La Salut

Modelo:Xeografía políticaLa Salut
Imaxe
EpónimoSantuari de la Mare de Déu de la Salut (Barcelona) (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Localización
Mapa
 41°24′45″N 2°09′05″L / 41.412478, 2.151431
EstadoEspaña
Comunidade autónomaCataluña
Provinciaprovincia de Barcelona
Ámbito funcional territorialÁmbito metropolitano de Barcelona
ComarcaBarcelonès
ConcelloBarcelona
Distritos (pt) TraducirGràcia Editar o valor en Wikidata
Poboación
Poboación13.455 (2021) Editar o valor en Wikidata (20.925,35 hab./km²)
Xeografía
Superficie64,3 ha Editar o valor en Wikidata

La Salut é un barrio do distrito de Gràcia, en Barcelona. Está situado nas ladeiras meridionais dos outeiros do Carmel e da Rovira.

La Salut é coñecida grazas ao Parc Güell de Antoni Gaudí, que é o límite da fronte de montaña do barrio.

Historia

[editar | editar a fonte]
Santuario de Sant Josep de la Muntanya

A súa urbanización comezou na segunda metade do século XIX ao redor da igrexa da nosa Señora da Saúde. Nos seus inicios a actividade máis importante da zona era agrícola, achándose importantes masías como Can Xipreret, Can Tusquets, Can Muntaner e Ca l'Alegre de Dalt, pero progresivamente foron converténdose en zona residencial de veraneo da burguesía barcelonesa e da antiga vila de Gràcia.

As comunicacións do barrio foron mellorando co tempo, e así, en 1880, inaugurouse o tranvía da praza de Santa Anna á de Rovira i Trias, e en 1909 o da praza de Lesseps á rúa do Escorial, e logo ata a praza de Joanic. Con iso, unha gran zona que se consideraba do barrio de La Salut quedou englobada no barrio de Gràcia. Un vestixio da situación anterior é que a rúa de Argentona, no barrio de Gràcia, aínda celebra a festa maior de La Salut e non a de Gràcia. Actualmente, a Travessera de Dalt é o eixo que une a parte baixa do barrio. As mazás da fronte mar da Travessera, ata as rúas de Cardener e Camèlies, forman o seu límite.

Un dos monumentos principais do barrio é o Santuario de Sant Josep de la Muntanya, un conxunto de igrexa e convento de estilo neorrománico con elementos modernistas, obra de Miquel Pasqual Tintorer. O 14 de agosto de 1895 púxose a primeira pedra, e foi inaugurado o 20 de abril de 1902.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]