Арпад Тот | |
---|---|
Тот околу 1907 година | |
Роден(а) | 14 април 1886 Арад, Австроунгарија |
Починал(а) | 7 ноември 1928 Будимпешта, Унгарија | (возр. 42)
Националност | унгарско |
Занимање | поет, преведувач |
Арпад Тот (унгарски: Árpád Tóth; 14 април 1886 — 7 ноември 1928) — унгарски поет и преведувач.
Тот учел во гимназија во Дебрецин, а потоа студирал германски и унгарски на Универзитетот во Будимпешта. Во 1907 година, неговите песни почнале да се појавуваат во весниците А Het и Vasárnapi Újság и по 1908 година во Нигат. Во 1911 година, тој станал театарски критичар за весникот Дебрецен Наѓ Ујсаг.
Во 1913 година, тој стана учител на богато семејство и добивал малку приходи од пишување, но сепак живеел во сиромаштија.[1] Туберкулозата го натерала да се одмори во санаториум Шведлер на Татрите.
Во периодот на револуционерната власт по Првата светска војна, станал секретар на Академијата Вересмарти, но ја изгубил позицијата и не можел да најде нова работа по падот на владата. Останал сиромашен и болен со туберкулоза до крајот на својот живот, подлегнувајќи на болеста во Будимпешта во 1928 година.[2] Неговото продолжено страдање го натерало да го разгледа самоубиството во еден момент - иако тој се придружил на персоналот на Аст Ест во 1921 година.
Во Дебрецин, гимназијата е именувана по него. Во април 2011 година, Унгарската народна банка издала комеморативна сребрена монета во чест на 125-годишнината од раѓањето на поетот.[3]
Бил главен лирски поет и придонел за школата Нјугат. Неговите основни теми се фокусираа на минлива среќа и оставка.
Тој ги превел Милтон, Оскар Вајлд, Шели, Китс, Бодлер, Флобер, Готје, Мопасан и Чехов.
His family inheritance of poverty and tubercolosis accompanied him all his life; and he died of the latter at the age of 42, on 7 November 1928
The faultless poet died from tuberculosis at Budapest in 1928Наводот journal бара
|journal=
(help)