miguel Seabra Fagundes | 24 aŭgusto 1954 - 14 februaro 1955
14 februaro 1955 - 18 aprilo 1955 18 aprilo 1955 - 11 novembro 1955 |
| Mararmeo | Renato de Almeida Guillobel | 24 aŭgusto 1954 - 26 aŭgusto 1954
26 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955 |
| Eksterlandaj Rilatoj | Vicente Rao | 24 aŭgusto 1954 - 25 aŭgusto 1954
26 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955 |
| Sano | Mário Pinotti | 24 aŭgusto 1954 - 31 aŭgusto 1954
1 septembro 1954 - 11 novembro 1955 |
| Laboro, Industrio kaj Komerco | Napoleão de Alencastro Guimarães | 24 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955 |
| Trafiko kaj Publikaj Verkoj | José Américo de Almeida | 24 aŭgusto 1954 - 26 aŭgusto 1954
26 aŭgusto 1954 - 29 januaro 1955 29 januaro 1955 - 6 aprilo 1955 6 aprilo 1955 - 11 novembro 1955 |
Post la prezidanteco
[redakti | redakti fonton]Post la prezidanteco, Café Filho estis nomumita konsilisto de la ŝtato de la Kortumo pri Kontoj de Guanabara (1961-1970).
Li mortis en Rio-de-Ĵanejro la 20-a de februaro 1970.
Honoroj
[redakti | redakti fonton]Fremdaj Honoroj
Grandkruco de la Ordeno de la Turo kaj Glavo, Portugalujo (20 septembro 1951)[5]
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ [1]
- ↑ Dicionário histórico-biográfico brasileiro, CPDOC-FGV
- ↑ https://bd.camara.leg.br/bd/handle/bdcamara/13043
- ↑ http://www.biblioteca.presidencia.gov.br/presidencia/ex-presidentes/cafe-filho/equipe-de-governo/ministerios
- ↑ http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154&list=1&pos=50#list
| ||||
| Antaŭe: | 18-a Prezidanto de Brazilo | Poste: |  |
|---|---|---|---|
| Getúlio Vargas | 1954-1955 | João Goulart |