Alfred-Marie Liénard
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 2 de abril de 1869  Amiens, Francia |
| Morte | 29 de abril de 1958 (89 anos) París, Francia |
| Presidente Sociedade Matemática de Francia | |
| xaneiro de 1933 – decembro de 1933 ← Gaston Julia – Jean Chazy → | |
| Director Escola Superior de Minas de París | |
| 1929 – 1936 ← Gabriel Chesneau – Félix Leprince-Ringuet (pt)  → | |
| Vicepresidente Société française des électriciens (en) | |
| 1926 – 1929 | |
| Datos persoais | |
| Residencia | Versalles |
| Educación | Escola Politécnica Escola Superior de Minas de París |
| Actividade | |
| Ocupación | físico, enxeñeiro, profesor universitario |
| Obra | |
| Arquivos en | |
| Premios | |
| |
Alfred-Marie Liénard, nado en Amiens o 2 de abril de 1869 e finado en París o 29 de abril de 1958, foi un físico e enxeñeiro francés. Os seus estudos centráronse na teoría da electricidade e o magnetismo.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Alfred-Marie Liénard estudou na Escola Politécnica de Francia de 1887 ata 1889, e na Escola Superior de Minas de Saint-Étienne de 1889 ata 1892. Desenvolveuse como enxeñeiro de minas en Valencia, Marsella e Angers dende 1892 ata 1895. Na Primeira guerra mundial serviu no exército francés.[1]
Entre 1895 e 1908, foi profesor na Escola Superior de Minas de Saint-Étienne e, posteriormente, na Escola Nacional Superior de Minas de París, entre 1908 e 1936, onde foi catedrático de Electricidade Industrial. Foi subdirector de dita escola entre 1918 e 1929, e director da mesma desde 1929 ata o seu retiro en 1936. Presidiu a Sociedade Matemática de Francia durante 1933.
En 1898 (e dous anos despois, Emil Wiechert), deduciu os agora chamados potenciais de Liénard–Wiechert, que describen o efecto electromagnético clásico de unha carga eléctrica puntual en movemento en termos dun campo potencial e escalar.
As súas dúas únicas obras puramente matemáticas foron impulsadas polos seus estudos en mecánica. Na primeira delas[2], xunto con Henri Chipart, estableceron o criterio de Liénard-Chipart para determinar cando a parte real das raíces dunha ecuación alxébrica é negativa, con interese en problemas relacionados coa radioelectricidade. Na segunda delas[3], estudou en profundidade a ecuación de Liénard polo seu interese en aplicacións a circuítos eléctricos e sistemas onde aparecen oscilacións autosostenidas, isto é, sen acción dunha forza externa.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Alfred-Marie LIENARD (1869-1958)". Consultado o 30 de xuño de 2024.
- ↑ Liénard, Alfred-Marie (1914). "Sur le signe de la partie réelle des racines d'une equation algébrique". Journal de Mathématiques Pures et Appliquées 10: 291–346.
- ↑ Liénard, Alfred-Marie (1928). "Etude des oscillations entretenues". Revue Générale de l'Électricité 23: 901–912, 946–954.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Marc Jouguet (1958). La vie et l'oeuvre scientifique de Alfred-Marie Liénard. Exposé fait en séance mensuelle de la Société française des Electriciens, le 4 décembre.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Annales.org: Alfred-Marie Liénard
