Marcelino Camacho

Marcelino Camacho

(2008)

Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua

1979ko martxoaren 20a - 1981eko otsailaren 10a - Nicolás Sartorius
Barrutia: Madril
Hautetsia: 1979ko Espainiako hauteskunde orokorrak

Espainiako Diputatuen Kongresuko diputatua

1977ko uztailaren 1a - 1979ko urtarrilaren 2a
Barrutia: Madril
Hautetsia: 1977ko Espainiako hauteskunde orokorrak

Langile Komisioakeko idazkari nagusi

1976ko uztailaren 11 - 1987ko azaroaren 18a
← baliorik ez - Antonio Gutiérrez Vegara
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMarcelino Camacho Abad
JaiotzaLa Rasa (en) Itzuli1918ko urtarrilaren 21a
Herrialdea Espainia
Lehen hizkuntzagaztelania
HeriotzaMadril2010eko urriaren 29a (92 urte)
Hobiratze lekuaMadrilgo hilerri zibila
Familia
Ezkontidea(k)Josefina Samper Rojas  (1948ko abenduaren 22a -  2010eko urriaren 23a)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria, sindikalista, idazlea, metallurgist (en) Itzuli eta labor leader (en) Itzuli
Lantokia(k)Madril
Jasotako sariak
KidetzaUnión General de Trabajadores
Langile Komisioak
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Espainiako Alderdi Komunista
Ezker Batua

Find a Grave: 60789711 Edit the value on Wikidata

Marcelino Camacho Abad (El Burgo de Osma, Soria, 1918ko urtarrilaren 21a - Madril, 2010eko urriaren 29a) sindikalista eta politikari espainiarra izan zen.

Hamazazpi urte zituela egin zen UGT sindikatuko eta PCE Espainiako Alderdi Komunistako kide. Espainiako Gerra Zibilean, errepublikaren alde borrokatu zen. Gerra amaieran, preso egon zen Tangerren (1940-41). Ihes egitea lortu zuen, eta frantses armadan lan egin zuen 1957ra arte.

Espainiara itzultzean, Perkins motor-fabrikan hasi zen lanean, eta buru-belarri ekin zion sindikatuko lanari. Langileen Oposizio Sindikaleko (OSO) ordezkari izan zen lehenbizi, eta Comisiones Obreras sindikatua (CCOO) eratu zuen gero, Julián Ariza eta beste zenbaitekin batera.

Sarritan kartzelatu zuten frankismoaren garaian (1967tik 1972ra, 1972tik 1975era, 1976an), eta CCOOko idazkaritza nagusian jardun zuen Franco hil ostean.

Diputatu izan zen ­PCEko zerrendetan, Madrilen 1977an hautatu zuten Espainiako Parlamentuan, eta PCEko Batzorde Eragileko kide ere izan zen. 1987an utzi zuen CCOOko idazkaritza nagusia, eta sindikatuko presidente izendatu zuten. Bere bizitzako oroitzapenen liburua idatzi zuen 1990ean, Confieso que he luchado, Manuel Vázquez Montalbánen hitzaurrea duena.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Marcelino Camacho Aldatu lotura Wikidatan