Manuel Altolaguirre | |
---|---|
(2023) | |
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Manuel Altolaguirre y Bolín |
Jaiotza | Málaga, 1905eko ekainaren 29a |
Herrialdea | Espainia |
Lehen hizkuntza | gaztelania |
Heriotza | Burgos, 1959ko uztailaren 26a (54 urte) |
Hobiratze lekua | San Justoren hilerria |
Heriotza modua | : trafiko-istripua |
Familia | |
Ezkontidea(k) | Concha Méndez (1932 - 1944) |
Seme-alabak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Heziketa | Institución Libre de Enseñanza Granadako Unibertsitatea St. Stanislaus Kostka College, Málaga (en) |
Hizkuntzak | gaztelania frantsesa |
Jarduerak | |
Jarduerak | poeta, idazlea, gidoilaria, itzultzailea, inprimatzailea eta antzerkigilea |
Mugimendua | 27ko Belaunaldia |
Genero artistikoa | olerkigintza |
Manuel Altolaguirre (Málaga, 1905eko ekainaren 29a - Burgos, 1959ko uztailaren 26a) espainiar poeta izan zen. 27ko Belaunaldiko olerkari-taldekoa. Orduko poesiarako funtsezkoa izan zen Litoral aldizkariaren argitaratzailea, beste zenbait aldizkari- eta poesia-bildumarekin batera. Gerra ostea Kuban eta Mexikon igaro zuen. Haren poesian nabaria da Juan Ramón Jiménez eta Pedro Salinasen eragina. Altolaguirreren idazlanen artean nabarmentzekoak dira: Las islas invitadas (1926), Ejemplo (1927), Poesía (1931), Soledades juntas (1931). Erbestean beste zenbait poema-liburu argitaratu zituen: Fin de un amor (1949), Poemas de América (1955). Abangoardismo arrastorik aurkitzen ez den poeta honen olerkigintzaren ezaugarri nagusia musikaltasuna da.