(2024) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 9 de agosto de 1989 (35 anos) Vasto, Italia (pt) |
Actividade | |
Ocupación | piloto de motociclismo |
Deporte | Motociclismo de velocidade |
Número deportivo | 29 |
Familia | |
Pai | Regalino Iannone |
Páxina web | andreaiannone.com |
Andrea Iannone, nado en Vasto, Italia, o 9 de agosto de 1989, é un piloto profesional de motos que corre actualmente en MotoGP cunha Ducati Pramac e é compañeiro de equipo do estadounidense Ben Spies.
Andrea comezou a destacar como bo piloto en campionatos italianos e españois, e en 2005 realizaría a súa primeira fichaxe por Aprilia para disputar a tempada completa. No ano siguinte (2006) fracturouse dúas vértebras, o que lle condicionou toda a vida. Foi no 2008, no GP da China, onde conseguiu a súa primeira vitoria coma profesional na categoría de 125 cc.
En 2009 comezou dunha maneira espectacular, con dúas vitorias consecutivas,[1] que o poñían como o líder do Campionato e serio aspirante ao título, pero a súa inexperiencia e a súa irregularidade relegárono á sétima posición do campionato ao rematar a tempada.
Neste mesmo ano produciuse un dos incidentes máis significativos da súa carreira deportiva, no Gran Premio de San Marino derribou na última curva a Pol Espargaró, que ía primeiro despois de remontar 13 posicións. Produciuse un rifirrafe entre eles, durante o cal Espargaró golpeou e rompeu á cúpula da moto de Iannone, e este reaccionou dándolle un cabezazo a Espargaró co casco posto. Despois, o piloto italiano díxolle á prensa: Eu non lle toquei porque me da noxo. Os españois son así, el quería gañar e eu tamén. Disgústame telo tirado, porque non o fixen a propósito. Se me conformase co segundo posto non pasaría isto, pero quería gañar. Por este suceso, sancionaron a Iannone con 5.000 dólares e foi duramente criticado polos medios de comunicación, causando a perda dalgún patrocinador. Na seguinte carreira, en Estoril, Iannone disculpouse con Espargaró.[2]
Na tempada 2010, Andrea Iannone correu na nova categoría de Moto2. Ese ano fichou polo equipo Aprilia onde compartiu equipo con Gabor Talmacsi. Despois dun comezo lento, conseguiu vitorias en Mugello e Assen. Porén foi sancionado en Barcelona, cando recibiu unha penalización "ride-through" por adiantar a Yuki Takahashi baixo condicións de bandeira amarela. A continuación, pasou a gañar de novo en Motorland Aragón, unha pista nova no calendario de MotoGP en 2010. Rematou terceiro no Mundial, conseguindo 3 vitorias e 5 podios.
No ano 2011, Iannone firmou polo equipo Speed Master Team, do que é socio seu pai, sendo o único piloto do equipo. Rematou a tempada no terceiro posto do mundial de Moto2 por detrás de Stefan Bradl e Marc Márquez, tras gañar a Alex de Angelis na última carreira da tempada (Valencia) e así lograr 3 vitorias e 6 podios.
Na tempada 2012 seguiu no mesmo equipo (Speed Master Team) e rematou a tempada en Moto2 quedando terceiro no Mundial, por detrás de Pol Espargaró e Marc Márquez. En setembro dese ano anunciou que para a próxima tempada correría en MotoGP cunha Ducati Pramac e sería compañeiro de equipo do estadounidense Ben Spies.[3]
Tempada | Categoría | Equipo | Moto | Carreiras | Vitorias | Podios | Pole | Puntos | Posicións |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2005 | 125cc | Aprilia | Aprilia RSV 125 | 15 | 0 | 0 | 0 | 20 | 20º |
2006 | 125cc | Aprilia | Aprilia RSV 125 | 11 | 0 | 0 | 0 | 15 | 22º |
2007 | 125cc | Aprilia | Aprilia RSV 125 | 17 | 0 | 0 | 0 | 26 | 20º |
2008 | 125cc | Aprilia | Aprilia RSV 125 | 17 | 1 | 1 | 1 | 106 | 10º |
2009 | 125cc | Aprilia | Aprilia RSV 125 | 16 | 3 | 4 | 2 | 122.5 | 7º |
2010 | Moto2 | Speed Up | FTR Moto M210 | 17 | 3 | 8 | 5 | 199 | 3º |
2011 | Moto2 | Suter | Suter MMXI | 17 | 3 | 6 | 0 | 177 | 3º |
2012 | Moto2 | Speed Up | Speed Up | 12 | 2 | 5 | 0 | 165 | 3º |
2013 | MotoGP | Ducati | Ducati Pramac | ||||||
Total | 122 | 12 | 24 | 8 | 830.5 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Andrea Iannone |