Anna Gardell-Ericson | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Visby parish (en) , 1853ko urriaren 10a |
Herrialdea | Suedia |
Lehen hizkuntza | suediera |
Heriotza | Engelbrekt church parish (en) , 1939ko ekainaren 2a (85 urte) |
Familia | |
Ezkontidea(k) | Johan Ericson (en) (1882ko abuztuaren 4a - |
Seme-alabak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Heziketa | Suediako Arteen Errege Akademia |
Hizkuntzak | suediera |
Irakaslea(k) | Alexander Louis Leloir (en) Ferdinand Heilbuth |
Ikaslea(k) | ikusi
|
Jarduerak | |
Jarduerak | margolaria |
Genero artistikoa | Akuarela |
Anna Maria Gardell-Ericson (Visby, Suedia, 1853ko urriaren 10a – Stockholm, 1939ko ekainaren 2a) margolari eta akuarelista suediarra izan zen.[1] Kostaldeko eszenetan eta laku edo ibaietako paisaietan espezializatu zen.
Bere aita Johan margolari paisajistatzat hartzen da, baina litekeena da bere dedikazio nagusia udal mailako administrari-ofiziala izatea.
Gardell-Ericson hamasei urterekin hasi zen pintatzen, eta zuen talentuagatik Suitzara joan zen ikastera.
Geroago, Per Daniel Holmekin ikasi zuen Stockholmeko Suediako Arteen Errege Akademian, 1875ean Akademiak egindako erakusketa batean estreinatuz.[1] Hurrengo urtean, brontzezko domina jaso zuen Filadelfiako Mendeurreneko Erakusketan.
1879an, Parisera joan zen Alexandre-Louis Leloir eta Ferdinand Heilbuth-ekin ikasten jarraitzeko, eta Camille Corot-en akuarelak kopiatu zituen. 1882an erakusketa handia egin zuen Parisko Aretoan, eta, horren ondorioz, Goupil & Cie arte-banatzaileen hileko 1.000 frankoko kontratua lortu zuen. Urte horretan, Johan Ericsonekin (1849-1925) ezkondu zen, Karlshamngo margolari paisajistarekin. Dudley Gallery arte-elkarteko kide ere izan zen.
Gardell-Ericson senarrarekin bizi izan zen Frantzian 1884 arte. Une hartan, kolera-izurrite bat lehertu zen Parisen. Gero Suediara itzuli eta Göteborgen finkatu ziren. Han egon zen bitartean, Gummeson Galerian eta hainbat arte-elkartetan erakusketak egin zituen. Arte Ederren Jauregian ere bere lanen erakusketa bat egin zuen, 1893ko Chicagoko Kolonbiako Mundu Erakusketan.[2]
Hil baino lehentxeago bere memoriak idatzi zituen, baina ez ziren argitaratu. 1939an eta 1946an, beren lanen atzera begirako erakusketa handiak egin ziren.