Եմելյան Յարոսլավսկի

Եմելյան Յարոսլավսկի
ռուս.՝ Емельян Михайлович Ярославский
Դիմանկար
Ծնվել էփետրվարի 19 (մարտի 3), 1878[1]
ԾննդավայրՉիտա, Ռուսական կայսրություն[2][3]
Մահացել էդեկտեմբերի 4, 1943(1943-12-04)[2][4][1] (65 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ[2]
ԳերեզմանԿրեմլի պատի պանթեոն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն,  Խորհրդային Ռուսաստան և  ԽՍՀՄ
Կրոնաթեիզմ
Մասնագիտությունհեղափոխական և քաղաքական գործիչ
ԱշխատավայրՄոսկվայի բարձրագույն կուսակցական դպրոց
ԱմուսինKlavdiya Ivanovna Kirsanova?
Զբաղեցրած պաշտոններԽՍՀՄ գերագույն խորհրդի պատգամավոր և Համառուսաստանյան հիմնադիր ժողովի անդամ
ԿուսակցությունԽՄԿԿ[3]
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունՌուսաստանի գիտությունների ակադեմիա, ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա, ԽՄԿԿ Կենտրոնական կոմիտե[3], Կենտրոնական գործադիր կոմիտե և All-Union Society of Old Bolsheviks?
 Yemelyan Yaroslavsky Վիքիպահեստում

Յարոսլավսկի Եմելյան Միխայլովիչ (իսկական ազգանունը և անունը՝ Գուբելման Մինեյ Իզրաիլևիչ, փետրվարի 19 (մարտի 3), 1878[1], Չիտա, Ռուսական կայսրություն[2][3] - դեկտեմբերի 4, 1943(1943-12-04)[2][4][1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[2]), կոմունիստական կուսակցության գործիչ, պատմաբան, հրապարակախոս։ ԽՍՀՄ ԳԱ ակադեմիկոս (1939)։ Կոմունիստական կուսակցության անդամ 1898 թվականից։

Գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հեղափոխական գործունեությունը սկսել է Չիտայի ս-դ․ խմբակներում։ 1898 թվականին ստեղծել է բանվորների առաջին ս-դ․ խմբակը Անդրբայկալյան երկաթուղում։ 1901 թվականին եղել է արտասահմանում, թղթակցել «Իսկրա»-ին։ 1902 թվականին՝ ՌՍԴԲԿ Չիտայի կոմիտեի անդամ։ Մասնակցել է 1905-1907 թվականների հեղափոխությանը։ ՌՍԴԲԿ Տամերֆորսի I կոնֆերանսի պատվիրակ։ ՌՍԴԲԿ Մոսկվայի կոմիտեի և բոլշևիկների զինվորական կազմակերպության անդամ։ Կուսակցության IV-V համագումարների, ՌՍԴԲԿ զինվորական և մարտական կազմակերպությունների I կոնֆերանսի պատվիրակ։ 1907 թվականին ձերբակալվել և դատապարտվել է տաժանակրության։ Փետրվարյան հեղափոխությունից(1917) հետո՝ Յակուտսկի սովետի նախագահ, հուլիսից աշխատել է ՌՍԴԲ(բ) կ Մոսկվայի կոմիտեին կից զինվորական կազմակերպությունում։ Եղել է ՌՍԴԲ(բ) կ VI համագումարի պատվիրակ։ 1917 թվականի հոկտեմբերյան օրերին՝ Մոսկվայի ասպստամբությունը ղեկավարող կուսակցական կենտրոնի, ՌՀԿ անդամ, ապա՝ Կրեմլի կոմիսար։ Մոսկովյան «Սոցիալ-դեմոկրատ» («Социал-демократ»), «Դերևենսկայա պրավդա» («Деревенская правда») թերթերի խմբագիրներից էր։ 1918 թվականին Բրեստի հաշտության հարցի կապակցությամբ հարել է «Ձախ կոմունիսաներին»։ 1919–1922 թվականներին՝ Պերմի նահանգկոմի նախագահ, ՌԿ(բ) կ ԿԿ Սիբիրյան մարզային բյուրոյի անդամ, 1921 թվականին՝ կուսակցության ԿԿ քարտուղար։ 1931 թվականից բոլշևիկ վետերանների համամիութենական ընկերության նախագահ։ «Պրավդա» թերթի, «Բոլշևիկ» («Большевик») և այլ ամսագրերի խմբկոլների անդամ, խմբագրել է «Իստորիչեսկի ժուռնալ» («Исторический журнал») ամսագիրը։ Ղեկավարել է ՀամԿ(բ) կ ԿԿ-ին կից բարձրագույն կուսակցական դպրոցի ՀամԿ(բ) կ պատմության ամբիոնը և ԿԿ դասախոսական խումբը։ Կուսակցության VIII-֊XVIII համագումարների պատգամավոր։ Ընտրվել է կուսակցության ԿԿ անդամության թեկնածու՝ VIII-IX, անդամ՝ X-XI, XVIII համագումարներում։ ՍՍՀՄ ԿԳԿ անդամ, ՍԱՀՄ I գումարման Գերագույն սովետի դեպուտատ։ Պարգևատրվել է Լենինի շքանշանով։ ՍՍՀՄ պետ․ մրցանակ (1943)։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Եմելյան Յարոսլավսկի» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 8, էջ 123