Tavernes Blanques

Tavernes Blanques
Localización
	39°30′23″N 0°21′45″O / 39.5064, -0.3626
Estado	España
Comunidade autónoma	Comunidade Valenciana
Provincia	provincia de Valencia
Comarca da Comunidade Valenciana	Horta Nord
Capital	Tavernes Blanques (en)
Poboación
Poboación	9.456 (2023) (13.508,57 hab./km²)
Lingua oficial	lingua catalá (lingua predominante)
Xeografía
Superficie	0,7 km²
Altitude	12 m
Comparte fronteira con	Valencia ; Almàssera ; Alboraia ; Bonrepòs i Mirambell
Santo padrón	Virxe dos Desamparados e Roque de Montpellier
Organización política
• Alcaldesa	Mari Carmen Marco Aguilar (en) (2015–)
Identificador descritivo
Código postal	46016
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	46237
Código ARGOS de concellos	46237
Páxina web	tavernesblanques.es

Tavernes Blanques é un concello da Comunidade Valenciana, pertencente á provincia de Valencia, situado a carón da cidade de Valencia, na comarca da Horta Nord. Ten 9.353 habitantes (2008).

Xeografía

Aínda que oficialmente dista tres quilómetros do centro de Valencia, os centros urbanos de ambas as dúas poboacións apenas está separados na actualidade. O único aspecto significativo do relevo está constituído polo Barranco do Carraixet, cuxo canle discorre polo límite norte do termo municipal, formando un recuncho na parte noroeste. O resto do termo resulta sensiblemente chan.

O termo municipal de Tavernes Blanques limita coas localidades de Alboraia, Almàssera, Bonrepòs i Mirambell e Valencia, todas elas da provincia de Valencia.

Historia

Das explicacións que tratan de xustificar o nome de Tavernes Blanques, en primeiro lugar hai unha referencia á posibilidade da existencia dunhas tabernas nas que se consentía a venda non só de viño senón tamén de augardentes ou "beguda blanca" o cal puido dar lugar á súa denominación. Doutra banda barállase a posibilidade de que ditas tabernas estivesen cubertas con cal e a cor das mesmas condicionase a súa denominación. Tamén se comenta a posibilidade de que o nome se debese á existencia na poboación de "blanquers" ou curtidores de pel, o cal tamén podería dar lugar á denominación do lugar. Por último estímase outra idea fundamentada na suposición de que o chan no que se asentaban as primeiras construcións locais fose dunha cor albo, este feito xunto coa existencia das tabernas tamén podería determinar a orixe do nome da poboación.

A partir do século XV, Tavernes Blanques constituíu un señorío, concedido en 1445 a Bernardo Peris. Afonso de Aragón, posteriormente, cedeuno no seu testamento ao Mosteiro de San Xerónimo de Cotalba, en Gandia, que exerceu o señorío do lugar durante máis de tres séculos ata que, en 1835 o Estado incautase as propiedades, exclaustra aos monxes e, tras a desamortización, os señoríos son abolidos en 1837.

O escudo oficial de Tavernes Blanques, aprobado polo Ministerio da Gobernación en 1951, fai referencia aos Peris (tres peras en campo de goles) aos pais Xerónimos Cotalbos (unha cornucopia rebosante) e ás armas dos Fabra (lúas minguantes e estrelas) ademais dos campos coas catro barras da coroa de Aragón. A denominación oficial Tavernes Blanques foi establecida da anterior Tabernes Blanques por un decreto do Consello de data 25 de xaneiro de 1982, publicado no Diario Oficial da Generalitat Valenciana de 1 de febreiro de 1982 e no Boletín Oficial do Estado de 20 de abril de 1982.

Demografía

Tavernes Blanques conta cunha poboación de 9.353 habitantes (2008)

Evolución demográfica
1900	1910	1920	1930	1940	1950	1960	1970	1981	1991	2000	2007
607	784	960	1.663	2.115	2.182	3.270	4.264	7.191	8.012	8.453	9.270

Economía

A pesar das orixinarias tabernas, a actividade económica de Tavernes centrouse na industria cárnica. A diferenza das vilas lindeiras, caracterizadas por unha actividade económica ligada ás explotacións agrícolas e con amplos termos municipais. Tavernes Blanques dedicouse explotación de gando porcino e vacún, co establecemento de cebadeiros (coñecidos popularmente como "porcateres", de porc, porco) matadoiros e carnizarías.

A existencia do fielato (coñecido vulgarmente como filato ou "garita dels consumers", que obrigaba a pagar dereitos de consumo no límite urbano da cidade de Valencia) facía que o comercio da carne fóra do seu límite resultase máis económico. Así, grazas á proximidade entre ambas as poboacións, xustifícanse as actividades de engorde de gando porcino e vacún, o seu sacrificio e a venda de carne. Algúns establecementos, como o matadoiro de José Marqués Cuñat, persistiron até ser sede de marcas moi coñecidas no sector, como Óscar Mayer e logo Primayor. A carnizaría de Ramón Guanter ocupou o edificio que logo se destinou a sede administrativa e segundo supermercado do grupo Mercadona. Non en balde a familia Roig foi propietaria dalgúns cebadeiros en Tavernes.

A actividade doutra familia, os Montañana, deu lugar ao establecemento de dúas industrias de refrescos cuxas marcas comerciais, El Siglo e EKO, chegaron a ser moi populares, aínda que non tanto como La Casera que tamén dispuxo dun centro de produción e distribución en Tavernes: Carbónica Valenciana, S.A.

A actividade industrial cesou case por completo no municipio, coa única excepción de Lladró. A presión demográfica da veciña Valencia e o auxe do mercado inmobiliario converteron a Tavernes Blanques nun espazo case exclusivamente residencial.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Sitio web oficial do Concello de Tavernes Blanques