Cette statistique[4] comparée au recensement de 1921 (voir la section précédente) montre que des Polonais (a priori catholiques romains) se sont déclarés gréco-catholiques. Le nombre plus important de pratiquants juifs que de personnes s'étant déclarées ethniquement juives pourrait signifier que les Juifs n'ont pas nécessairement déclaré l'être lors du recensement, pour éventuellement échapper à l'antisémitisme latent existant en Europe orientale. Le nombre d'adeptes du protestantisme coïncide en revanche parfaitement avec les personnes qui se sont déclarées d'origine allemande.
↑Dziennik Ustaw|rok=1920|numer=117|pozycja=768 - Ustawa z dnia 3 grudnia 1920 r. o tymczasowej organizacji władz administracyjnych II instancji (województw) na obszarze b. Królestwa Galicji i Lodomerji z W. Ks. Krakowskiem oraz na wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej obszarach Spisza i Orawy
↑Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIII - Województwo Lwowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
↑Karol Grünberg, Bolesław Sprengel, Trudne sąsiedztwo. Stosunki polsko-ukraińskie w X-XX wieku, Warszawa 2005, (ISBN83-05-13372-9) s. 319.
↑Źródło: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dnia 30 września 1921, zeszyt: Województwo lwowskie (tabela wojewódzka, s. VIII-IX.), Warszawa 1924, wyd. Główny Urząd Statystyczny