Mariana Mazzucato | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Erroma, 1968ko ekainaren 16a (56 urte) |
Herrialdea | Ameriketako Estatu Batuak Italia Erresuma Batua |
Familia | |
Ezkontidea(k) | Carlo Cresto-Dina (en) |
Hezkuntza | |
Heziketa | Tufts Unibertsitatea New School for Social Research Princeton High School (en) |
Hizkuntzak | ingelesa italiera |
Jarduerak | |
Jarduerak | ekonomialaria, unibertsitateko irakaslea eta autorea |
Lantokia(k) | Brighton eta Hove |
Enplegatzailea(k) | Sussexko Unibertsitatea London Business School (en) |
Jasotako sariak | |
Influentziak | Joseph Schumpeter eta John Maynard Keynes |
Kidetza | UCL Press (en) |
marianamazzucato.com | |
Mariana Mazzucato (Erroma, Italia, 1968ko ekainaren 16a) estatubatuar eta italiar nazionalitatea duen ekonomialaria da.[1] Berrikuntzaren eta Balio Publikoaren Ekonomiako irakaslea da, eta Berrikuntza eta Asmo Publikorako Institutuko zuzendaria University College Londonen (UCL) eta Berrikuntza Ekonomiako RM Phillips Chair-ekoa Sussex-eko Unibertsitatean. 2013an, The New Republic egunkariak "berrikuntzari buruzko hiru pentsalari garrantzitsuenetakotzat" jo zuen.[2] Honoris causa doktorea da Kataluniako Unibertsitate Irekian (2022).
Mazzucatok, besteak beste, liburu hauexek argitaratu ditu: The Entrepreneurial State: debunking public vs. private sector myths (Estatu ekintzailea. Sektore publikoko mitoak pribatuaren aurrean, 2013) , 2014an espainolez Mitos del sector público frente al privado izenburuaz argitaratua, eta The Value of Everything: making and taking in the global economy (Ororen balioa: egin eta hartu ekonomia globalean) .[3][4][5] 2016an, Mazzucatok Rethinking Capitalism: Economics and Policy for Sustainable and Dentro Growth (Kapitalismoa birpentsatzen: ekonomia eta politika hazkunde jasangarri baterako eta barruan) liburua argitaratu zuen Michael Jacobsekin batera.
Mazzucatoren gurasoak, Ernesto eta Alessandraren guraso italiarrak Princetonera (New Jersey) joan ziren bizitzera 1972an, Valentina, Mariana eta Jacopo hiru seme-alabekin, Ernestok Princetongo Unibertsitatean, plasmaren fisikako laborategian, fisikari gisa lanpostu bat onartu ostean. Mariana Mazzucatok Ameriektako Estatu Batuetan eman zuen bere bizitzaren zati handia, 2000. urtean Europara itzuli baino lehen.[6]
Mazzucato Princetongo Institutuan graduatu zen 1986an, Tufts Universityko Historia eta Nazioarteko Harremanetako lizentziatura lortu zuen 1990ean, New School for Social Researcheko Ekonomia Masterra 1994an, eta Ekonomiako doktoretza bat ere bai 1999an, New Schoolen.[7]
Mazzucato Carlo Cresto-Dinarekin ezkonduta dago, Italiako zinema ekoizlearekin, eta lau seme-alaba dituzte.
Mazzucato ekonomiako irakasle laguntzailea bihurtu zen Denverreko Unibertsitatean, 1997an.[7] 1998 eta 1999 bitartean, Marie Curie Research doktoretza osteko bekaduna izan zen London Business Schoolen, eta Paul Geroskirekin (London Business Schooleko dekano ohia) lan egin eta argitaratu zuen. 2000. urtean, Open Universityko Ekonomia Sailean hasi zen irakasle, eta 2004an irakasle titularra bihurtu zen. Bertan, ikerketa, berrikuntza, ezagutza eta garapenerako zentro bat sortu eta zuzendu zuen. 2007tik 2009ra irakasle bisitaria izan zen Bocconi Unibertsitatean.[7]
Mazzucato RM Phillips-eko katedraduna izan zen SPRUko Berrikuntza Ekonomian, Sussex-eko Unibertsitatean. Aurretik, Christopher Freeman, Keith Pavitt eta Nick Von Tunzelmann pentsalari nagusiek hartu zuten katedra hori. 2013an argitaratu zuen The Entrepreneurial State: debunking public vs. private sector myths.[5] 2014an, New Statesman SPERI Prize in Political Economy saria eman zioten, egoera ekintzaileari eta sektore publikoko berrikuntzari buruz egindako lanarengatik. 2013an, The New Republic-ek "berrikuntzari buruzko hiru pentsalari garrantzitsuenetako bat" deitu zion.[2]
Scottish Government's Council Economics Advisors-eko kidea da; Berrikuntza Ekonomiako Munduko Foro Ekonomikoko kontseiluko kidea, eta, 2015era arte, Hazkunderako Berrikuntzari buruzko Europako Batzordeko (RISE) aditu-taldeko kidea izan zen.[8] 2009tik 2012ra, Mazzucato finantza, berrikuntza eta hazkundeari buruzko European Commission Framework Programmes-eko hiru urteko proiektu baten koordinatzailea izan zen [FINNOV], eta ESRC Centre for Social and Economic Research on Innovation in Genomics-eko (Innogen) zuzendari ekonomikoa.
2015eko irailaren 27an, British Labour Party's Economic Advisory Committeerako (Britainia Handiko Alderdi Laboristaren Ekonomia Aholku Batzordea) izendatu zutela iragarri zen, Shadow Chancellor (Parlamentuko oposizioko kantzilerra) John McDonnellek deitua eta Erresuma Batuko Alderdi Laboristako buruzagiari komunikatua.[9]
2016an, John McDonnellek antolatutako hitzaldi sortako lehena eman zuen, Erresuma Batuan “ekonomiaren inguruko eztabaida zabaltzeko”.
2015ean, Mazzucatok Brasilgo berrikuntza-politikari buruzko txosten bat idazteko enkargua jaso zuen Brasilgo Gobernuko Zientzia, Berrikuntza eta Teknologia Ministeriorako, eta 2016ko apirilaren 6an argitaratu zen.
Mazzucato izan zen Nazio Batuen Latinoamerika eta Kariberako Ekonomia Batzordeak antolatutako Raul Prebisch konferentzia eman zuen lehen emakumea, Santiagon (Txile), 2016ko apirilean.[10]
Mazzucatoren ikerketa finantza merkatuen, berrikuntzaren eta hazkunde ekonomikoaren arteko harremanean, enpresan, industrian eta maila nazionalean zentratzen da.
Ekonomia ebolutiboaren esparru schumpetertarraren barruan lan egiten du, enpresen arteko ezberdintasun iraunkorren jatorria eta bilakaera aztertuta, eta ezberdintasun horiek sektoreen artean eta industriaren bizi-zikloan nola aldatzen diren aztertuz. Bere ikerketa enpirikoak autogintzan, PCetan, bioteknologian eta industria farmazeutikoetan zentratu dira. Bere lanetako bat, aldaketa teknologikoen eta balio-merkatuetako burbuilen koeboluzioa aztertu du. Bertan, berak erreklamatzen du akzioen prezioaren aldakortasuna altuagoa izan ohi dela enpresa eta industria mailan, berrikuntza teknologikoa "erradikalagoa" denean.
Mazzucatok 2013an argitaratu zuen ingelesez eta hurrengo urtean gaztelaniaz El Estado emprendedor: mitos del sector público frente al privado. Liburuko ideiak Estatu Ekintzailea izeneko Demos think tankerako liburuxka laburrago batean azaldu ziren lehen aldiz. Ekintzailetza dinamikoa eta berrikuntza sektore pribatuari utzita, merkatuaren akatsak "konpondu" besterik behar ez duen erakunde burokratiko estatiko gisa Estatuaren ideia okerra dela argudiatzen du 2013ko liburuak. Hainbat sektoretako kasuen azterketa batzuk deskribatzen ditu, bioteknologia, farmaziak eta teknologia garbia barne, estatua arrisku handiko inbertsioak egiten ari dela erakusteko, sektore pribatuak esku hartu baino lehen. IPhonea aztertzen duen kapitulu batean, “adimentsu” egiten duten hamabi teknologia deskribatzen ditu (Internet, GPSa, ukipen-pantaila eta ahots bidez aktibatutako Siria), Estatuak finantzatu zituenak.
Liburuan bi kapitulu agertzen dira "teknologia berdearen" iraultza azaleratu berriari buruz. Iraultza horretarako oinarriak ezartzen ari diren funts publikoak zehazten ditu, estatuak bioteknologiaren eta nanoteknologiaren arrisku handiko eremuetan inbertitu zuen antzera. Liburuaren amaieran egileak dio adibide horietan guztietan arriskuak sozializatuak zirela, sariak pribatizatuak egon ziren bitartean, eta ‘hazkunde inklusibo' gehiago sortzeko dinamika hori aldatzeko hainbat modu ikusten dituela.
2015ean PublicAffairs-ek AEBko edizio bat argitaratu zuen eta sarrera berri bat sartu zuen. 2015ean Kanpo Arazoetako bere artikuluak liburuaren laburpen bat ematen du eta bere inplikazioak deskribatzen ditu, sektore publikoak arriskuak ez ezik, sariak ere parteka ditzan.
Ezberdintasunari ere erreparatu dio William Lazonickekin (Massachusetts Unibertsitateko Industria Lehiakortasunerako Zentroko irakasle eta zuzendaria) egindako lanean. Bere artikulu bateratua, euskaraz: "Arriskuaren sariaren lokarria: Nor arriskatzen da? Nork lortzen ditu sariak?" Mazzucatok argitaratutako Cambio Corporativo e Industrial ale berezi baterako, balioa zelan sortu eta kapitalismo modernoan balioa zelan ateratzen den deskribatzen du, baita bien arteko tentsioa ere. Egileek argudiatu dute desoreka dagoela berrikuntza prozesuan arriskuak hartzearen banaketa 'kolektiboaren' eta sarien banaketa gero eta estuagoaren artean. Artikulua 2012an argitaratu zuten lehen aldiz, Policy Network think tankerako.
Era berean, Policy Network think tankerako beste artikulu batean, "Errekilibratu zer? ", Mazzucatok argudiatzen du arazoa ez dela soilik epe laburrekoa; finantza jarduerak balioa ateratzean zentratzen diren moduari buruzkoa ere bada, eta balioa sortzean zentratzen diren jarduerez gain sarituak izaten dira: askotan, balio hori suntsitzera eramaten du.
2014az geroztik, Mazzucatok “merkatuaren porrotaren teoria” kritikatu du, eta Estatuak ekonomian duen eginkizunaz duen kontzeptua garatu du, “merkatu berriak sortu eta taxutzeko”, konpondu baino gehiago. Carlota Pérezekin egin duen lanaren arabera, ikuspegi horri esker, “berdea” dena ekonomia osoaren birbideratze gisa uler liteke. Caetano Pennarekin egin duen lanaren ardatza izan da zelan misiora bideratutako merkatua osatzeko esparru batek estatuko inbertsio bankuen funtzioa ulertzeko era berri bat eman dezakeen.
Kritikoek argudiatu dutenez, Mazzucatok "ondasun publikoen" definizio nahasia ematen du, eta hori "puntu erabakigarria" da, izan ere, "aurkariak ez direnez eta [ondasun publikoen] baztertzaileak ez direnez, zaila egiten zaie zerbitzua ematetik etekina ateratzea", eta, hortaz, sektore pribatuak ezin du, definizioz, haietan interesik izan.[11]
Beste batzuek "enpresekin gogorregia" dela diote, hala ere, "arrazoia" duela onartu dute, "Estatuak aurrerapen iraultzaileen ekoizpenean paper nagusia jokatu duela argudiatuta, eta ezin dela gutxietsi bere negozioa teknologian oinarritzen duten enpresen arrakastan egindako ekarpena".[12]
Martin Wolfek idatzi zuenez, The Entrepreneurial State-k "tesi polemikoa" eskaintzen du, baina "funtsean zuzena", eta ohartarazi du "gobernuak berrikuntzaren sustapenean duen papera ez aitortzea" izan daitekeela "oparotasuna areagotzeko mehatxurik handiena".[13][13] Beste kritikari batek esan zuenez, "gauza bat da Estatua berrikuntzaren bultzatzaile gisa legitimatzea eta merezi duenari sinesgarritasuna ematea —[Mazzucatoren] liburuak maisutasunez egiten du hori—, baina beste gauza bat da arriskuari politikoki onargarria den era batean helduko dion berrikuntza-politika eraginkor bat diseinatzea".[14]