Hugo Obermaier
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xaneiro de 2019.) |
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 29 de xaneiro de 1877 Ratisbona, Alemaña |
| Morte | 12 de novembro de 1946 (69 anos) Friburgo, Suíza |
| Catedrático | |
| Catedrático de universidade | |
| | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Igrexa católica |
| Educación | Universidade de Viena |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Viena Madrid París Friburgo |
| Ocupación | antropólogo, profesor universitario, escritor de non ficción, paleontólogo, historiador, arqueólogo, prehistoriador, xeólogo |
| Empregador | Universidade Complutense de Madrid Universidade de Friburgo, Suíza |
| Membro de | |
| Alumnos | Antonio García Bellido e Julio Martínez Santa-Olalla |
| Participou en | |
| 1933 | Cruceiro universitario polo Mediterráneo de 1933 |
| Obra | |
| Doutorando | Julio Martínez Santa-Olalla |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | Svensk Uppslagsbok (pt)  Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Обермайер Хуго) Obálky knih,  |
  | |
Hugo Obermaier, naceu en Regensburg (Alemaña) o 29 de xaneiro de 1877 e finado en Friburgo (Suíza) o 12 de novembro de 1946, foi un paleontólogo e prehistoriador alemán.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo do inspector de escolas, Anton Obermaier, ordenouse como sacerdote secular en 1900, logo de terminar o seu pregraduado universitario. De 1901 a 1904 estuda arqueoloxía prehistórica, xeografía, xeoloxía, paleontoloxía, etnoloxía, filoloxía alemá e anatomía humana en Viena; obtendo o doutoramento cunha tese titulada Die Verbreitung des Menschen während des Eiszeitalters in Mitteleuropa (O hábitat do home durante a Idade de Xeo en Europa central). En 1908 cualificase como conferenciante na Universidade de Viena, dedicando o ano seguinte a esta actividade. En 1911 Obermaier, xunto Henri Breuil, foi designado para a cátedra vacante no recentemente fundado Instituto de Paleontoloxía Humana (Institut de Paléontologie Humaine) de París.
En España
[editar | editar a fonte]En 1914, encontrándose en España, o inicio da primeira guerra mundial impídelle regresar a París, polo que permanece neste país estudando a arte prehistórica das covas da Cantabria. No 1916 publica en Madrid El Hombre Fósil e no 1918 nacionalízase español. Traballa desde 1916 no Museo Nacional de Ciencias Naturales de Madrid. En 1922 crease para el a cátedra de Historia Primitiva do Home na Universidade Central de Madrid, outorgándoselle un posto na Real Academia da Historia.
Nese mesmo ano de 1922, realiza unha viaxe a Galiza, dando unha serie de conferencias e publicando as Impresiones de un viaje prehistórico por Galicia no Boletín da Comisión Provincial de Monumentos de Ourense, t. IV (1923).
En 1936, estando en Oslo, representando a España no Congreso Internacional de Arqueoloxía Histórica e Protohistórica, coñece a situación da Guerra Civil polo que decide non volver a Madrid. En 1939 a pesar dos esforzos dos seus amigos, en especial o Duque de Alba, decide declinar o convite para ocupar de novo a súa cátedra ao saber que era reclamada por un dos seus estudantes máis capaces, o arqueólogo Julio Martínez Santaolalla.
Últimos anos
[editar | editar a fonte]Acepta entón, alegando razóns de saúde unha cátedra na Universidade de Friburgo, onde permaneceu ata a súa morte en 1946, recibindo honras da Universidade. Foi autor de textos académicos de prehistoria e outras contribucións de carácter científico en diversas publicacións.
O 23 de xuño 1951 fundouse na Universidade de Regensburg unha asociación, que desde 1956 é nomeada "Sociedade Hugo Obermaier para o estudo da Idade do Xeo e o Paleolítico" ("Hugo Obermaier-Gesellschaft für Erforschung des Eiszeitalters und der Steinzeit"), a cal se mantén ata agora activa.
| Control de autoridades |
|
|---|
