ვანგ გონგვუ

ვანგ გონგვუ
დაბ. თარიღი 9 ოქტომბერი, 1930(1930-10-09) (94 წლის)
დაბ. ადგილი სურაბაია ან მალაიზია[1]
მოქალაქეობა  სინგაპური
საქმიანობა sinologist და ისტორიკოსი
მუშაობის ადგილი ავსტრალიის ეროვნული უნივერსიტეტი და სინგაპურის ეროვნული უნივერსიტეტი
ალმა-მატერი ლონდონის უნივერსიტეტის აღმოსავლური და აფრიკული კვლევების სკოლა და High School Affiliated to Nanjing Normal University
ჯილდოები ბრიტანეთის იმპერიის ორდენის კომანდორი, Fukuoka Asian Culture Prize, Fellow of the Australian Academy of the Humanities[2] , honorary doctor of the University of Hong Kong, ავსტრალიის ორდენის ოფიცერი[3] და Darjah Utama Bakti Cemerlang[4]

ვანგ გუნვუ ( ჩინ. ტრად. 王賡武, გამარტ. 王赓武, ფინინი: Wáng Gēngwǔ, სიტყვასიტყვით: „Ван Гэнъу“ ,ინგლ. Wang Gungwu, ბ. 1930 წლის 9 ოქტომბერი, სურაბაია ) — სინგაპურიელი მეცნიერი-ისტორიკოსი, რომელიც დაკავებულია სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში ჩინური დიასპორის და ამ რეგიონის ქვეყნებთან ჩინეთის ურთიერთობების შესწავლით.

მოკლე ბიოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დაამთავრა ანდერსონის სკოლა იპოში ( პერაკი, მალაიზია ). 1946-1948 წლებში სწავლობდა ნანკინის ეროვნულ ცენტრალურ უნივერსიტეტში (ვერ დაასრულა ჩინეთში სამოქალაქო ომის დაწყების გამო). სწავლობდა ისტორიას მ სინგაპურის მალაიას უნივერსიტეტში (დაასრულა ბაკალავრიატი და მაგისტრატურა) (1949-1954 წლებში ), ხოლო 1957 წელს დაასრულა ასპირანტურა ლონდონის უნივერსიტეტის აღმოსავლეთმცოდნეობისა და აფრიკის კვლევების სკოლაში, დაიცვა სადოქტორო დისერტაცია თემაზე “ძალაუფლების სტრუქტურა ჩრდილოეთ ჩინეთში ხუთი დინასტიის დროს“ ხელმძღვანელობდა მალაიას უნივერსიტეტის ისტორიის განყოფილებას (კუალა-ლუმპური, მალაიზია) (1963-1968), შორეული აღმოსავლეთის ისტორიის კათედრას ავსტრალიის ეროვნულ უნივერსიტეტში (1968-1975, 1980-1986). იყო ავსტრალიის ეროვნული უნივერსიტეტის წყნარი ოკეანის კვლევების სკოლის დირექტორი (1975-1980), ჰონგ-კონგის უნივერსიტეტის რექტორი (1986-1995), სინგაპურის ეროვნულ უნივერსიტეტთან არსებული აღმოსავლეთ აზიის ინსტიტუტის დირექტორი (1997-2000 წწ. ). [5] ამჟამად არის სინგაპურის ეროვნული უნივერსიტეტის ჰუმანიტარულ და სოციალურ მეცნიერებათა ფაკულტეტის პროფესორი, ავსტრალიის ეროვნული უნივერსიტეტის საპატიო პროფესორი. რიგი ჟურნალების სარედაქციო საბჭოს წევრი, რომელთა შორისაა: Journal of Southeast Asian Studies, The China Journal, The China Quarterly, Modern Asian Studies, Japanese Journal of Political Science, Chinese Studies, Pacific Affairs, The Pacific Review, China: an International Journal, Contemporary Southeast Asia, The Round Table, Asian Studies Review, Asian Culture, и Journal of the Malaysian Branch, Royal Asiatic Society. გამოქვეყნებული აქვს 20-ზე მეტი წიგნი. [6] წერს პოეზიას ინგლისურად. [7] არის სამეფო აზიური საზოგადოების მალაიზიის ფილიალის წევრი ( კუალა ლუმპური).

2022 წლის ივლისში სინგაპურის ეროვნულმა უნივერსიტეტმა ვანგს მიანიჭა საპატიო მეცნიერებათა დოქტორის ხარისხი. აღინიშნა, რომ ვანგმა  დოქტორის ხარისხი დაიმსახურა "ჩინური კვლევებისადმი ერთგულებისთვის, მისი შესანიშნავი ინტელექტისთვის, მისი ინოვაციური ხედვისა და სოციალური წვლილის გამო". უნივერსიტეტი აფასებს ვანგის სამეცნიერო იდეებს სინგაპურში, სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიასა და მსოფლიოში.

91 წლის ასაკში ვანგი გახდა ერთ-ერთი უხუცესი ადამიანი, რომელმაც მოიგო სინგაპურის ლიტერატურული პრემია, მეორე იყო ლიტერატურის პიონერი სურატმან მარკასანი. მისი მემუარები Home Is Where We Are 2022 წლის ინგლისური შემოქმედებითი არამხატვრული ლიტერატურის კატეგორიის სათავეში მოხვდა.

ოჯახი

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მეუღლე — მარგარეტ ლიმ პინგ-ტინგი; შვილები: ვანგ ში ჩანგი, ლინ ჩანგი, ჰიუ ჩანგი.

Ჯილდოები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ Czech National Authority Database
  2. ↑ https://humanities.org.au/fellows/fellow-profile/?fellow_id=556
  3. ↑ Australian Honours Search Facility
  4. ↑ https://www.straitstimes.com/singapore/national-day-awards-2020-0
  5. ↑ Wang Gungwu. — Погадаев, В. Малайский мир (Бруней, Индонезия, Малайзия, Сингапур). Лингвострановедческий словарь. М.:"Восточная книга", 2012, с. 714
  6. ↑ So, Billy K.L.; Fitzgerald, John; Huang, Jianli; Chin, James K. Power and Identity in the Chinese World Order: Festschrift in Honour of Professor Wang Gungwu (illustrated ed.). Hong Kong University Press, 2003. ISBN 9622095909
  7. ↑ Б. Парникель. В поисках своего лица. — Современная проза Сингапура. М.: Радуга, 1989.