(2013) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 7 de xuño de 1803 París, Francia |
Morte | 9 de febreiro de 1872 (68 anos) París, Francia |
Lugar de sepultura | Cemiterio de Montparnasse |
Diocesan architect (en) Arquidiocese de Marselha (pt) | |
1853 – | |
Inspector general of the Diocesan buildings (en) | |
1853 – | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Francia |
Educación | Escola Nacional Superior de Belas Artes |
Actividade | |
Ocupación | arquitecto , historiador da arquitectura , historiador da arte |
Empregador | Escola Nacional Superior de Belas Artes |
Membro de | |
Movemento | Historicismo |
Profesores | Antoine Vaudoyer e Hippolyte Le Bas (pt) |
Alumnos | Juste Lisch (pt) e Alfred Vaudoyer |
Lingua | Lingua francesa |
Obra | |
Obras destacables | |
Arquivos en |
|
Familia | |
Cónxuxe | Marie Mira (1869–) Mary Ann Bulkley (1860–) |
Fillos | Alfred Vaudoyer () Mary Ann Bulkley |
Pai | Antoine Vaudoyer |
Premios |
Léon Vaudoyer (Pronunciación francesa: [leɔ̃ vodwaje] ) nado o 7 de xuño de 1803 e finado o 9 de febreiro de 1872 foi un arquitecto francés.
Vaudoyer naceu en París, fillo do arquitecto Antoine Vaudoyer.
Cos seus contemporáneos Félix Duban, Henri Labrouste e Louis Duc, converteuse nunha figura destacada nos círculos arquitectónicos na década de 1830.
Gañou o Gran Premio de Roma en 1826. En 1838 gañou o concurso de deseño do hôtel de ville de Aviñón (non realizado), e a partir de 1845 ampliou (con Gabriel-Auguste Ancelet) os edificios do Priorato de Saint-Martin-des-Champs (hoxe Conservatoire National des Artes e Métiers).
En 1852 encargouse de reconstruír a Sorbona (non realizada), e tamén de proxectar a policroma Cathédrale Sainte-Marie-Majeure de Marsella, na que tamén participou Henri-Jacques Espérandieu.[1] [2] [3]
Juste Lisch e Edmond Paulin estaban entre os seus alumnos.
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Léon Vaudoyer |
A Galipedia ten un portal sobre: Francia |