Jacques Villeret
| Jacques Villeret | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Jacky Boufroura |
| Naskiĝo | 6-an de februaro 1951 en Tours, Indre-et-Loire,  Francio
|
| Morto | 28-an de januaro 2005 (53-jaraĝa) en Évreux, Eure, Francio
|
| Mortokialo | Hepata malsano 
|
| Tombo | cimetière de Perrusson (fr) 
|
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Francio
|
| Alma mater | Conservatoire national supérieur d'art dramatique Conservatoire à rayonnement régional de Tours (en)
|
| Familio | |
| Infano | Alexandre Villeret (en)
|
| Okupo | |
| Okupo | aktoro filmproduktoro filmaktoro teatra aktoro televida aktoro
|
Jacques VILLERET, naskiĝnome Jacky BOUFROURA (naskiĝis la 6-an de februaro 1951 en Loches (Indre-et-Loire), mortis la 28-an de januaro 2005 en Évreux (Eure)), estis franca aktoro.
Liaj plej famaj roloj estis aŭtisma Mo en L'Été en pente douce, ekster-terano en La Soupe aux choux, Marŝalo Ludwig von Apfelstrudel «che n'ai pas chanché» en Papy fait de la résistance kaj François Pignon en le Dîner de cons, kie lia burleska rondeco konservas dramecan dimension.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Jacquy Boufroura, naskiĝis de franca patrino Annette Bonin el Tours kaj kabila patro Ahmed Boufroura el Alĝerio. La gepatroj eksedziĝis kiam Jacques estis naŭ-monatojn aĝa. Li travivis plejparton de sia infaneco en Loches, regiono de lia adopta patro Raymond Villeret.
Li edziĝis al komediistino kaj verkistino Irina Tarassov la 26-an de decembro 1979 post du jaroj da kunvivado, kaj edukis Alexandre, filon de lia edzino, kvazaŭ propran infanon. En 2006 Alexandre estas muzikisto kaj reĝisoro. Jacques Villeret kaj Irina eksedziĝis en 1998. Li renkontis Seny, afrikan vidvinon, kiu estis forironta el Lille por vivi kun li en Parizo, kiam li mortis pro hepata interna hemoragio la 28-an de januaro 2005 en hospitalo de Évreux. Li estis entombigita en Perrusson, apud lia patrina avino, kiu estis lia plej proksima familiano.
Irina, lia edzino, rakontis ilian travivaĵon, ŝian akompanon en la kariero de sia edzo, kaj ilian batalon kontraŭ la malsano pro kiu Jacques forpasis, en libro eldonita de Flammarion Un jour tout ira bien (Iam ĉio fartos bone).
Filmografio
[redakti | redakti fonton]1973-1979
[redakti | redakti fonton]- 1973: RAS de Yves Boisset: Soldato Girot
- 1973: Max l'indien "kurtfilmo" de Tony Gatlif
- 1974: Un amour de pluie de Jean-Claude Brialy: Guillaume
- 1974: La Gueule ouverte (forigitaj scenoj) de Maurice Pialat
- 1974: Toute une vie de Claude Lelouch
- 1974: La Choisie "kurtfilmo" de Gérard Mordillat: La bofrato
- 1975: Sérieux comme le plaisir de Robert Benayoun: Ĝendarmo en televido
- 1975: Dupont Lajoie de Yves Boisset: Gérald, asistanto
- 1976: Le Bon et les méchants de Claude Lelouch: Simon, eta gangstero asociita kun Jacques
- 1976: Si c'était à refaire de Claude Lelouch: Bieno-agento
- 1976: Les Naufragés de l'île de la Tortue de Jacques Rozier: Petit Nono, akompananto
- 1976: Nono Nénesse "kurtfilmo filmita en video, neeldonita" de Jacques Rozier kaj Pascal Thomas: Nono
- 1977: Un autre homme, une autre chance de Claude Lelouch: Kliento
- 1978: Robert et Robert de Claude Lelouch: La heroo (Robert Villiers), timema kaj mallerta knabo
- 1978: Mon premier amour de Elie Chouraqui: Jacques Labrousse
- 1978: Molière ou La vie d'un honnête homme (forigitaj scenoj) de Ariane Mnouckhine: amuzisto
- 1978: Le Passe-montagne de Jean-François Stévenin: Georges, pariza arĥitekto
- 1979: Confidences pour confidences de Pascal Thomas: Studento kiu serĉas laboron
- 1979: Un balcon en forêt de Michel Mitrani: Gourcuff
- 1979: Mais où est donc Ornicar ? de Bertrand Van Effenterre: forigitaj scenoj dum muntado
- 1979: À nous deux de Claude Lelouch: Oĉjo Muziko
- 1979: Bête mais discipliné de Claude Zidi: Jacques Cardot, mararmea soldato
- 1979: Rien ne va plus -sinsekvo de skeĉoj- de Jean-Michel Ribes: Henri Fisserman en Prégénérique, Paul Flantier en Urgence, Bouli en Night in tube, Doktoro Delomien en Thérapie, Jacques du Breuil en Retour aux sources, Robert Valier en Brave Dupin, Florence en Tout s'arrange, Komisaro Blandin en Propreté, Trinkejestro de La Grenade en Café la Grenade, s-ro Fremelin en Qui...qui...qui
1981-1988
[redakti | redakti fonton]- 1981: Malevil de Christian de Chalonge: Momo
- 1981: Les Uns et les Autres de Claude Lelouch: Jacques
- 1981: La Soupe aux choux de Jean Girault: l'Oxien (La Denrée)
- 1982: Le Grand Frère de Francis Girod: Inspektoro Coleau
- 1983: Danton de Andrzej Wajda: Generalo François-Joseph Westermann
- 1983: Effraction de Daniel Duval: Valentin Tralande, pseŭdonime: "Val"
- 1983: Édith et Marcel de Claude Lelouch: Jacques Barbier
- 1983: Circulez y a rien à voir de Patrice Leconte: Inspektoro Pelissier
- 1983: Prénom Carmen de Jean-Luc Godard: Viro kiu manĝas jogurtojn en la necesejo de benzin-stacio
- 1983 : Papy fait de la résistance de Jean-Marie Poiré: Marŝalo (Reichsminister) Ludwig von Apfelstrudel
- 1983: Garçon! de Claude Sautet: Gilbert, kelnero
- 1984: Les Morfalous de Henri Verneuil: Béral
- 1985: Drôle de samedi de Bay Okan: Maurice, buĉisto
- 1985: Hold-Up de Alexandre Arcady: Jérémie Planchet (taksiisto)
- 1985: Dialogue de sourds - "kurtfilmo" de Bernard Nauer: La blindulo
- 1986: La Galette du roi de Jean-Michel Ribes: Utte el Danlando
- 1986: Les Folles Années du twist de Mahmoud Zemmouri: S-ro John Wayne
- 1986: Black Mic-Mac de Thomas Gilou: Michel Le Gorgues, inspektoro de higiena servo
- 1986: Les Frères Pétard de Hervé Palud: Momo, frato de Manu
- 1987: Dernier été à Tanger de Alexandre Arcady: Marcus
- 1987: L'Été en pente douce de Gérard Krawczyk: Maurice Leheurt, pseŭdonime Mo
- 1987: Soigne ta droite de Jean-Luc Godard: Ulo
- 1987: Sale Temps "kurtfilmo" de Alain Pigeaux: 40-jara deprimita senlaborulo
- 1988: La Petite Amie de Luc Béraud: Guillaume Bertin, urbo-planisto
- 1988: La fête à Louisette "kurtfilmo" de Alain Pigeaux
- 1988: Mangeclous de Moshé Mizrahi: Salomon
1990-1999
[redakti | redakti fonton]- 1990: Trois années de Fabrice Cazeneuve: Alexandre Guillermen
- 1991: Les Secrets professionnels du Dr Apfelglück de Hervé Palud, Alessendro Capone, Mathias Ledoux, Stéphane Clavier, Thierry Lhermitte: Martineau
- 1991: La Montre, la croix et la bannière (The favour, the watch and the very big fish) de Ben Lewin: Charles, viro en porvirina vendejo
- 1991: Le Fils du Mékong de François Leterrier: Durieux
- 1992: Le Bal des casse-pieds de Yves Robert: Jérôme
- 1992: Le Batteur du boléro de Patrice Leconte: Drummer
- 1992: Piège de feu "kurtfilmo" de Olivier Chavarot
- 1993: Mayrig de Henri Verneuil: Alexandre
- 1993: 588, rue Paradis de Henri Verneuil: Alexandre
- 1994: Parano de Yann Piquet: benzin-servisto en skeĉo: Nuit d'essence
- 1996: Golden Boy de Jean-Pierre Vergne: Antoine, edzo de Sandrine, laboristo kaj delegito
- 1998: Le Dîner de cons de Francis Veber: François Pignon
- 1998: Mookie de Hervé Palud: Frato Benoît
- 1999: Les enfants du marais de Jean Becker: Henri Pignol, pseŭdonime: Riton, kunulo de Garris
2000-2005
[redakti | redakti fonton]- 2000: Les Acteurs de Bertrand Blier: Jacques Villeret
- 2001: Un Crime au paradis de Jean Becker: Jojo Ŝtelĉasanto
- 2001: Un aller simple de Laurent Heynemman: Jean-Pierre, funkciulo en Ministerio
- 2001: Rencontre avec Jacques Rozier - Dokumenta filmo - de Christian Argentino: Atesto
- 2003: Effroyables Jardins de Jean Becker: Jacques Pouzay
- 2003: Le Furet de Jean-Pierre Mocky: Ĉasputoro - ankaŭ kun-produktoro.
- 2004: Malabar Princess de Gilles Legrand: Gaspard
- 2004: Vipère au poing de Philippe de Broca: Sinjoro Rézeau
- 2005: Iznogoud de Patrick Braoudé: Kalifo Haround El Poussah
- 2005: L'Antidote de Vincent de Brus: André Morin
- 2005: Les Âmes grises de Yves Angelo: Juĝisto Mierck
- 2005: Les Parrains de Frédéric Forestier: Lucien
- 2005: De qui me moque-Je ? (kurtfilmo)) de matthieu Maunier-Rossi: Azia kamparano
Televido
[redakti | redakti fonton]- 1972: Histoire de détective - "Au théâtre ce soir" - de Pierre Sabbagh: Fotografisto
- 1973: Fantasio de Roger Kahane: Spark
- 1975: Humour international de Paul Planchin
- 1978: Le rabat-joie de Jean Larriage: Léon
- 1979: Profession comédien de Catherine Barma kaj Jean-Claude Longin: Li mem
- 1979: Un coup de rasoir de Pascal Thomas: Servisto
- 1981: Gaston Lapouge de Franck Apprederis: Gaston Lapouge
- 1982: L'épreuve de Claude Santelli: Blaise
- 1982: Jacques Dutronc : La nuit d'un rêveur de Pierre Desfons: Gardisto de la S.F.P
- 1982: Merci Bernard -serioj- de Jean-Michel Ribes
- 1984: Sacré Lucien de Bernard Bouthier: Lucien Leroy
- 1985: La dernière chance de Gérard Jourd'hui
- 1986: Les millionnaires du Jeudi de Claude Grinberg
- 1989: C'est encore mieux l'après-midi de Georges Folgoas
- 1996: Georges Dandin de Molière de Jean-Claude Brialy: Georgo Dandin
- 1997: Le dernier été de Claude Goretta: Georges Mandel
- 1997: Les beaux jours de ?
- 1998: Volpone de Christian de Chalonge
- 2001: Désobéissance de Fabrice Cazeneuve
- 2003: Louis de Funès, La comédie humaine -Dokumenta filmo- de Philippe Azoulay : Atesto
Teatro
[redakti | redakti fonton]- 1971: Des frites, des frites, reĝisoris Gérard Vergez en TNP
- 1972: Occupe-toi d'Amélie, teatro des Célestins, Liono
- 1973: Les fourberies de Scapin, teatro de Reims-Robert Hossein kaj Jean-Baptiste Poquelin de Molière.
- 1974: Gomina, reĝisoris François Wertheimer, teatro de l'Européen.
- 1975-1983: One-man show
- 1987: C'est encore mieux l'après-midi de Ray Cooney, reĝisoris Pierre Mondy, en Théâtre des Variétés en Parizo
- 1989: Un fil à la patte de Georges Feydeau, reĝisoris Pierre Mondy, en Théâtre du Palais-Royal en Parizo
- 1990: La Contrebasse, reĝisoris Philippe Ferran en Théâtre Hébertot
- 1991: Refaro en la Gaité Montparnasse.
- 1993 kaj 1994: Le Dîner de cons
- 2000: Jeffrey Bernard est souffrant
Rekompencoj
[redakti | redakti fonton]- 1979: César por plej bona aktoro en dua rolo en Robert et Robert.
- 1999: César por plej bona aktoro en Le Dîner de cons.
- 1999: Premio Lumière por plej bona aktoro en Le Dîner de cons.
- "Minerve" por plej bona aktoro en reklam-filmo Petits Cœurs de Belin.
- Kavaliro de "Arts et Lettres".
- Honora Legio.
Anekdoto
[redakti | redakti fonton]Kelkaj personoj foje konfuzis jacques Villeret kun Maurice Risch. Ambaŭ komediistoj fakte prezentis ian fizikan similecon en la 1970-aj jaroj.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Irina Tarassov-Villeret, Un jour, tout ira bien. – Parizo: Flammarion, 2005. (ISBN|208068891X)
- Seny, Mon bébé blanc. – Parizo: le Cherche-Midi, 2005. (ISBN|2-74910-459-9)
- Jean-Jacques Jelot-Blanc, les Plus Belles Répliques de Jacques Villeret. – Monako; Parizo: Éditions du Rocher, kolekto «Les plus belles répliques de», 2005. – 155 p.-[8] p. de pl., 21 cm. – (ISBN|2-268-05479-9).
