Nacia Akademio de Sankta Cecilia

Nacia Akademio de Sankta Cecilia
Portalo de la historia ĉefsidejo de la Akademio
Portalo de la historia ĉefsidejo de la Akademio
lerneja instituto
konservatorio
arkivo Redakti la valoron en Wikidata
Komenco 1585 vd
Geografia situo 41° 55′ 44″ N, 12° 28′ 28″ O (mapo)41.92912.4745Koordinatoj: 41° 55′ 44″ N, 12° 28′ 28″ O (mapo)
Lando(j) Italio vd
Situo Romo
Adreso Largo Luciano Berio, 3, 00196 Roma
Nacia Akademio de Sankta Cecilia (Romo)
Nacia Akademio de Sankta Cecilia (Romo)
DEC
Map
Nacia Akademio de Sankta Cecilia
Filioj JuniOrchestra (en) Traduki
Biblioteca e Archivio musicale dell'Accademia nazionale di S. Cecilia (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Retejo Oficiala retejo
Jura formo fondaĵo
v • d • r

La Nacia Akademio de Sankta Cecilia (itale Accademia Nazionale di Santa Cecilia) estas inter la plej malnovaj institucioj en la mondo por instruado de muziko. Ĝia nuna ĉefsidejo estas en la Auditorium Parco della Musica, en la itala ĉefurbo Romo.

Muzikistoj de la akademio prezentanta antaŭ la koncerto ke ili donis ĉe la Palazzo Doria Pamphili, Romo. Giuseppe Branzoli, sidita en la antaŭo, tenas mandolinon

La Akademio situas en Romo, Italio, kaj estis fondita per la papa dekreto, "Ratione Congruite", nome de Siksto la 5-a en 1585, kiu alvokis du sanktulojn elstarajn en la okcidenta muzikhistorio: Gregorio la Granda, post kiu la gregoria ĉanto estas nomita, kaj Sankta Cecilia, la patronino de muziko.

La akademio estis fondita kiel "parokanaro" aŭ "frateco" - speco de religia gildo, se tiel diri - kaj dum la venontaj jarcentoj ĝi kreskis de forumo por lokaj muzikistoj kaj komponistoj al akademio kun internacia reputacio, aktiva en muzika esploro (la fakultato de la akademio konsistas el cent eminentaj fakuloj kaj muzikesploristoj), en muzika edukado (en ĝia rolo Kiel konservatorio kaj en la trejnado de prezentistoj (la akademio konservas regulajn agadojn de koruso kaj simfonia orkestro, la Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia).

Historio

[redakti | redakti fonton]

La unua loĝloko de la komunumo en la jaroj 1585 ĝis 1622 estis la preĝejo de Sankta Maria ad Martirez, pli konata kiel la Panteono de Romo. De tie ĝi translokiĝis unu post la alia al malsamaj preĝejoj en Romo ĝis ŝi finfine ekloĝis, en 1685, en San Carlo e Caterina [1].

Dum la unua jarcento da ĝia ekzisto, la komunumo estis laborrenkontiĝo por granda nombro da eminentaj muzikistoj kaj komponistoj, inter ili Giovanni Pierluigi da Palestrina. Dum tiu ĉi periodo ekzistis ofte rivaleco inter la institucio kaj alia grava muzika organizo en Papa Romo, la "Sistine Choir". La rivaleco plejparte rondiris ĉirkaŭ kontrolado de alirebleco al la muzika profesio. Pri la rajtoj trejni muzikistojn kaj publikigi muzikon. La rivaleco neniam finiĝis, fakte, kaj oni povas diri, ke ĝi daŭris la tutan periodon de la ekzisto de la Papa Ŝtato, tio estas, ĝis 1870, kiam tio estis nomita "la provizora kontrolo de la Eklezio" finiĝis en armea operacio de la nova naciŝtato de unuiĝinta Italio [1].

La komenco de la 18-a jarcento estas konsiderata aparte brila periodo por akademiularo. Inter la nomoj asociitaj kun la organizo en ĉi tiu periodo estas Archangelo Corelli, Alessandro kaj Domenico Scarlatti kaj Niccolò Jommelli. En 1716, la papo Inocento la 11-a eligis dekreton devigantan ĉiujn muzikistojn praktikantajn sian profesion en Romo aliĝi kiel membroj de la komunumo. Dum la revolucia periodo de la Napoleonaj Militoj, la Akademio suspendis siajn operaciojn sed denove malfermiĝis por regula funkciado en 1822, kelkajn jarojn post la resurtronigo kaŭzita de la Viena kongreso [1].

En la jaroj inter la remalfermo kaj la fino de la Papa Ŝtato en 1870, granda transformo okazis. La organizo malfermis siajn rangojn al membroj de kategorioj kiuj estis ekster la amplekso ĝis tiam, kiel ekzemple Dancistoj, poetoj, muzikologoj, muzikinstrumentaj konstruistoj kaj eldonistoj de partituro. En 1838 la komunumo Santa Cecilia estis oficiale difinita kiel akademio kaj poste kiel papa akademio. La listo de aktivaj membroj kaj honoraj membroj de la Akademio dum tiu ĉi periodo estas tre respektata kaj inkluzivas Cherubini, Donizetti, Rossini, Paganini, Auber, Liszt, Mendelssohn, Berlioz, Gounod kaj Meyerbeer. Inter la monarkoj de Eŭropo kiuj estis honoraj membroj de la Akademio estis reĝino Viktorio [1].

Post la Unuiĝo de Italio, la Akademio establis sian novan pozicion establante permanentajn korpojn de simfonia orkestro (1895) kaj koruso (1908). Ĝi progresis de pensiono al "Lichow Musicale" - "High School of Music" - al la statuso de plena konservatorio; Ankaŭ inkluditaj en ĝia medio estas la Eleonora Doza Drama Lernejo kaj centro por eksperimenta kinarto.

La plej nova novigo estas katalogo de centoj da jaroj da muzikaj atestiloj kaj dokumentoj - inkluzive de grava kolekto de tradicia muziko en etnomuzikologiaj arkivoj - ilia konservado kaj, finfine, ilia prezento per plurmedia datumbazo malfermita al la ĝenerala publiko. Ekde 2008, la akademio ankaŭ konservis muzikinstrumentan muzeon nomitan MUSA [1]. La Akademiaj konstruaĵoj troviĝas nuntempe en la nova "Music Park" en Romo, unu el la plej grandaj muzikejoj en la mondo.

Akademiaj honoritoj

[redakti | redakti fonton]

Akademiaj ordinaruloj

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Oficiala retejo. Accademia Nazionale di Santa Cecilia. Arkivita el la originalo je 2an de januaro 2018. Alirita 9an de okctobro 2011 .

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]
Bibliotekoj