Areolenschildpad
| Areolenschildpad IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2017) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Homopus areolatus Thunberg, 1787 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Areolenschildpad op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De areolenschildpad[2] (Homopus areolatus) is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae).[3]
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Carl Peter Thunberg in 1787. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Testudo areolata gebruikt. De soortaanduiding areolatus is afgeleid van de op een aureool gelijkende patronen van de hoornplaten. Deze soort wordt ook wel areolenlandschildpad, gewone padloper of papegaaibekschildpad genoemd.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De carapaxlengte varieert van ongeveer 10 tot 12 centimeter, mannetjes blijven kleiner. De schildpad heeft een vreemd uiterlijk; de hoornplaten aan de rand van het schild zijn klein, bruin en dun, maar de hoornplaten in het midden zijn groot en vierkant, en iedere hoornplaat heeft in het midden een vierkante 'kuil'. De hoornplaten zelf zijn groen, de kuil in het midden bruin en de randen van de hoornplaten zijn zwart. Hierdoor ontstaat een patroon en kleurenschakeling die het dier met enige fantasie doet denken aan een wandelende handgranaat. De bek doet sterk denken aan die van een papegaai; een snavelachtige en kromme bek met bovenop een knobbel die meestal bruin tot rood is. De kop en poten zijn meestal groengrijs, de buikzijde is geel tot oranje.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]De areolenlandschildpad is endemisch in Zuid-Afrika, en leeft in drogere gebieden als steppen en savannen. Het is een van de weinige reptielensoorten die nog algemeen voorkomt in de natuur. Vaak wordt deze soort aangetroffen in bergstreken met weinig water want dit dier kan goed tegen droogte. Het voedsel bestaat uit wortels van planten en grassen, ook wel insecten.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]- Referenties
- ↑ (en) Areolenschildpad op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 112. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Homopus areolatus.
- Bronnen
- (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Homopus areolatus - Website Geconsulteerd 12 juni 2015
- (en) - Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website
- (en) C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour - Turtles of the World - Website
· 
· 
