დასახლებული პუნქტი | |
---|---|
ობინიცა | |
| |
ქვეყანა |
![]() |
კოორდინატები | 57°48′35″ ჩ. გ. 27°26′33″ ა. გ. / 57.80972° ჩ. გ. 27.44250° ა. გ. |
ფართობი | 2.81 კვადრატული კილომეტრი |
მოსახლეობა | 142 (2019) კაცი |
ობინიცა ( ესტ. Obinitsa ), ასევე ობინისტე, აბინიცა, კირიკმეე — სოფელი ესტონეთში, ვირუმაას მაზრის სეტომაას მუნიციპალიტეტში. ისტორიულად ეკუთვნოდა მოკორნულკის ნულკს.
ესტონეთის 2017 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ადმინისტრაციულ რეფორმამდე სოფელი მერემეეს სოფლის მუნიციპალიტეტის ნაწილი იყო.[1]
ობინიცა მდებარეობს მდინარე პიუსას ხეობის ფერდობებზე, ვოლოსტის ადმინისტრაციული ცენტრიდან — სოფელ ვარკასადან — 19 კმ-ში და ტალინიდან 280 კმ-ში.
2011 წლის აღწერის მიხედვით, სოფელ ობინიცაში ცხოვრობდა 135 ადამიანი, აქედან 128 (94,8). %) იყვნენ ესტონელები ( ეროვნებათა ჩამონათვალში სეტუს ეთნიკური ჯგუფი არ ფიგურირებდა). [2] [3] სოფელში ასევე ცხოვრობს რამდენიმე რუსი, ხანტი და უდმურტი. ისინი ძირითადად ქრისტიანები არიან.
2021 წლის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობდა 147 კაცი (64 კაცი და 83 ქალი), აქედან 127 (86,4). %) — ესტონელები; 17 წლამდე ასაკის ბავშვების რაოდენობა 20 პირს შეადგენდა საპენსიო ასაკის (65 წლის და უფროსი ასაკის) 44 პირია.
სოფელ ობინიცას მოსახლეობა სსრკ-ისა და ესტონეთის სტატისტიკის დეპარტამენტის მოსახლეობის აღწერის მიხედვით :
წელიწადი | 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2000 | 2011 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ადამიანური | 147 | ↗ 207 | ↗ 294 | ↗ 321 | ↘ 240 | ↘ 135 | ↗ 148 | ↘ 147 | ↘ 142 | ↘ 134 | → 134 ( ↗ 147*) |
*2021 წლის აღწერის მონაცემებზე დაყრდნობით
პირველი წერილობითი წყარო 1652 წლით თარიღდება, თუმცა არქეოლოგებმა აქ 1600 წლით დათარიღებული საცხოვრებელი აღმოაჩინეს. მთაზე ადამიანის საცხოვრებლის კვალის არსებული კვლევები ასევე თარიღდება V-XVII საუკუნეებით, აღმოჩენილია ბალტიისპირელ-ფინურ ტომებთან დაკავშირებული არქეოლოგიური ობიექტები. ათას ხუთასი წლის წინ ადგილობრივი მოსახლეობის ძირითად საქმიანობას თახვებზე ნადირობა, მეცხოველეობა და სოფლის მეურნეობა წარმოადგენდა. შემდეგ მოსახლეობამ მინდვრის მიწათმოქმედებას, სელის მოყვანას და მეფუტკრეობას მიჰყო ხელი.[4]
1652 წლის წერილობით წყაროებში მოხსენიებულია ავინჩიშცე, 1686 — ოვინჩიშჩე, დაახლოებით 1790 წელს — ავინჩიშჩა, 1849 — ობინიცა , 1874 — Obinitsa, 1897 — პოდოვინჩიშჩე ( უდაბნო ), დაახლოებით 1904 წელს — Abinitsa. [5] რუსეთის იმპერიის სამხედრო ტოპოგრაფიულ რუქებზე (1866–1867), რომელიც მოიცავდა ლივონიის გუბერნია. სოფელი მონიშნულია როგორც ოვინჩიშჩე .
დღეს მოსახლეობა სოფლის მეურნეობით, ცხვრის მოშენებით, ხე-ტყის გაყიდვით, ტურიზმითა და მეწარმეობით არის დაკავებული. ისინი ასევე აქტიურად უჭერენ მხარს ხალხურ ხელოვნებას: ამზადებენ ვერცხლის ჭურჭელს, მისდევენ ქარგვას, ქსოვას, იცავენ ეროვნული სამზარეულოს ტრადიციებს.
2015 წელს ობინიცა, ორ სხვა დასახლებასთან ერთად ( უდმურტის სოფელი სტარიე ბიგი და კარელიური სოფელი ვეშკელიცა ) გახდა ფინო-უგიური სამყაროს კულტურული დედაქალაქის ტიტულის მოპოვების კანდიდატი. თუმცა ობინიცა უკვე ესტონეთის ერთ-ერთი სავიზიტო ბარათია. ყოველ 8 წელიწადში ერთხელ აქ აღინიშნება სეტუს სამეფოს დღეები ( "Peko Helü" ). ობინიცას წელიწადში საშუალოდ 10 000 ტურისტი სტუმრობს.[6]