Kain Tapper
| Kain Tapper | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 6-an de junio 1930 en Saarijärvi |
| Morto | 17-an de aŭgusto 2004 (74-jaraĝa) en Helsinko |
| Ŝtataneco | Finnlando Kanado 
|
| Okupo | |
| Okupo | pentristo fotisto skulptisto vidartisto
|
| Verkoj | En ny samtale |
Kain TAPPER (n. la 6-an de junio 1930 en Saarijärvi, m. la 17-an de aŭgusto 2004 en Helsinko) estis finna skulptisto kiu utiligis lignon, betonon, ŝtonon kaj metalon kiel materialojn por siaj verkoj.
Vivo kaj kariero
[redakti | redakti fonton]Tapper naskiĝis en Saarijärvi kaj kreskis en la sama familio kiel siaj fratoj, kiuj ankaŭ iĝis artistoj. La fratoj Harri (1929-2012) kaj Marko Tapper, kaŝnomo Marko Tapio (1924-1973), estis verkistoj. La plej juna de la fratoj, Yrjö (1932-2014), estis teatra dekoraciisto.
Antaŭ lia kariero kiel artisto, Tapper laboris en sia hejmurbo de Saarijärvi kiel konstrulaboristo kaj arbarlaboristo. Post servado en la militistaro en 1952, Tapper petis pri kaj estis akceptita kiel studento ĉe la Arta instituto en Helsinko, kie li studis en 1952-1954. Tapper studis ĉe la finna Akademio de Arto en 1955.
Tapper mortis en la aĝo de 74 jaroj en la hejmo de la artisto en Lalluka, elĉerpita de severa muskolmalsano.
La edzino de Tapper estis skulptistino Marjo Lahtinen-Tapper de 1969 kaj Riikka Vepsä-Tapper de 1993 ĝis sia morto.
Kiel skulptisto
[redakti | redakti fonton]Tapper evoluis en individuan artiston en la malfruaj 1950-aj jaroj en la sama tempo ke modernismo eniris finnan skulptadon. Li iĝis unu el la esencaj nomoj en esprimplena skulptado. En liaj verkoj, li povis kombini internacian abstraktan modernismon kaj hejman proksimecon al naturo. La vidoj kaj travivaĵoj de lia infanaĝa hejmo laŭ la naĝanta itinero estas reflektitaj en lia esprimo. En lia unua kreiva sezono, Tapper laboris kun ligno, kaj pli posta grejso, granito kaj vitro estis aldonitaj. En sia laboro, Tapper konservis spontanecon kaj instinkton, kio estas precipe evidenta en la realigo de la surfacoj de la verkoj. Multaj el la verkoj estas sufiĉe malgrandaj en grandeco, sed en komisionoj, Tapper ankaŭ kreis grandajn skulptaĵojn, kiel ekzemple en la laboro Golgata kallio (1961), komisiita por la luterana kirko de Orivesi, kie betula ligno estas prilaborita por prezenti fendan rokon. Postulema monumenta verko estis ankaŭ "Juna Sibelius" (1964), metita en Hämeenlinna.