Gigi Gryce
| Gigi Gryce | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskonomo | George General Grice Jr. |
| Aliaj nomoj | Gigi Gryce |
| Naskiĝo | 28-an de novembro 1925 en Pensacola |
| Morto | 14-an de marto 1983 (57-jaraĝa) en Pensacola |
| Mortokialo | Korinfarkto 
|
| Lingvoj | angla |
| Ŝtataneco | Usono
|
| Alma mater | Boston Conservatory at Berklee (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | ĵazmuzikisto dirigento komponisto bandestro saksofonisto diskografa artisto
|
| TTT | |
| Retejo | http://www.gigigryce.com/ |
"Gigi Gryce", oficiale George General Grice jun. (* 28-an de novembro 1925 en Pensacola (Florido); † 17-an de marto[1] 1983 samloke) estis usona ĵaz-saksofonisto, komponisto kaj aranĝisto.
Vivo kaj verkado
[redakti | redakti fonton]Gigi Gryce apartenis al la furuaj malmolbopaj muzikistoj. Lia saksofonludo entenis influojn kaj de Charlie Parker kaj ankaŭ de Lee Konitz. Li estis membro de la Jazz Messengers.
Gryce studis muzikon (klarneton, aldosaksofonon, pianon, fluton) kaj kompozicion ĉe la konservatorio je Bostono kaj en 1952 kiel Fulbright-stipendiulo ĉe Arthur Honegger en Parizo. Li muzikis ekde 1946 profesie kaj tenis propran bandegon, i.a. kun Horace Silver. Post sia reveno el Parizo li laboris kun Howard McGhee kaj Max Roach. En 1953 li koncertvojaĝis kun la bando de Lionel Hampton – en ĝi Art Farmer – tra Eŭropo kaj laboris kun Tadd Dameron kaj Clifford Brown. Por ties registradkunsido aŭguston de 1953, aperinta sur la Memorial Album, li verkis ankaŭ komponaĵojn kaj aranĝaĵojn. Estis precipe liaj komponaĵoj, ekz. „Nica's Tempo“ kaj verkoj por pli grandaj ensembloj, per kiuj li akiris famon en la ĵazmondeto. Li verkis ankaŭ por Stan Getz, Dakota Staton kaj Ernestine Anderson.
Ekde 1955 ĝis 1957 li laboris ĉe Oscar Pettiford, por kiu li ankaŭ komponis. En 1957 li muzikis je la albumo Monk's Music de Thelonious Monk ĉeflanke de Coleman Hawkins kaj John Coltrane. Ekde 1957 li direktis kune kun trumpetisto Donald Byrd la kvaropon Jazz Lab Quartet kun Pettiford kaj Tommy Flanagan, kun kiu li ankaŭ prezentis je la Newport Jazz Festival de 1957. Krome Gryce laboris kun Wynton Kelly, Jimmy Cleveland, Sahib Shihab, Art Taylor, Phil Woods kaj Kenny Clarke en kvinopoj. Ekde 1959 li denove direktis propran bandon, retiriĝis tamen post sia albumo The Rat Race Blues (1960) iom post iom el la ĵazmondeto, por labori kiel muzikinstruisto.
Diskoj
[redakti | redakti fonton]Kiel bandestro
[redakti | redakti fonton]- 1955 Do It Yourself Jazz (Signal, Savoy) kun Duke Jordan, Oscar Pettiford, Kenny Clarke
- 1955 Nica’s Tempo (Savoy Records)
- 1957 Jazz Laboratory Series 1+2 (Savoy Records)
- 1957 Jazz Lab (Columbia)
- 1957 Modern Jazz Perpesktive (Columbia)
- 1960 Sayin´ Something (Prestige)
- 1960 The Hap´nin´s (Prestige)
- 1960 The Rat Race Blues (Prestige)
Kiel gastmuzikisto
[redakti | redakti fonton]- Clifford Brown: Memorial Album (Blue Note, 1953)
- Art Farmer: When Farmer Meets Gryce (Prestige, 1954)
- Thelonious Monk: Monk's Music (Riverside Records)
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Noal Cohen, Michael Fitzgerald: Rat Race Blues: The Musical Life of Gigi Gryce (2002). Berkeley, California: Berkeley Hills Books.
- Ian Carr, Digby Fairweather & Brian Priestley: Rough Guide Jazz, Stutgarto, Metzler 2004 (2-a eldono), ISBN 978-3-476-01892-2
- Richard Cook & Brian Morton: The Penguin Guide to Jazz on CD 6-a eldono. ISBN 0-14-051521-6
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Detalaj informoj Arkivigite je 2021-08-30 per la retarkivo Wayback Machine
- Biografio ĉe hardbop.com (anglalingva)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Mortotago laŭ Jazz Rough Guide samkiel laŭ Carlo Bohländer k.a. Reclams Jazzführer 1989 kaj Leonard Feather & Ira Gitler Bibliographical Encyclopedia of Jazz 1999